Vampier Engelen ~ Deel 2 - Uitkomsten

het leven kan moeilijk zijn... (16 x uitgekomen)

De zon was nog donker, maar de meisjes waren al uit hun hemelbedden gekropen. Ze stonden voor hun kast, te kijken naar de enorme hoeveelheid kleding. Het was over het algemeen zwart, soms met hard donker roze, gif groen, hel blauw, of parel wit. Ze trokken alle vier wat uit de kast. Bij elk kleding stuk zat accessoires, handschoenen, kettingen, echt alles. Toen ze na een kwartier de grote gang inliepen, bekeken ze elkaar eens goed. Sanne begon te lachen. Sascha lachte mee. Désirée en Purdey begonnen uiteindelijk ook te lachen. Ze liepen met z’n vieren de enorme trap af naar beneden. Daar zat hun vader al, in zijn grote luie stoel. De vier meisjes bogen diep voor hun vader. Vader glimlachte. Hij gaf hun het gebaar dat ze op mochten staan. Ik wil dat jullie nu vertrekken, pak je spullen, stap op je paarden, en kom na school direct naar huis. Ja vader. Zeiden de vier meisjes gewillig. Ze stonden op, pakte hun tas die al klaar stond op de grote eettafel, en rende door de grote glazen tuindeuren naar buiten.

Door de sprookjesachtige tuin, met de heerlijk zoete geur, vol met rozen, helder groen gras, oude grote bomen, en een middelmatig grote vijver, liep een kronkelend pad, naar een grote houten stal. Achter de stal, was een enorm grasveld. Sascha haalde het slot van de stal, en liep naar binnen. Daar, aan de zijkant van de ruime stal, stonden vier paarden. Alle vier even machtig groot en prachtig. Sascha begon als eerst met borstelen en opzadelen. Naar een minuut of twintig waren ze klaar. Sascha leid haar paard naar buiten, de rest volgde. Buiten stapte Sascha op haar grote, donkerkastanje bruine paard, met een witte bles op zijn hoofd, witte sokken, en zwarte manen. Het was een sterk en moeilijk paard, maar had alles over voor zijn ruiter.

Daarna volgde de andere. Désirée stapte op haar grote grijze met witte schimmel, met zilveren manen en staart. Het was een lief en trouw paard, dat net zoals het paard van Sascha alles over had voor zijn ruiter. Toen volgde Sanne. Ze stapte op haar pik zwarte paard, die lange manen en staart had.

Het paard was erg sterk en imponerend. Zijn grote sterke hoefen, en dreigende ogen waren angstaanjagend, maar Sanne toonde geen angst. Toen stapte Purdey op haar parel witte paard, geen enkel vlekje zat er op het paard, het paard had lange golvende manen en staart. Alle vier de paarden hielden van hun ruiters, en zouden alles voor ze doen. Net zoals de vier meisjes voor hun zouden doen…