Story: The mirror of Stone

hij keek in de donkere ogen van de man voor hem. hij kende hem,zo goed. hij hield van hem. maar hij had geen keuze, hij hief zijn zwaard hoog in de lucht maar voordat hij het neer liet komen aarzelde hij een moment te lang. de man was hem voor en raven voelde de punt van de man zijn zwaard tussen zijn ribben. voor zijn ogen trok een zwarte waas en het laatste wat hij voelde was de grond die tegen zijn verzwakte lichaam beukte en de met metaal bedekte voet op zijn borst.
hij merkte niet hoe het zwaard weer uit zijn bewusteloze lichaam werd getrokken
noch merkte hij hoe hij hardhandig werd megesleurd en hoe het slot van een cel achter hem werd gesloten.

zijn cel tekende zich langzaam af in de wazigheid van zijn hoofd, zijn lichaam wijgerde hem te gehoorzamen en gaf niets dan pijnlijke steken op elke poging te bewegen. een voet tegen zijn hoofd. nogmaals werd alles zwart en hij voelde hoe zijn leven hem ondglipte.
beelden en woorden raasden door zijn hoofd.
in een laatste poging om weer grip op zijn leven te krijgen mompelde hij de woorden die zijn broer hem vertelde vlak voor diens dood.
"Atemits Atdow...help."