Story: Verborgen liefde

Zonder om te kijken rende ik huilend de straat uit. Er rolden bittere tranen over mijn wangen. Ik kon het gewoon niet geloven, mijn beste vriendin heeft aan de hele school doorverteld dat ik op Sander ben.
We zaten in de kantine en ik ging naast mijn beste vriendin Natasia zitten.Plots zij ze super hard 'En hoe gaat het met je grote liefde denk je nog steeds dat Sander op je is?'.Toen ze dat had gezegd was iedereen stil en keek naar ons, uit mijn ooghoek zag ik dat Sander zich omdraaide en mijn kant op keek. Ik werd helemaal rood en op dat moment had ik echt gewenst dat ik door een gat naar beneden zou vallen, maar ik wist zelf ook wel dat dat onmogelijk was dus rende ik weg.Nu ren ik hier de straat uit op weg naar huis. Sander kon ik nu wel vergeten, en Natasia zal echt nooit meer mijn beste vriendin zijn.
Toen ik voor het huis stond besefte ik dat ik mijn rugzak was vergeten en daar zaten mijn sleutels van het huis in. 'Oh nee he!' Plots daarna begon ik weer te huilen. Wat moest ik nou, ik kon moeilijk terug gaan en zeggen 'Oh sorry ik ben mijn rugzak vergeten' hem pakken en dan weer weg rennen. Nee dat zou echt super dom zijn maar hier in de ijzige kou een paar uur te blijven staan zou ook dom zijn.


Toen ik rond keek zag ik dat hat raam van mijn kamer een klein beetje open stond.Ik rende naar de schuur en pakte de ladder die ernaast lag, ik zetten de ladder tegen de muur en klom omhoog,Toen ik net het raam probeerde open te doen zag ik dat Natasia op de straat met een spijtend gezicht naar me stond te kijken, ik schrok zo erg dat ik niet meer wist waar ik mee bezig was, dus wou ik een stap naar achter zetten en voor dat ik het besefte viel ik met een smak op de grond terecht. Het leek net alsof ik in een donker zwart gat werd getrokken en toen werd alles zwart.





Ik zou graag reacties willen. Anders weet ik niet zeker of ik wel moet door gaan.
Julia