Story: Tranen van een Engel

Ik ben Romy. Ik ben dertien jaar oud. Mensen vinden mij altijd op een engeltje lijken, met mijn kristalblauwe ogen en golvende, platinablonde haar. Ik kleed me vaak ook in het wit, mijn lievelingskleur. Ik word zelden boos, maar als het zover is moet je oppassen. Ik ben een wees, wat verklaart waarom ik zo licht ben en mijn ouders zo donker. Ik lijk niet op mijn stiefzus, ondanks dat we allebei erg bleek zijn. Zelfs van innerlijk zijn we twee tegenstellingen; mijn zus is hard, brutaal, onvoorzichtig en wraakzuchtig. Ik ben stil, zacht en voorzichtig. Ik ben gewoon een meisje... Ik ben zo'n meisje dat zegt dat alles goed is en 's nachts huilt. Zo'n meisje dat lacht, terwijl ze vanbinnen instort. Zo'n meisje dat steun nodig heeft, maar er niet om vraagt. Zo'n meisje dat bang is om lief te hebben, omdat ze al zoveel verloren is. Zo'n meisje dat worstelt met haar gevoelens, zo'n meisje dat alles achter zicht wil laten maar het niet kan. En als je haar vraagt wat er scheelt, zegt ze lachend: “Niks hoor.”. Maar als ze dan weer even alleen is, stromen de tranen over haar wangen.

Ik weet dat jullie allemaal aan hert liedje Tears of an Angel denken, maar dat heeft er niks mee te maken -_-