Story: Wishes can come true II Niall Horan

Het was de laatste zaterdag van de zomervakantie. Ik werd al vroeg wakker en besloot op te staan, ik geraakte toch niet meer in slaap. Mama en papa waren al gaan werken. De postbode was net de straat uit dus slenterde ik, op mijn pantoffels, naar de brievenbus. Ik bekeek de brieven en facturen en stopte bij de laatste envelop, mijn naam stond erop! Normaal kreeg ik geen post. Ik sloeg de voordeur terug dicht. De overige post legde ik op tafel en nam de brief mee naar mijn kamer. Toen ik voorbij mijn broertje zijn kamer liep, hoorde ik gesnurk. Ik grijnsde en liep naar mijn bed. Ik legde de brief op bed en ging eerst douchen. Na een korte douche nam ik een set. Daarna stijlde ik mijn lange blond/bruine haren, make-up gebruik ik niet veel. Nu doe ik de brief open en er staat:

Congratulations
You're hired at the London Royal Academy of Music.
You get three days to pack and say goodbye to your friends and
family.
Then a taxi will come pick you up at your house and transport you to
the airport
There will be over there again a taxi who drives you to your
apartment.
In the appartement will be an English course to help you get started.
You gets enough money for buy some stuff that you like, to cheer up
the appartment.
You can, if you want, take a person with you.

Hope to see you soon

Linda McMinster
The London Acadey of Music
38 Station Street
London SE1 7PB

Ik sprong een gat in de lucht.Ik schreeuwde terwijl ik naar Laurits' zijn kamer toeliep. Hij was eerst al half-wakker maar nu viel ie zelfs uit zijn bed, waarschijnlijk door mij . Hij las de brief met vermoeide ogen en begon te grijnzen. Laurits keek op en vroeg:" Proficiat zus. En, ga je iemand meenemen?""Ja natuurlijk en ik weet al wie!" Laurits keek met een vragende blik naar mij en trok opeens grote ogen."Echt?? Mag ik die gelukkige zijn?""Ja anders zou ik niet kunnen kiezen wie ik van mijn beste vriendinnen ga meenemen: Jessica, Sofie of Sara,... Ik zou echt niet kunnen kiezen!", herhaalde ik,;" Begin maar gauw te pakken want we zullen daar wel een tijdje blijven."Hij knikte spastisch en begon als een gek kleren en andere spullen in een grote koffer te proppen. "Rustig, rustig, we hebben 3 dagen, remember?""Oja, sorry." Er steeg wat bloed naar zijn hoofd. Ik grinnikte.

De 3 dagen waren voorbij en Laurits en ik hadden alles in gepakt en van iedereen afscheid genomen.
De 4e dag kwam er inderdaad een taxi voor de deur tot stilstand. Laurits had het gezien en riep me. De koffers waren loodzwaar en de chauffeur moest ons zelfs helpen. We zaten uitgeput in de auto als die begon te rijden. Op het vliegveld stonden onze ouders en onze beste vriend(inn)en om ons nog uit te kunnen wuiven. Na een heleboel tranen en knuffels gingen we door de tunnel. Laurits had het er moeilijk mee, ik zag het aan zijn gezichtsuitdrukking. We nestelden ons in onze super oncomfortabele stoelen. Ik zat aan het raam. Aangezien ik niemand bekend meer zag, pakte ik mijn iPod en luisterde wat muziek. Ik gaf een oortje aan Laurits en die nam het vriendelijk aan. Hij vroeg ook of hij een liedje mocht kiezen want zijn mp4 zat nog in zijn koffer - de slimmerik . Hij zette Leaving Eden van Brandon Heath op. Ik had op mijn iPod liedjes voor elke gebeurtenis staan, echt ongelooflijk.
De piloot sprak door de speaker:" Please put your seatbelt on. We ascend." Laurits had zijn gordel al aangedaan. Ik was even afwezig maar Laurits stootte me aan en wees naar zijn gordel. Ik kwam terug op aarde en klikte hem vast.

Ik zuchtte en zei toen:" Goodbye Belgium and hello United Kingdom !!!"