Story: tussen leven en dood

In het begin leek het nog niet zo'n punt. Ik dacht 'Even het gras maaien'. Maar ik was net in het midden en heel mijn kleren zagen al groen en het zweet liep al over mijn voorhoofd. Ik liep naar binnen en wou een glaasje water halen toen ik mama en papa hoorden ruziemaken.Ik ging net achter de deur staan toen ik mama ' maar ze is nog maar zo jong' hoorde schreeuwen. 'Denk je dat ik het leuk vind dat zij wordt gekozen!' ik vroeg me af of het over mij zou gaan. 'Lara is gekozen en we kunnen er niks meer aan doen!' papa kon altijd zo goed kalmte in zijn stem bewaren. maar nu stond hij echt te schreeuwen. ik liep door de deuropening en papa en mama deden net of er niks aan de hand was en gingen gewoon door met hun werk. 'waar ging dat allemaal over, mama?'ik was nieuwsgierig geworden en kon het niet laten om het te vragen. 'heb je ons gehoord?' vroeg mama, een beetje te onschuldig. 'we waren net over zaken van papa aan het praten'. Papa wachtte even met praten en keek naar mijn gezicht die een beetje sluw stond. 'ach Lena ze is geen klein kind meer ze moet het weten!' 'moet wat weten?' nu waren al mijn zintuigen geprikkeld en ik hoorde elke windvlaag om het huis waaien. 'ik en je moeder moeten je iets belangrijks vertellen.' papa zetten zijn kalme stem weer op maar ik werd alleen maar paniekerig. 'wat is er aan de hand, papa?' mijn moeder kreeg opeens tranen in haar ogen. 'kom Lara ga zitten'. ik ging aan de keukentafel zitten en mama en papa gingen tegenover mij zitten. 'heb je je ooit afgevraagd waarom je anders bent?' dit keer sprak mama. ik moest even nadenken over mijn antwoord. 'ja, jullie zeiden toch dat het door die ADHD kwam'. ik keek naar papa die glazig uit het raam keek. 'maar je weet dat je door ADHD niet beter kan horen of zien'. mama pakte mijn hand vast en haar ogen hielden de mijne in hun macht. mijn gedachten gingen razend snel en het enige wat ik kon zeggen was 'ja'. dit keer keek papa me aan maar ik keek nog steeds in mama's helderblauwe ogen. 'Lara', begon papa,' toen je net was geboren, had je een vreemde vlek op je arm. het leek een beetje op een vliegende adelaar, we dachten dat het wel over zou gaan maar het bleef maar en bleef. we zijn uiteindelijk naar de huisarts gegaan maar die wist geen raad. de vlek was altijd warm zelf in de winter, soms als je begon te huilen lichte het heel even op en toen keek je met grote ogen de kamer rond. het was anders dan andere kinderen. ik ging naar de bibliotheek om informatie op te zoeken voor mijn werk want computers hadden we niet. toen ik een boek vond met gedichten.ik las het een beetje door en zag een stukje staan over het meisje met het arend bloed.' papa stopte even met praten en keek naar mama. mama keek verwachtingsvol terug terwijl ik een strak naar een schilderij zat te kijken. het schilderij had mooie kleuren die in elkaar overgingen en in het geheel vormde het een bloem. 'ik nam het boek mee naar huis. en liet het aan je moeder zien. je moeder begon een beetje gehaast het gedicht door te lezen toen ze de schrijfster vond 'Heleen Hinterburg'. we gingen samen terug naar de bibliotheek en zochten naar die Heleen Hinterburg. blijkbaar had ze boeken vol over het meisje met het arend bloed geschreven. we namen de boeken mee. na het 7de boek vonden we haar telefoonnummer en belde haar op. we maakte een afspraak om over haar boeken te praten en het kon al een week later.' terwijl papa aan het vertellen was zat mama een beetje irritant met haar ring te spelen. papa keek even naam mama en ging weer door 'een week later gingen we met de auto naar haar adres. ze woonden in een klein huisje met grote zonnebloemen voor haar deur. we belde aan en er deed een klein vrouwtje open die tussen de zeventig en tachtig was. we mochten binnen komen en kregen een kopje koffie aangeboden. we weigerde en ze begeleide ons naar de bank. we zaten daar een tijdje over het boek te praten toen Heleen naar jou wilde kijken. je moeder werd een beetje onrustig en keek me de hele tijd aan.' mijn moeder zat nog steeds met haar ring te spelen en gromde een keer. ' Heleen liet haar rimpelige handen over je armpje glijden toen ze stopte bij de vlek. ze keek je moeder en mij met grote ogen aan en vroeg hoelang je dit al had. je moeder zij dat het al zins je geboorte al zo was. Heleen liep snel naar een oude boekenkast en begon specifiek naar een boek te zoeken. ze las er een stuk en zei tegen ons dat we dit een keer nodig zouden hebben. wacht ik heb het nog ergens liggen.' papa stond op en liep naar boven. ik en mama zaten zwijgend een andere kant op te kijken. toen papa weer beneden kwam had hij een stoffig boek in zijn handen en plofte het op tafel. ik keek verwachtingsvol naar het boek maar durfde het niet open te maken. papa ging weer zitten en praatte verder. ' we bedankte Heleen en ze wenste ons veel succes. we zaten in de auto en je moeder pakte het boek en begon te lezen. na de derde bladzijde keek ze met grote ogen me aan en ik begon sneller te rijden. ik denk dat ik al genoeg gesproken heb' eindigde papa het verhaal. 'ik denk dat je beter zelf even kunt gaan kijken'. papa en mama wisselde een waardevolle blik en stonden tegelijk op. mama ging weer verder met koken en papa liep naar boven. dus dit was het dan. ik keek naar het boek en wist niet goed wat ik moest doen. zou ik nu weten wat er met me aan de hand is? ik pakte het boek op en liep naar mijn kamer. als ik zou lezen wou ik niet dat iemand het zag.