‘George, dit kan zo echt niet langer.’ Ik hoorde aan haar stem dat ze streng probeerde te klinken, maar het mislukte jammerlijk. Ik kon haar ogen niet zien, maar ik wist zeker dat ze gevuld zouden zijn met tranen, zoals altijd als ze bij mij in de buurt was. Ik maakte haar verdrietig, omdat ik haar niet alleen herinnerde aan mijn wederhelft, maar ze ook nog eens moest toezien hoe ik langzaam wegkwijnde.
‘Ik weet het mam,’ antwoordde ik braaf door de deur heen, maar het was goed dat ze mijn gezicht niet kon zien. Dat zou hebben verraden hoe ik me echt voelde.
Mijn moeder was meer dan één zoon kwijtgeraakt met Freds dood.


We were born together.
We took our first steps together.
We went to school together.
Six years later, we quit school together.
And we fought together, side by side.
But why didn't we die together?


Hoofdstukken

Titel Nieuwste eerst Woorden Gelezen Aangepast
Deel 1 664 2633 1 decennium geleden
Deel 2 910 2140 1 decennium geleden
Deel 3 915 1868 1 decennium geleden
Deel 4 765 3545 1 decennium geleden

Reageer (29)

  • BOOKWURM

    Dit gaat mijn hart breken maar toch wil ik het lezen

    6 jaar geleden
  • Butterflygirl

    Aan de ene kant vind ik dit al heel mooi geschreven, maar aan de andere kant wil ik eigenlijk niet lezen want my heart💔

    6 jaar geleden
  • GoCrazy

    Wow het is echt super mooi geschreven! Ik zou nu graag een lange reactie willen geven of hoe goed het is en hoe hard het me gepakt heeft. Maar ik ben er stil van geworden, het is gewoon zo zielig (huil)
    Heel mooi geschreven, het pakt echt (ik huil nog altijd (huil) )

    7 jaar geleden
  • Chantilly

    Prachtige ode aan Fred! X

    1 decennium geleden
  • Firedemon

    Ik wil het niet lezen... Ik kan het niet... Maar ik wil het zo graag.... Mijn Freddie :(

    1 decennium geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen