Your life is worth it, don't end it - Suicide prevention - Uitkomsten
Your life is worth it, don't end it - Suicide prevention
Per jaar plegen er ongeveer 36.500 tieners zelfmoord, omdat ze gepest worden op school, zich te dik vinden of gewoon erg depressief zijn.
Zelfmoord is de oplossing niet! Doe de quiz en ik zal je uitleggen waarom...
top Quizzen 29/05/2013 nummer 1
top Quizzen 13/08/2013 nummer 1
top Quizzen 14/08/2013 nummer 1
top Quizzen 15/10/2013 nummer 1
Bedankt allemaal
P.S Sorry als ik niet op al jullie berichten kan reacties kan reageren (?) want het zijn er erg veel, dus dat gaat een beetje moeilijk.
Maar als je hulp nodig hebt, of gewoon je gevoelens wilt uiten dan ben ik er altijd .
Mogelijke uitkomsten
Suicidal/Suicidal thoughs (493 x uitgekomen)
Per jaar plegen er ongeveer 36.500 tieners zelfmoord, omdat ze gepest worden, zich niet goed genoeg voelen of erg depressief zijn.
Zelfmoord kan misschien de enige oplossing lijken omdat alles om je heen shit is maar..
DAT IS NIET ZO.
Je hebt een kans om dingen beter te laten worden, als je zelfmoord pleegt dan heb je die kans niet meer.
Denk eens aan wat er gaat gebeuren als je zelfmoord zou plegen? Zet je even in de situatie:
Je komt als gewoonlijk weer uit school en bent weer doodop na heel de dag met dat masker oplopen. Je ouders zijn nog op het werk en dus storm jij je kamer binnen en barst in tranen uit. Het is gewoon teveel allemaal, je weet gewoon niet meer wat je moet doen. Waarom zou je überhaupt uit je bed stappen in de ochtend? Het heeft toch geen nut meer voor je.
Elke dag word het erger en erger, elke dag gaat er een stukje van je dood, tot dat de dag komt dat het teveel is.
Je pakt je mesje weer en snijd je voor de laatste keer; het bloed spat er zoals gewoonlijk weer vanaf.
Dan loop je naar de badkamer toe en pakt het doosje pillen die in de medicijnen doos zitten. Voor de laatste keer kijk je om je heen, de tranen rollen over je wangen heen. Zonder ook maar een beetje moeite stop je al de pillen in je mond en met behulp van wat water slik je ze door.
Het is over.
Opeens krijg je een spijt van wat je zojuist gedaan hebt en begin je nog harder te huilen. Je denkt aan je ouders, je vrienden, je verleden. Het liefst zou je nu in de armen van je moeder willen zitten, weer als een kind van 5 jaar oud, maar het is nu te laat, je gaat dood.
Alles word wazig en dan.. Dan ben je dood.
Je zal denken dat het daar stopt, dat het verhaal hier nu stopt, nee. Het verhaal gaat door.
Na een uur of twee komt je moeder weer thuis en roept dat ze weer thuis is. Ze krijgt geen antwoord dus loopt ze naar je kamer toe, daar ben je niet. Terwijl ze door de gang loopt ziet ze dat de badkamer deur open is en loopt naar binnen.
De beker die ze in haar hand heeft valt in duizenden stukjes op de grond, maar zij denkt alleen maar aan jou, jou levenloos lichaam die op de vloer ligt. Ze knielt naast je neer en begint te huilen. Ze word gek van de pijn, van de gedachte dat ze jou nooit meer zien kan. Haar kindje is er niet meer, en zo is haar ziel ook gebroken. De ambulance komt, maar iedereen weet dat het te laat is.
Je vader belt je school op, de mentor komt je klas binnen en kondigt het trieste nieuws aan.
Je beste vriendin rent de klas uit en is geschokt, langzaam valt ze neer. Er komen geen tranen uit haar ogen, ze kon alleen maar schokken. Je beste vriendin heeft 4 keer zelfmoord probeert te plegen, maar het lukte haar in tegenstelling van jou niet, en dat vond ze nog veel erger. Ook het populaire meisje die je altijd uitscheld is nooit meer dezelfde geweest; ze heeft eet problemen en haat zichzelf nu. De/het jongen meisje die je leuk vond maar je nooit zag? Hij houd van je, maar heeft nooit de kans gehad om het je te vertellen.
Je familie valt langzamerhand uit elkaar. Je vader is aan het overwerken om zijn pijn weg te stoppen. Je moeder is in een diepe depressie gevallen en komt haar bed niet meer uit. Je broertje/zusje weet waarom je dood bent gegaan, hij begint zich te snijden omdat zijn voorbeeld weg is, zijn lieve zus/broer.
Op je begrafenis komt zowat heel de stad. Ze kende je allemaal als het vrolijke meisje met de grote glimlach, niemand weet wat je achterhield. Niemand zal je ooit vergeten, je blijft altijd in de geschiedenis van je familie, je school en de mensen die je gekend hebben. Jij hielp iedereen, en iedereen hield van je.
Als je zelfmoord pleegt maak je het alleen maar erger, voor jezelf en voor de mensen om je heen. Er zijn echt mensen die van je houden! Geloof het! En als je echt alleen bent; herinner jezelf dat ik altijd klaar sta om met je te praten, of je te helpen. Je bent perfect op je eigen manier. Je hoeft niet heel mager te zijn om mooi te zijn, bochten maken meisjes vrouwelijker. Je bent niet gehaat door iedereen, echt niet.
You are worth live.
Ik zeg dit niet voor de lol, niet voor niets heb ik heel dit verhaal geschreven, ik heb het ook mee gemaakt.
Ik wil je verzekeren dat alles beter zal worden na een tijd. Zelfmoord is geen oplossing. Ik heb duizenden keren in mezelf gesneden, honderden keren wou ik voor een auto springen, dagelijks hongerde ik mezelf uit. Ik geloof nu in mezelf dankzij de mensen om me heen, mijn beste vriendinnen vooral.
Things get better, believe it.
No suicidal thoughs (425 x uitgekomen)
Jij hebt nooit geprobeerd zelfmoord te plegen, misschien een keertje aan gedacht, maar daar houd het ook echt op. Hou dat ook zo!
Hier is waarom zelfmoord geen oplossing is:
Per jaar plegen er ongeveer 36.500 tieners zelfmoord, omdat ze gepest worden, zich niet goed genoeg voelen of erg depressief zijn.
Zelfmoord kan misschien de enige oplossing lijken omdat alles om je heen shit is maar..
DAT IS NIET ZO.
Je hebt een kans om dingen beter te laten worden, als je zelfmoord pleegt dan heb je die kans niet meer.
Denk eens aan wat er gaat gebeuren als je zelfmoord zou plegen? Zet je even in de situatie:
Je komt als gewoonlijk weer uit school en bent weer doodop na heel de dag met dat masker oplopen. Je ouders zijn nog op het werk en dus storm jij je kamer binnen en barst in tranen uit. Het is gewoon teveel allemaal, je weet gewoon niet meer wat je moet doen. Waarom zou je überhaupt uit je bed stappen in de ochtend? Het heeft toch geen nut meer voor je.
Elke dag word het erger en erger, elke dag gaat er een stukje van je dood, tot dat de dag komt dat het teveel is.
Je pakt je mesje weer en snijd je voor de laatste keer; het bloed spat er zoals gewoonlijk weer vanaf.
Dan loop je naar de badkamer toe en pakt het doosje pillen die in de medicijnen doos zitten. Voor de laatste keer kijk je om je heen, de tranen rollen over je wangen heen. Zonder ook maar een beetje moeite stop je al de pillen in je mond en met behulp van wat water slik je ze door.
Het is over.
Opeens krijg je een spijt van wat je zojuist gedaan hebt en begin je nog harder te huilen. Je denkt aan je ouders, je vrienden, je verleden. Het liefst zou je nu in de armen van je moeder willen zitten, weer als een kind van 5 jaar oud, maar het is nu te laat, je gaat dood.
Alles word wazig en dan.. Dan ben je dood.
Je zal denken dat het daar stopt, dat het verhaal hier nu stopt, nee. Het verhaal gaat door.
Na een uur of twee komt je moeder weer thuis en roept dat ze weer thuis is. Ze krijgt geen antwoord dus loopt ze naar je kamer toe, daar ben je niet. Terwijl ze door de gang loopt ziet ze dat de badkamer deur open is en loopt naar binnen.
De beker die ze in haar hand heeft valt in duizenden stukjes op de grond, maar zij denkt alleen maar aan jou, jou levenloos lichaam die op de vloer ligt. Ze knielt naast je neer en begint te huilen. Ze word gek van de pijn, van de gedachte dat ze jou nooit meer zien kan. Haar kindje is er niet meer, en zo is haar ziel ook gebroken. De ambulance komt, maar iedereen weet dat het te laat is.
Je vader belt je school op, de mentor komt je klas binnen en kondigt het trieste nieuws aan.
Je beste vriendin rent de klas uit en is geschokt, langzaam valt ze neer. Er komen geen tranen uit haar ogen, ze kon alleen maar schokken. Je beste vriendin heeft 4 keer zelfmoord probeert te plegen, maar het lukte haar in tegenstelling van jou niet, en dat vond ze nog veel erger. Ook het populaire meisje die je altijd uitscheld is nooit meer dezelfde geweest; ze heeft eet problemen en haat zichzelf nu. De/het jongen meisje die je leuk vond maar je nooit zag? Hij houd van je, maar heeft nooit de kans gehad om het je te vertellen.
Je familie valt langzamerhand uit elkaar. Je vader is aan het overwerken om zijn pijn weg te stoppen. Je moeder is in een diepe depressie gevallen en komt haar bed niet meer uit. Je broertje/zusje weet waarom je dood bent gegaan, hij begint zich te snijden omdat zijn voorbeeld weg is, zijn lieve zus/broer.
Op je begrafenis komt zowat heel de stad. Ze kende je allemaal als het vrolijke meisje met de grote glimlach, niemand weet wat je achterhield. Niemand zal je ooit vergeten, je blijft altijd in de geschiedenis van je familie, je school en de mensen die je gekend hebben. Jij hielp iedereen, en iedereen hield van je.
Als je zelfmoord pleegt maak je het alleen maar erger, voor jezelf en voor de mensen om je heen. Er zijn echt mensen die van je houden! Geloof het! En als je echt alleen bent; herinner jezelf dat ik altijd klaar sta om met je te praten, of je te helpen. Je bent perfect op je eigen manier. Je hoeft niet heel mager te zijn om mooi te zijn, bochten maken meisjes vrouwelijker. Je bent niet gehaat door iedereen, echt niet.
You are worth live.
Ik zeg dit niet voor de lol, niet voor niets heb ik heel dit verhaal geschreven, ik heb het ook mee gemaakt.
Ik wil je verzekeren dat alles beter zal worden na een tijd. Zelfmoord is geen oplossing. Ik heb duizenden keren in mezelf gesneden, honderden keren wou ik voor een auto springen, dagelijks hongerde ik mezelf uit. Ik geloof nu in mezelf dankzij de mensen om me heen, mijn beste vriendinnen vooral.
Things get better, believe it.
Statistieken
Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen
Reageer (121)
Wauw..
1 decennium geledenRespect x.
respect
1 decennium geledenmy gosh, wauw.. <3 ik ben sprakeloos, hoe je dat hebt beschreven. Holy shit. Echt respect. Kudo C: x
1 decennium geledenWeet je, een paar jaar geleden wilde ik echt heel graag doen wat er in je verhaal stond. Gewoon weg. Een paar keer heb ik een groot mes uit de keukenla gepakt en stevig beetgehouden, maar ik durfde het nooit. Ik weet niet waarom. Ik denk vooral ondat ik bang was dat mensen me zouden uitlachen en zouden zeggen dat ik me aanstelde ook al zou ik daar geen last meer van hebben als ik dood zou zijn. Soms wilde ik echt dood, of op zn minst huilend de klas uitrennen en onder een trein komen. Aan pillen heb ik nooit gedacht en ik heb mezelf nooit gesneden of iets.
1 decennium geledenEn nu, zo'n 2 jaar later ben ik zooo blij dat ik dat niet gedaan heb! Mensen zien me nog steeds altijd als een vrolijk meisje dat altijd lacht, maar nu is t geen masker meer. Dat masker ben ik nu echt geworden. Ik huil mezelf nooit meer in slaap. Ik word niet eens meer gepest en kan in de sliegel kijken zinder te denken "ze hebben gelijk, ik ben echt lelijk".
Ik denk er nog wel aan en ik zal t waarschijnlijk nooit vergeten en als er ooit een jongen tegen mij zal zeggen dat ie van me houdt, zou ik waarschijnlijk denken dat hij een grapje maakt, want wie wordt er nou verliefd op mij?
Maar uiteindelijk gaat t over. Ik kan mezelf weer aankijken in de spiegel, dus waarom zou ik niet kunnen geloven dat iemand van me houdt??
Nog steeds vraag ik me wel eens af "als ik nu dood zou zijn, zelfmoord of een ongeluk, hoe zouden mensen reageren? Wie zouden huilen, wie zouden in shock zijn en wie zou er blij zijn?", maar ik denk er niet meer echt over na. Ik heb ook al een hele tijd geen mes meer beet gehad met die ideën. En het beste is dat ik er zelf uit gekomen ben. Natuurlijk heeft de geweldige klas waar ik in zat en mijn vriendinnen wel enorm geholpen
En jij hebt t zo te zien ook niet erg makkelijk gehad, dus als je ooit wilt praten: ik ben er voor je
Echt respect, ik kreeg tranen in mijn ogen van je verhaal! Kudo...!
1 decennium geleden