Zal de zaterdag lichter zijn? || One direction (Deel 2 van Wat gebeurt er met jou op die donkere vrijdagavond) - Uitkomsten

Gebroken hart, toch? (14 x uitgekomen)

Niall Horan

De volgende ochtend word je wakker in een warm zacht bed. Je draait je geïrriteerd om als er een klein straaltje ochtendlicht je ogen binnenvalt. Er klinkt een klein snurkje naast je hoofd en met een warm gevoel van geluk open je je ogen. Naast je ligt een jongen met blond haar te slapen. Hij heeft zijn mond een beetje open en zijn armen beschermend om je heen geslagen. Het duurt drie volle seconden voor je beseft dat je niet naast je vriendje in bed ligt. Met een gil van schrik val je uit het bed. De jongen schiet met een ruk overeind en kijkt verward om zich heen.
"Watissur?" mompelt hij slaperig, totdat zijn blik op jou valt. Hij wordt knalrood en slaat een deken om zich heen. "Ehh…hey." mompelt hij. Je kijkt hem verbijsterd aan, als de gebeurtenissen van gisteren langzaam terug komen. Dit was de jongen die je opgevangen had. "Sorry, maar je was in slaap gevallen op de bank en ik was erg bang om je wakker te maken en ik wou je niet op de bank laten slapen maar ik heb maar een bed en toen wou je me niet loslaten dus…" ratelt hij achter elkaar. Je schudt je hoofd en weet een geruststellende glimlach op je gezicht te persen. "Geeft niet. Bedankt voor….alles." Hij knikt en stapt uit bed, behoedzaam de deken om zich heen houdend. "Ehh…. ik ben zo terug." Snel loopt hij de kamer uit. Verwonderd kijk je hem na. Het was maar goed dat je gisteren je pyjama al aan had. Moe kruip je het bed weer in en val je in slaap.
Na een paar minuten wordt je wakker van de geur van vers gebakken brood met spek en eieren. Vrolijk open je je ogen. De jongen, geheel gedoucht en al, zet het dienblad voor je neus neer. "Madame." zegt hij overdreven beleefd. Samen lachen jullie. Met smaak val je op het eten aan, terwijl de jongen met een glimlach naar je kijkt. Na een tijdje kijk je op. "Ik bedenk me net dat ik je naam niet eens ken." zeg je beschaamd. De jongen lacht en doet zijn mond open, maar voordat hij iets kan zeggen stormen er vier andere jongens de kamer in. "Niall!" roepen ze in koor maar ze worden meteen stil als je jou zien. Jullie worden allebei knalrood en kijken elkaar aan.

Feestbeest!! (10 x uitgekomen)

Zayn Malik

Verstijfd kijken jij en de getinte jongen elkaar aan. Je vriendin heeft nog steeds niet door en hangt tegen jullie aan. "En wat doen jullie hier zo laat?" vraagt de agent die uit de auto stapt duister. Je weet niets uit te brengen en kijkt hoopvol naar de jongen naast je. "Nou, ziet u agent….We ehh…. brachten onze vriendin thuis." zegt hij aarzelend. Je onderdrukt de neiging om jezelf voor je kop te slaan en kijkt de agent onschuldig aan. Maar de agent schudt zijn hoofd. "Ik zie het. Nou, stap maar even in jongens, dan gaan we op het politiebureau wel kijken wat we met jullie gaan doen." Zuchtend tillen jullie je vriendin achterin de auto en gaan er zelf bij zitten.
"Lekker excuus joh." fluister je boos tegen de jongen. Hij kijkt geïrriteerd terug. "Alsof je zelf wat beters wist. En trouwens, als jullie niet naar dat stomme feest waren gegaan en niet tegen mij waren aangelopen zaten we hier nu niet." Je negeert hem en staart woedend voor je uit. Na een tijdje komen jullie aan op het politiebureau en worden jullie begeleid naar een cel. Je wordt een beetje wanhopig als de deur achter je dichtslaat en je alleen blijft met de onbekende jongen en je laveloze vriendin. Moe wankel je naar en bed en laat je je erop vallen. Al na een paar seconden val je in slaap.
De volgende ochtend wordt je wakker omdat letterlijk je hele lichaam pijn doen. Als je kreunend overeind komt en uit je bed stapt, klinkt er een pijnlijke kreun van onder je voet vandaan. Geschrokken spring je weer terug op je bed en de getinte jongen kijkt je chagrijnig aan. "Er zijn ook andere manieren om goeiemorgen te zeggen." mompelt hij als hij een hand door zijn haar haalt om het te fatsoeneren. "Het spijt me." fluister je zachtjes en zijn harde houding verdwijnt meteen. "Nee, het spijt mij. Ik ben gewoon chagrijnig 's ochtends. Let niet op mij." "We hebben ons nog helemaal niet aan elkaar voorgesteld." merk je op. "Je hebt gelijk." lacht de jongen. "Begin maar met je vriendin." Hij wijst vrolijk naar je vriendin die half in coma op een van de bedden ligt. "Dat is [naam vriendin]. En ik ben [jou naam]." De jongen knikt vriendelijk en doet zijn mond open om te antwoorden. Op dat moment gaat de celdeur open. Een man van middelbare leeftijd stapt naar binnen. Zijn gezicht staat op oorlog. "Zayn, what the hell doe jij hier?!" Voordat een van jullie tweeën kan antwoorden worden jullie met je vriendin naar buiten gesleept door grote bewakers. Voordat je het weet zit je op de achterbank van een auto. De jongen, die Zayn werd genoemd, kijkt je verontschuldigend aan. "Ik ben bang dat we nu allebei een probleem hebben." Voordat je kan vragen wat hij bedoelt stapt de onbekende man in en begint de auto te rijden.

Het project (3 x uitgekomen)

Liam Payne:

De jongen zet je achterin zijn auto en stapt snel aan de andere kant weer in. Behalve een bezorgde blik van zijn kant af en toe wordt er niet veel gewisseld. Na een tijdje stoppen jullie voor een elektrisch hek, en je beseft dat het hek voor een gigantisch huis staat. Verbaasd kijk je de jongen aan maar hij heeft niets door en stapt uit om het hek open te doen. Na een paar seconden gaat het hek inderdaad open en de jongen stapt snel in en rijdt verder. Hij stopt voor het huis en tilt je met gemak uit de auto, de gigantische voordeur binnen. Na een gang komen jullie in een woonkamer en met een plof zet de jongen je op de bank neer. "Ik ben zo terug. En schrik niet van de anderen als ze toevallig binnenkomen. Ze zijn gestoord, maar best aardig verder." Na deze mededeling loopt hij nonchalant de kamer uit. Met een angstig gevoel blijf je zitten waar je zit.
Je bestudeerd net aandachtig de lamp die naast je staat als er twee handen voor je ogen worden geslagen. Je slaakt een gil en wil je omdraaien, waardoor je van de bank afvalt. Je kreunt van de pijn en de jongen met de bruine ogen, die net binnen is gekomen, rent meteen op je af. "Dat is niet grappig, Louis." zegt hij tegen een jongen met donkerblond haar en blauwe ogen die je geschrokken aankijkt. "Sorry Liam, ik wist niet dat ze zou vallen." Liam schud zijn hoofd en tilt je snel weer op de bank. "Het is maar goed dat ik toch al een verbandtrommel aan het halen was." zegt hij met een glimlach. Hij doet je schoen uit en legt een icepack tegen je gezwollen enkel. Als Liam de pijn op je gezicht ziet, drukt hij je iets dichter tegen hem aan. "Rustig maar." Dankbaar kijk je hem aan. "Louis, haal even alle boeken die je kan vinden over kolonisatie." zegt hij tegen de jongen die nog steeds naast hem staat. Die knikt en gaat snel de kamer uit. Even kijken Liam en jij elkaar aan en lachen jullie naar elkaar. Het is ook best maf om hier zo met z'n tweeën te zitten op vrijdagavond. En dat terwijl je dacht dat dit een saaie avond zou worden.
Na een paar minuten komt Louis terug met een enorme stapel boeken en met z'n drieën beginnen jullie aan het project. Louis blijkt een afschuwelijke hulp te zijn en Liam stuurt hem na een tijdje maar weg. Binnen een paar uur hebben jullie het project af. Tevreden zucht je en sla je je boeken dicht. "Bedankt voor de hulp." zeg je met een lach tegen Liam. Die knikt. "Zal ik je thuisbrengen?" Even aarzel je. "Je hebt al zoveel voor me gedaan…" mompel je maar Liam schudt zijn hoofd en tilt je op. "Ik breng je thuis." zegt hij beslist en lachend plaatst hij je in de auto.
Veel te snel stoppen jullie voor je huis en draagt Liam je naar binnen. "Succes met je project inleveren. Ik hoop dat we er niet een al te grote bende van hebben gemaakt." zegt Liam. Je lacht. "Ik denk dat dat wel mee valt. Bedankt voor de hulp." "Geen probleem. Zie ik je nog?" Je knikt en zwaait nog een laatste keer naar Liam. Als hij de hoek om rijdt zie je dat zijn notitieboekje nog in jouw boek zit. Je springt overeind en valt weer op de grond door je enkel. Vloekend sta je op en hinkel je naar het tafeltje. Snel blader je door het boekje op zoek naar een adres.

concert (19 x uitgekomen)

Harry Styles

Na een paar seconden verbreek je de kus. Even kijken jullie elkaar aan. Dan gaat Harry' s telefoon. Met een verontschuldigende blik neemt hij op. Na een paar keer ja en nee te hebben gezegd hangt hij weer op. "Sorry, ik moet gaan." mompelt hij terwijl hij iets op je hand schrijft. Voordat je iets kan vragen stormt hij het toilet uit. Verbaasd blijf je achter.
Als je de wc uit loopt staat je vriendin al ongeduldig te wachten. "Hey, waar bleef je nou? We moeten nu weg, anders zitten we straks in de file." Als je niet reageert zucht ze en sleept ze je door de menigte. Pas als je thuis allang in je bed ligt kijk je op je hand.

Harry; 06-38247568 call me!

Staat er in een snel handschrift. Even lach je. Als je gedachten weer afdwalen naar Harry val je in slaap. De volgende ochtend wordt je vermoeid wakker. Het is maar goed dat het vandaag zaterdag is. Vermoeid klim je uit je bed. Als je blik op de spiegel aan je muur valt, schrik je. Je hele wang is rood! Een snelle blik op je hand bevestigd dat het van de inkt komt die uit is gelopen. Het is nog wel leesbaar, toch? Snel pak je je mobiel en klim je naar het favoriete plekje in je raam. Met moeite weet je de cijfers te ontcijferen die Harry gisteren zo vluchtig op je hand heeft geschreven. Onder je lopen mensen al druk over de straat. Als je Harry's nummer goed hebt ingevoerd besluit je hem meteen te bellen om te controleren of hij zijn nummer is. De telefoon gaat een paar keer over en je blik blijft hangen bij een gestalte dat toevallig passeert. De gestalte haalt zijn telefoon uit zijn broekzak en op hetzelfde moment wordt er bij jou opgenomen. "Hallo, met Harry?" Je hart maakt een sprongetje als je de diepe stem van gisteravond hoort. "Hey Harry, met [jouw naam]. Van gisteren bij het concert." antwoord je. "O het beautiful. Hoe is het?" vraagt hij flirterig. "Goed hoor. Zeg Harry, waar ben je nu?" vraag je voor de zekerheid. "Eh… geen idee. Ergens in de stad in een woonwijk ofzo. Waarom?" "Kijk omhoog." antwoord je. Zodra je het gezegd hebt kijkt de gestalte aan de overkant van de straat jouw richting in. Je zwaait en Harry lacht door de telefoon. "Hey, vind je het erg als ik anders even langs kom?" vraagt hij. "Ben je in de buurt dan?" antwoord je droog. Harry lacht weer. "Ik zie je zo!" roep je als je uit het raam je kamer weer in springt. Snel hang je op en je wil naar beneden stormen, als je bedenkt dat je je pyjama nog aanhebt. Met een rood hoofd en een stapel kleren schiet je de badkamer in.

pretpark (5 x uitgekomen)

Louis Tomlinson

Tevreden likt de jongen tegenover je aan een ijsje. Zwijgend kijk je hem aan. Je voelt je nog steeds niet helemaal geweldig en die jongen helpt je hier niet echt bij. Als hij merkt dat je naar hem kijkt, kijkt hij op. "You want some?" vraagt hij lief en je schud meteen je hoofd. "Nee, dank je." "Voel je je nog steeds niet goed?" vraagt hij lachend. Je schudt je hoofd en kijkt hem zielig aan. "Arme meid." Hij staat op en gaat op zijn hurken voor je zitten. Even kijken jullie elkaar aan. Zijn ogen fonkelen en de kleur fascineert je. "Misschien helpt dit." zegt hij en razendsnel duwt hij het ijsje in je gezicht. Met een gil spring je van je stoel af. De jongen ligt ondertussen op de grond van het lachen.
Je haalt met een vies gezicht een veeg ijs van je neus en kijkt beteuterd naar de jongen, die bij het zien van jouw gezicht alleen nog maar harder gaat lachen. Als je een glas cola vlak naast zijn hoofd ziet staan krijg je een idee. Met een sprong ben je bij de tafel en heb je het glas in je handen. Voordat de jongen doorheeft wat er gebeurt giet je het plakkerige drankje over zijn hoofd. Verbaasd kijkt hij je aan. "Hey, dat is niet aardig." zegt hij met een pruilipje. "Karma." antwoord je lachend. Even kijkt hij je zielig aan, dan beginnen zijn ogen weer te fonkelen. Meteen ben je op je hoede. Wat is hij nu weer van plan. Langzaam komt de jongen op je af. Je vertrouwt het niet en stapt langzaam achteruit. Totdat je het eetkraampje in je rug voelt. Met een grote grijns op zijn gezicht komt de jongen steeds dichterbij en je slaat je armen al beschermend voor je gezicht. Dan voel je twee handen in je zij die je kietelen. Meteen klap je lachend voorover, jammer genoeg kan je helemaal niet tegen kietelen.
Je wil de jongen net van je af duwen, als je je vriendin achter je hoort. "[jouw naam], waar ben je?" roept ze zoekend. De jongen en jij kijken elkaar even aan en knikken dan tegelijk. Op drie neemt de jongen een aanloop en springt hij tegen je vriendin aan. Die wordt helemaal panisch en als je je slap van de lach tegen het eetkraampje laat vallen kijkt ze je vernietigend aan. "[jouw naam], wie is dit?! En waarom plakt hij helemaal?" "Ik ben Louis." Vriendelijk steekt Louis zijn hand uit maar je vriendin kijkt hem kwaad aan en loopt naar jou toe. Voordat je ook maar kan protesteren wordt je door haar meegesleept. Louis blijft alleen achter.

De volgende ochtend ga je weer naar het pretpark, in de hoop Louis weer tegen te komen. Door je vriendin heb je hem niet eens kunnen bedanken. Hij heeft je 'beschermt' in de achtbaan en toen je misselijk was liet hij je echt beter voelen. Als je een jongen met donkerblond haar ziet ren je meteen op hem af en tik je hem op de schouder.