Akatsuki RP 7! Game Night special! <3 (deel 1) - Uitkomsten

Zetsu! >3 (shy) (19 x uitgekomen)

'T-Truth,' stotter je. De leden grijzen allemaal sadistisch en werpen je valse blikken toe. Ze weten dat je doodsbang bent voor Zetsu, die op dit moment met zichzelf aan het discussiëren is.
'__-chan, wat zou je doen als je samen met Zetsu in je slaapkamer werd opgesloten en de deur op slot werd gedaan?' vraagt Itachi sadistisch. Ontzet staar je hem aan.
'Wat?'
'Je hoorde me.' Koortsachtig denk je na.
'Ehm... Ik weet niet, proberen uit te breken, altijd beter dan opgegeten te worden.' Zetsu kijkt op, snel kijk je weg. Itachi staat op en pakt je arm vast, samen met Deidara.
'Goed, dat gaan we dan zien.' Meteen verstijf je en begin je te gillen.
'Wat?! Ik had Truth! Geen Dara!' gil je tegenstrijdig. Itachi en Deidara grijzend vol leedvermaak en sjorren je de trap op.
'Kan ons niet schelen.'
'Laat me los! Ik ga niet met die schizo kamerplant in één kamer zitten!' Maar het is al te laat, Itachi en Deidara gooien je je kamer in, daarna duwen ze snel Zetsu naar binnen en smijten de deur dicht. Je hoort dat deze op slot gedraaid wordt en vergrendelt. Doodsbang begin je op de deur te rammen en te schreeuwen: 'Laat me er uit, stelletje baka's! Laat me er uit! Ik wil niet opgegeten worden!' Even ben je stil, je hoort niets. Langzaam draai je je om, Zetsu staat zwijgend achter je. Zijn gele ogen boren in jouw __. 'Ga je me opeten?' vraag je met een trillende stem. Zetsu's witte kant glimlacht, zijn zwarte kant grijnst.
'Nee, we hebben niet zo'n trek, net gegeten.' Je knikt stijfjes, je angst zakt langzaam voor Zetsu. Als hij je niet probeert op te eten lijkt hij meteen stuk aardiger. En dat "wij-vorm" is eigenlijk best wel schattig.
'Gelukkig, hoe lang denk je... ehm... jullie dat we hier nog zitten?' Zetsu grinnikt en gaat op je bed zitten, lijkt hij nou een beetje nerveus?
'Itachi en Deidara kennende een paar uur, of de hele nacht. Maar we denken dat de lol er snel af zal zijn, je gilt niet.' Je glimlacht ongemakkelijk en schuifelt met je voeten.
'Ha, net goed voor hen.'
'Waarom ben je zo verlegen?' Verbaasd kijk je op. Zetsu staart je doordringend aan.
'Ehm... Ik ben gewoon een beetje onzeker, waarom?'
'Het is best wel schattig.' Je ziet duidelijk dat de witte kant bloost. Snel kijk je de andere kant op.
'Dank je... Maar je/jullie probeerden me steeds op te eten.' Zetsu kijkt nu naar de grond, de zwarte kant neemt dit keer het woord: 'We hadden honger, konden wij er wat aan doen en je ziet er zo lekker uit.' Je bloost onwillig, hoe moet je dit opvatten?
Opeens staat Zetsu op en komt dichterbij, hij lijkt nogal zenuwachtig te zijn. '__... ik...' Je bevriest als je zijn gezicht dichterbij ziet komen, de plantdingen om zijn hoofd wijken een beetje uiteen.
Op dat moment knalt de deur open, Tobi stormt binnen met een knuppel in zijn hand en gooit je over zijn schouder. '__-chan! Tobi komt je redden van Zetsu-san!' Verbaasd slaak je een gilletje, Tobi stormt de trappen af en zet je neer op de bank. Deidara en Itachi staren je grijnzend aan.
'En? Hoe was het?'
'Och, het viel wel mee,' glimlach je voor de eerste keer zelfverzekerd.

Hidan (loud) (93 x uitgekomen)

'Dare, ik ben geen watje!' roep je luid. Even lijkt de Akatsuki onder de indruk van je, maar dat is al snel weer voorbij. Kakuzu wrijft kwaadaardig in zijn handen, tijd voor revenge!
'__.' Je kijkt om, je weet dat Kakuzu je helemaal zat is. Maar je bent niet bang voor hem en durft het aan.
'Zeg het maar, stitchy,' grijns je. Even vertrekt Kakuzu's gezicht, dan kijkt hij van Hidan naar jou.
'Ik Dare jou om een van Hidans rituelen te overleven!' Even trek je wit weg. Wow, dit had je niet verwacht. Kakuzu ziet je blik en grijnst sadistisch. Oh, sweet revenge.
Hidan begint gelijk te schelden op zijn partner dat dat echt niet kan en dat Jashin-sama het nooit zal goedkeuren, maar het kan de leden niets schelen. Je moet en zal een ritueel doen met Hidan.
Jullie tweeën worden zijn kamer ingeduwd, dan hoor je hoe deze vergrendeld wordt. Kwaad ga je tegen de muur leunen en vloekt binnensmonds.
Hidan staat in de andere hoek van de kamer, net zo kwaad als jij bent.
'Fijn, ik zit met een of andere bijbeljongen in een kamer.'
'Hé! Let op je f*cking woorden, b*tch!' roept Hidan meteen. Je grijnst en kijkt weg. Je weet dat je hem hebt beledigd en het voelt goed.
De minuten verstrijken zonder dat er iets gebeurt, Hidan en jij blijven staan mokken in de hoeken van de kamer, totdat jullie je beginnen af te vragen waarneer de anderen jullie er uit zouden laten.
'Hoe lang zullen ze beneden blijven?' vraag je plotseling. Hidan sist geïrriteerd tussen zijn tanden door.
'Weet ik veel, de hele f*cking nacht misschien.'
'Ik wil weg uit deze rotkamer!' gil je opeens. Je kan het niet meer houden, je beent naar de kast waar alle staken opgeborgen liggen, pakt er een en doet alsof je jezelf neersteekt. Hidan kijkt onverschillig toe, je maakt een wondje in je hand en smeert wat bloed op je gezicht.
'WTF doe jij nou?' vraagt hij verbaasd.
'Dan lijkt het net alsof ik een f*cking ritueel van jou hebt overleefd,' sneer je. Hidan grijnst even, je legt de staak weg en begint te schreeuwen dat je zogenaamd zo ontzettend veel pijn hebt.
'Denk je nou echt dat ze dat horen?'
'Ja,' antwoord je zelfverzekerd. Je staat op en begint op de muren te bonken. Hidan zucht en loopt naar je toe, je verstijfd als je zijn handen op je schouders voelt. 'Wat doe je?'
'Hmm, het echter maken,' grijnst hij. Hij ramt je tegen de muur en drukt zijn lippen gelijk op de jouwe. Ontzet begin je tegen te stribbelen, dit had je niet verwacht.
'Hidan!' schreeuw je tussen korte ademhalingen door. 'Wat doe je?! Is dit niet tegen je religie?' Hidan laat je los en strijkt een pluk haar uit je gezicht.
'Voor deze ene keer maakt het niet uit.' Op dat moment gaat de deur open, een enthousiaste Kakuzu staat in de deuropening. Hidan duwt je opzij en beent zogenaamd woest naar buiten, al vloekend en scheldend. Kakuzu bekijkt je van top tot teen, teleurstelling is in zijn ogen te zien.
'Shit, je leeft nog...'

Danna!!! =D (sasori dus, smart) (98 x uitgekomen)

'Truth, ik ben niet dom,' zeg je kalm. Het is even stil, de leden weten dat je je bijna uit iedere situatie kan redden en altijd kalm blijft. Je kijkt afvragend naar iedereens gezichten, misschien dat je daaraan wat kon aflezen.
'__-chan,' begint Konan opeens. Verrast kijk je op, van haar had je dat nou niet verwacht.
'Nou, wat moet ik beantwoorden?'
'Wie vind je het meest artistiek van heel Akatsuki?' De leden kijken Konan verbaasd aan, die ze negeert. Je had een of andere stomme vraag verwacht, dit niet. Een doodnormale vraag die nu opeens niet meer doodnormaal was.
'Ehm...' Je twijfelt tussen Deidara en Sasori, de kunstenaars van de Akatsuki. Je ziet Deidara knipogen en arrogant kijken, Sasori zucht en kijkt verveeld voor zich uit. Je besluit even gemeen te doen en wijst naar Sasori.
'Sasori no danna,' zeg je grijnzend. Deidara staart je verontwaardigd aan. Sasori kijkt juist verrast op, alsof hij dacht dat je Deidara zou kiezen.
'De pop?' merkt Kisame grinnikend op.
'Ik hou van poppen,' zeg je kalm. Sasori glimlacht even en kijkt dan de andere kant op. Jullie gaan weer verder met Truth or Dare, tegen twaalven loop je even naar de keuken om wat te drinken te pakken. Als je je omdraait botst je volop tegen Sasori op. Geschrokken laat je bijna je glas vallen, maar Sasori vangt je op.
'Danna...? Hetspijtmeikkonernietsaandoenikschroken-'
'Stotter niet zo,' sneert Sasori chagrijnig. Zijn stem klonk hard en verveeld, maar je meende een glans van plezier in zijn ogen te zien. Voorzichtig laat hij je weer los en geeft je glas weer aan je terug. Je gaat op de tafel zitten en nipt voorzichtig van je drankje. '__, waarom koos je niet Deidara?' vraagt Sasori opeens. Verbaasd kijk je op, Sasori staart je doodserieus aan.
'Vuurwerk is leuk, maar niet echt in je kamer of zo. Kunst hoort lang te blijven te bestaan en ik vind je poppen nogal mooi...' Je zet je glas weg en wilt weer opstaan, je loopt zwijgend langs Sasori, die een verraste uitdrukking op zijn gezicht heeft.
Net voordat je de keuken wilt uitlopen grijpt Sasori je vast. Hij draait je om en kijkt je recht in de ogen. 'Danna...?'
'Sjj.' Zachtjes legt Sasori een vinger op je lippen, de kou verrast je. Zijn huid lijkt wel van hout. Is Sasori ook een pop? 'Mijn poppen zijn mooi, maar jij overtreft al mijn kunst...' Na die woorden laat hij je los en beent de keuken uit. Verrast door zijn woorden blijf je achter.

Itachi-san! (emo) (69 x uitgekomen)

'Dit is saai, Truth én Dare,' gaap je. Je ziet de leden grijnzen, maar je trekt je er niets van aan. Je bent al die blikken wel gewend, en toch wil je niet zo kil en onverschillig overkomen.
'__-san,' hoor je opeens Kisame grinniken. Je slaat je ogen op, die halfmislukte haai staart je vals aan.
'Wat, vissenkop?'
'Als je zou moeten kiezen tussen een uur met Itachi in zijn kamer zitten met een comedyfilm op of op een bed vastgebonden liggen door de chakratouwen van Sasori, wat zou je dan kiezen?' Je rolt met je ogen, je hebt al zo'n idee waar dit naar toe zal leiden.
'Itachi.'
'Waarom?' grijnst Kisame.
'Hé, ik heb de Truth al beantwoordt, nu de Dare.' Sasori zucht, geïrriteerd omdat je zijn optie niet hebt gekozen.
'Wat denk je zelf? Tobi, haal een van die domme films van je.'
'Hi, Sasori no danna! Tobi is a good boy!' Tobi springt op en rent naar boven. Verveeld sta je op, stopt je handen in je zakken en slenterd de trappen op, met fluitende leden achter je. O, je kon ze wel wurgen. Je hoort Itachi achter je aan slenteren. Je opent de deur van zijn kamer, er staat een bed, een kast, een kleine bank en een tv in de hoek van de kamer. Zo, dus dit is de kamer van de moordzuchtige Uchiha Itachi?
Verveeld plof je op de bank, je ziet al een stapel kinderachtige films liggen naast de bank.
Itachi sluit zwijgend de deur en blijft staan, starend naar de tv.
'Zeg, wezel, gaan we nog een film kijken of wat?' Zijn sharingan ogen richten zich op jou. 'Blijf je me daar nou dodelijk aanstaren?' Je begint je ongemakkelijk te voelen, de eerste keer in je leven dat je je ongemakkelijk voelde onder iemands blik.
Langzaam komt Itachi naar je toe, hij gaat op de rand van zijn bed zitten en staart naar je. 'Welke zullen we kijken? Wat doet Doornroosje hier tussen?!?!?!'
'__.' Verrast kijk je op, je probeert zo emotieloos te lijken.
'Ik wil je wel eens zien lachen,' flap je opeens er uit. Itachi trekt een wenkbrauw op, snel sla je je handen voor je mond. Shit! Had je niet moeten zeggen! Itachi blijft je verrast aanstaren. 'Ehm... Sorry?'
'Waarom verontschuldig je je?' Je zit klem, je weet niet meer wat je moet zeggen. Snel pak je de bovenste film van de stapel en houdt deze voor je gezicht.
'Deze?' Je probeert er zo serieus mogelijk bij te kijken, maar het gaat je er niet goed vanaf. Opeens leunt Itachi naar voren, zijn kraag hangt iets open, zodat je zijn hele gezicht kan zien.
'Wil je die echt zien?'
'Ja,' antwoord je zo zelfverzekerd mogelijk.
Plotseling trekken Itachi's mondhoeken naar boven, tot een soort glimlach. Verbaasd staar je hem aan, meer verrast eigenlijk. Hij ziet er opeens heel anders uit, veel vriendelijker.
'Nu tevreden?' Nu pas snap je de vraag: 'Wil je die echt zien?' Je kan jezelf wel voor je kop slaan, maar stiekem ben je blij dat je "ja" hebt gezegd. Itachi leunt weer achterover, zijn glimlach is weer verdwenen.
Jammer.
Julie zetten een of andere comedy op. Je bent eigenlijk best wel down, omdat Itachi je de hele tijd negeert. Je voelt je aangetrokken tot hem, opeens staat hij op (alsof hij je gedachten heeft gelezen!) en komt naast je zitten. Je verstijfd, Uchiha Itachi zit naast je! Voorzichtig leun je achterover, tegen de Uchiha aan, die het toelaat. Je legt je hoofd op zijn sterke borst en zo kijken jullie de film verder, terwijl Itachi door je haar strijkt, totdat een hypere Tobi de deur open doet en gillend de kamer uitrent als hij jullie twee zo ziet zitten.

Tobi!!! =3 (hyper) (22 x uitgekomen)

'DARE! DARE! DARE!' gil je enthousiast. De leden hebben al door dat je te veel suiker ophebt. Tobi steekt zijn armen in de lucht en juicht vrolijk.
'YAY!!!'
'Eindelijk!' Deidara springt overeind, hij lijkt doodgeïrriteerd te zijn.
'Wat is er, Dei-Dei-chan?' vraag je zo onschuldig mogelijk en je zet puppy-eyes op. Deidara grijnst sadistisch, hij lijkt best wel eng zo.
'Mwuhahaha... Ik Dare jou om Kakuzu te overleven, 2 UUR lang.' Trillend kijk je om, een kwaadaardige Kakuzu zit achter je, alvast zijn knokkels te knakken.
'Ik krijg nog tien ryou van je...' sist hij. Gillend spring je overeind en spring je in Tobi's armen.
'Tobi! Help!'
'Ik red je, __-chan!' schreeuwt hij dramatisch en met jou in zijn armen racet hij de trappen op, de eerste de beste kamer in. Hij zet je voorzichtig neer en smijt de deur dicht, om een woeste Kakuzu tegen te houden.
'Dankje... Tobi,' zeg je opgelucht. Je hoort Kakuzu wegstampen, Tobi blijft nog even stilletjes voor de deur staan. 'Tobi? Oy, Tobi?' vraag je verbaasd. Langzaam draait Tobi zich om, iets roods geeft licht in het donker. Een... sharingan?
'__-chan...' hoor je een zware en ijzige stem. Een beetje bang geworden kruip je achteruit, op zoek naar het lichtknopje.
'Tobi, alles in orde met je?'
'Alles is in orde met me.'
'Waarom praat je nu niet in de derde persoon?' Je hoort Tobi zachtjes grinniken, voorzichtig komt hij dichterbij. 'Tobi?' Angstig druk je je plat tegen de muur achter je, Tobi knielt voor je neer.
'Bang?' Leedvermaak is in zijn stem te bespeuren.
'Jij bent niet Tobi!' roep je gefrustreerd uit. Tobi grinnikt. Opeens zie je zijn hand naar zijn masker gaan.
'Klopt gedeeltelijk,' mompelt hij met zijn zwaardere, killere stem. Je ogen worden groot, je houdt je adem in.
Eindelijk! Eindelijk krijg je Tobi's ware gezicht te zien!
Tobi neemt het masker voorzichtig af en legt deze naast zich neer. Je ziet zijn sharingan in zijn rechteroog vaag rood gloeien in de duisternis. Je kan alleen de omtrekken van zijn gezicht zien: stekelig haar, smalle kaaklijn en neus. Hij moet behoorlijk knap zijn!
'Hoe bedoel je...?' hakkel je. Tobi grinnikt.
'Raad maar.'
'Je moet een Uchiha zijn,' antwoord je voor de eerste keer in je leven doodserieus.
'Voornaam?' Tobi laat een lange stilte vallen, een ongemakkelijke stilte waarin de spanning hoog oploopt. Eindelijk neemt hij het woord: 'Uchiha Madara.' Je mond valt open, dat kan niet! Madara hoort allang dood te zijn!
Voordat je het uit kan gillen legt Tobi/Madara zijn vingers tegen je lippen. 'Sssj, niemand mag het weten. Ik heet hier niet voor niets Tobi en ik gedraag me niet voor niets als een gestoorde kleuter.' Eigenlijk zou je blij moeten zijn dat Tobi/Madara je in vertrouwen neemt, maar die woorden komen aan als een beledinging. Nu is het alsof hij zegt dat jij de gestoorde kleuter bent.
Tobi/Madara ziet het direct en probeert je gelijk op te vrolijken. 'Daar bedoel ik niets persoonlijks mee, __-chan. Je bent niet gek of een kleuter, maar een mooi, hyper meisje. Ik mag je en neem je in vertrouwen.' Blij kijk je blozend weg en mompelt iets van: 'Dankje...' Tobi/Madara grijnst en strijkt door je haar. Opeens springt hij op en zet gelijk zijn masker weer op.
'Ze komen. En je weet het, hè? Mondje dicht.' Je knikt en speelt het spelletje gelijk mee.
De deur zwaait open en een chagrijnige Deidara staat in de deuropening.
'Oké! Waar zijn jullie kleuters!'
'Senpai! Tobi is a good boy!' Je ziet Tobi naar je knipogen, ze lacht en springt hyper mee.
'Dei-chan!'
'Sterf! Jullie alle twee! Sterf!' Je ziet dat Deidara zijn handen in zijn kleizakken stopt, snel ren je samen met Tobi joelend de trap af, de woonkamer in. Je ploft op de bank naast Konan, die glimlacht. Vanuit je ooghoeken zie je Tobi naar je staren...