Story: Mijn Angststoornis Deel 1

Ik begin bij het begin ,
Mijn ouders gingen uit elkaar toen ik 7 was , maar ook al was ik zo jong.. Ik besefte maar al te goed dat ze niet meer gelukkig waren.
Ze vonden allebei iemand anders en probeerde gelukkig te worden zonder elkaar.
Bij mijn vader ging het super , nog steeds.. ze zijn ondertussen al langer dan 10 jaar samen.
Maar mijn moeder had haar hart aan de verkeerde man gegeven.
Die man heeft heel ons leven overhoop gegooid.

Toch bleef mijn moeder blind verliefd. Terwijl hij haar sloeg , geld stal en haar opsloot.
Toen ik 9 jaar werd begon hij meer en meer naar mij te kijken. Ik als kind had niets in de gaten.. iedereen kan vaak kijken toch ?
Maar na een korte tijd begon hij op mijn achterwerk te slaan wanneer mijn mama het niet zag, en ik ? Ik moest zwijgen.. anders ging hij mama pijn doen.
vaak hoorde ik s'nachts de klink van de slaapkamerdeur.. ik hield mijn ogen gesloten. Ik was bang.. hij zei altijd dat hij gewoon kwam kijken of ik al sliep , wel.. op die leeftijd geloof je snel wat volwassenen zeggen.


zo ging het 2 jaar verder.. mijn moeder was te bang om hem buiten te gooien.
Ik werd toen 11 jaar.
Op een avond kwam hij dronken naar huis rond 10 uur s'avonds. Mijn moeder MOEST koken voor hem. Maar ze zei nee.
In snelle loop besprong hij mijn moeder en begon haar te wurgen , ze gooide haar telefoon naar mij en riep dat ik naar de kamer moest rennen.
Met paniek en vele tranen sloot ik mezelf op in de kamer en belde meteen naar de noodcentrale.
Het overgaan van de telefoon duurde een eeuwigheid terwijl ik mijn moeder op de achtergrond hoorde brullen.
De telefoon ging eindelijk over ze zeiden dat ik kalm moest blijven en mijn adres moest geven.
Mijn stembanden trilde uit schrik en mijn tranen bleven lopen omdat ik mijn moeder niet kon helpen.
wachtend op de politie werd het opeens heel stil. Wat me erg deed schrikken , ik dacht dat mijn moeder er niet meer ging zijn.
Met veel schrik keek ik door het sleutelgat. Mijn mama zat op de grond te huilen , en mijn stiefvader op de zetel alsof er niets gebeurt was.
Toen ik de slaapkamerdeur net wilde openen ging de deurbel..

Dit is al een stukje van mijn verhaal.
Wil je meer lezen ? Laat het mij zeker weten !