Story: Balletpijn [als dans de enigste oplossing is]

Dit verhaal is waargebeurt, het is nl. mijn echte leven, ik schrijf het om hopelijk eindelijk het verleden los te kunnen laten en (figuurlijk dan) me in een nieuw hoofdstuk te storten. Misschien gaan er dingen in komen te staan die niet veel mensen weten, maar omdat ik jullie niet ken is het net een motivatie voor mij om erover te schrijven. Alle namen zijn echter wel fictieve schuilnamen, uit respect voor mijn omgeving en bescherming voor mezelf als ik iets zou zeggen dat hun niet aanstaat.

Als er veel veranderingen in je leven zijn moet je je iedere keer opnieuw vertrouwen vinden in de dingen. Je moet je aanpassen. Elke keer opnieuw.

Luna is zoals ze het zelf zegt, 'gewoon Luna'. Ze vind het moeilijk om echt woorden op haar gedrag en gevoelens te plakken, dus is dit de beste beschrijving die ze met zekerheid kan uitspreken. Het enigste wat ze weet is dat ze een danser is, een ballerina om specifieker te zijn. Altijd al geweest. De enigste houvast die er altijd was, altijd is en altijd zal zijn. Dans laat je niet in de steek.

Dit is een verhaal over tegenslagen en overwinningen, over de drang om perfect te willen zijn, over psychiatrie, over eenzaamheid en verdriet maar tegelijk ook over de kracht van vriendschap en natuurlijk dans. Maar vooral over motivatie en hoop, want dat is uiteindelijk hetgene dat je toekomst bepaald.