Story: Three bitches and a sweetheart

Zoë, Mandy en Veronica keken alle drie geschrokken. Zoë haar gezicht werd lijkbleek en Veronica deed een paar stappen naar achter. 'Dit is een grapje toch?' Mandy sloeg haar handen voor haar gezicht en keek tussen haar vingers door. Zoë liet de baksteen vallen en deed net als Veronica een paar stappen naar achter. Bij Veronica sloeg de boosheid toe. 'Dit is gewoon allemaal jouw schuld!', ze wees naar Zoë die naast haar stond. 'Mijn schuld? Mijn schuld?!' Zoë maakte vuisten waardoor haar knokkels wit werden. 'Ik ga gewoon naar huis hoor, ik heb hier niks mee te maken!' Veronica draaide zich om en stond op het punt om weg te lopen. 'Als jij nu weggaat, ga ik vertellen dat jij dit hebt gedaan!' De woede in Zoë haar stem was duidelijk te horen. Veronica draaide zich nogmaals om en wees met haar gelakte gelnagel naar Zoë. 'Ik ken genoeg mensen die jouw huis weten te vinden en die ik eens even haarfijn kan uitleggen wie jouw familie is'. Zoë schrok een beetje van Veronica haar reactie maar probeerde zich stoer op te stellen. 'Ik ken ook genoeg mensen die jou kunnen aanpakken', zei Zoë met enigszins twijfel in haar stem. Veronica begon te lachen en wilde een makkelijk weerwoord tegen Zoë geven, maar op dat moment opende Mandy haar mond. 'Meiden, dit is niet het moment om elkaar tegen te werken. We moeten elkaar nu helpen en er voor zorgen dat niemand dit te weten komt. Veronica en Zoë keken elkaar even aan en gingen vervolgens naast Mandy staan. 'Wat nu?' Mandy sloeg haar armen over elkaar en liet de vraag even tot zich komen. 'Ik denk dat er maar één ding is wat we kunnen doen...'