Story: Loneliness is Stronger

Het licht is ver weg, nauwelijks te zien. Alle liefde uit mijn hart word langzaam een zwart gat dat niet meer heelt. Het openen van dat gat is als een Sprong in de leegte.

Raven, niet als vogels maar op zijn Engels, dat is mijn naam. Ik woon al lange tijd in een klein dorpje in niemandsland, ver van de stad waar alles gebeurd. Er wonen weinig mensen, niet dat het uitmaakt, ik wil namelijk niemand kennen. Sinds 2008 durf ik niemand meer in mijn leven toe te laten, omdat het toch alleen maar pijn doet. Ik was vroeger gewoon een normaal meisje, geboren in 1992 en ik was zoals alle anderen, had dromen, wilde studeren. Maar sinds ik al 4 jaar lang in de knoop zit met mezelf is mijn leven stil blijven staan. Het duurt nog 2,5 jaar voordat ik eindelijk klaar ben met die rot opleiding, klaar om mezelf in een klein kamertje te tergen en te vluchten van de wereld waar ik niks mee te maken wil hebben.