Shiho 2 - Uitkomsten

Shiho (8 x uitgekomen)

Ik liep naar de bovenmeester. Ik klopte tegen zijn deur tot ik een geluid hoorde wat voor mij betekende dat ik binnen mocht komen. Heel zielig liep ik naar binnen. Meneer, ik ben de klas uitgestuurd, omdat de juf vond dat ik er heel ziek uitzag. Hij bekeek mij en vroeg hoe ik mij voelde. Om eerlijk te zijn…, zei ik, voel ik mij inderdaad niet zo goed. Nou vooruit, ga maar naar huis! Dank u meneer. Ik keek nog heel even overdreven zielig en zodra zijn deur sloot. Liep ik vrolijk verder. Zo! Heb ik haar even mooi gepakt, mij geven ze niet zo snel straf!



Ik liep naar buiten en zag Yuki staan. Ik rende naar haar toe en omhelsde haar van achter. Hee! Hé ben je nu al uit? Hmm min of meer. Ik knipoogde. Ohhhhhhh. Heb je het weer geflikt! Ze lachte. Ga je mee naar de stad jongens zoeken. Maar die ene jongen dan, je weet wel. Hmm I know. Hij lijkt mij onbereikbaar….. Nee joh! Wanneer waren jouw ouders nou de stad uit? Uhm, deze vrijdag, dus dat is morgen al. Oké ik regel wel wat voor je, don’t worry!



Die vrijdagavond zat ik op de bank. Het was bijna half 7. Opeens ging de bel. Ik opende de deur en opeens kwam Yuki binnen rennen. “ Opschieten ze komen al over een halfuur!” We zette de muziek aan en zette de drankjes klaar. Nu nog aankleden. Ik stond in de kast te kijken. Ik zuchtte. Shiho, waarom neem je niet dat ene jurkje? Welke bedoel je, vroeg ik. Je weet wel. Die zwarte. Oh die ja. Denk je dat die gepast is? Ja natuurlijk! Het is tenslotte een party.



Even snel een lijntje onder mijn ogen en wat mascara. En we zijn klaar om te feesten. De bel ging en er kwam een groep van ongeveer 15 man binnen. Ik bekeek ze stuk voor stuk en ik kende geen van allen. Wie zijn al die mensen Yuki? Wat maakt het uit, als er maar gefeest wordt. Ja ok, dat klopt ook wel, maar toch, het zijn allemaal vreemden voor mij. Shiho, niet zo zeuren!



Na een Halfuur was zo’n beetje iedereen gearriveerd. Behalve dan die ene jongen. Yuki zag mij al heel verdrietig kijken. Ze liep naar mij toe en fluisterde: Just wait….. Ik keek haar aan en ze knikte naar mij. Wat voor mij al als een troost was.

2 uren gingen voorbij en alsnog geen spoor van hem. Ik had al die tijd bij de deur gezeten. Ik was intussen alle hoop al verloren. Yuki Kwam naar mij toe lopen. Ik dacht al bij mijzelf, als je weer gaat zeggen dat ie nog wel zal komen dan wordt ik pissig. Maar integendeel trok ze mij aan mijn arm en sleurde mij door de menigte heen. En duwde mij toen opeens naar links. Toen we stopte, keek ik op. Daar stond hij dan. Ik keek hem met grote ogen aan. Maar… hoe… wat…? Bazelde ik eruit. Yuki fluisterde dat hij via de achterdeur naar binnen was gekomen. Natuurlijk dacht ik bij mijzelf. 2 deuren….. dom van mij….



We stonden al een tijdje met zijn allen te praten. Opeens zei Yuki dat ze even wat te drinken ging halen. Ze keek mij aan en gaf mij een knipoog.