PIEW PIEW!! - Uitkomsten

PIEW PIEW!! (30 x uitgekomen)

Op een dag had Yomi veel te veel wiet op, zo veel dat hij flauw viel. Op die zelfde dag besloot de aarde om te overstromen door het broeikaseffect. Doordat Yomi zo licht was in z’n hoofd bleef hij drijven. Hij dreef helemaal naar Nederland, naar Schoonhoven om precies te zijn. Daar spoelde hij tegen de bel aan en de bewoner deed open. Die bewoner heette Jan en had twee dochters die in Ammerstol woonde omdat hij was gescheiden van hun moeder. Jolien en Janneke, zo heette de dochters, waren grote J-Rock fans. Ze hadden het de laatste tijd veel over ‘YZS’. Jan zag dat de aangespoelde jongen oorbellen in had waarop stond ‘YOMI’.. verder droeg deze ‘YOMI’ niks behalve een zwanen string.. YZS.. Yomi’s Zwanen String? Dacht hij. Dus belde hij naar zijn dochters, Janneke nam op en hij vroeg:

“Gaat dat YZS-gedoe soms over Yomi’s Zwanen String?”

“Euh.. Ja.. Hoe weet jij dat nou weer?”

“Hij is hier voor m’n deur aangespoeld..”

“OMG! WTF! WE KOMEN ER NU AAN IN ONZE SPEEDBOOT GEMAAKT VAN SPEED!” Janneke hing op en riep haar zus. Samen stapte ze in hun boot en waren binnen vijf snelle minuten bij hun vader. Voor de deur van zijn huis zagen ze Yomi drijven, vastgebonden aan de deurknop met een touwtje om zijn voet. De meiden waren zo geshockt dat hun ogen eruit vielen. Ze zochten hun ogen en propte ze weer terug in hun oogkassen. Ze konden het niet geloven. Yomi, zanger van Naitomea, zomaar aangespoeld,, in zijn zwanen string.. Een mens kan toch helemaal niet blijven drijven..? Ach ja, dat maakte niet uit ook. Hij werd wakker!

“WTF?! Waar ben ik?” zei hij in het Japans. Gelukkig kon Jolien al redelijk Japans verstaan en spreken. Janneke kon het net aan verstaan..

“Helemaal in Nederland. Hoe de f0ck kom jij hier?” antwoordde ze.

“We hadden een wiet-feestje en ik ben flauwgevallen. Ik denk dat ik ben weggedreven..”

“Mensen drijven niet..”

“Misschien was ik wel zo high en licht in m’n hoofd dat ik kon drijven..?” De meiden moesten lachen, hard lachen.

“Natuurlijk.. En wat nu?”

“Nou.. Ik heb geen mobieltje bij me in m’n string.. Kan ik een telefoon lenen? Dan bel ik naar iemand van de band.”

“Ja, tuurlijk! Kom maar mee.” Zei ze, en ze vaarde het huis binnen. Ze legde de boot aan aan de trap, terwijl Janneke Yomi van het touw bevrijde met de Almachtige Schaar. Alle drie gingen ze de trap op omdat de telefoon beneden doorweekt was. Terwijl Yomi aan het bellen was met Hitsugi kwam ook Jan naar boven. Hij vertelde dat het water maar bleef stijgen en stijgen, en dat het ook steeds viezer werd. Logisch, want de WC’s in alle huizen waren inmiddels ook overspoeld. Net als de koelkasten en al het andere, er dreef vanalles in het water nu. Toen Yomi was uitgebeld besloten ze met z’n allen op het dak te klimmen. Daar zaten ze voor hun gevoel uren voordat Hitsugi eens een keer op kwam dagen. Ze gooide de Almachtige Schaar naar Hitsugi die hem perfect ving.

“Vaar naar binnen en leg aan bij onze boot. Die schaar is zodat je wat speed kan afknippen, we hebben honger hierboven!” Riep Jolien. Zonder enig klagen deed Hitsugi wat er van hem gevraagd werd. Binnen een paar minuten zaten ze daar met z’n vijven, super stoned en lachend om ieder dom ideetje om van dat dak af te komen zonder door het ‘puinhoop,-poep-en-pis’-water te moeten. Janneke had voorgesteld dat als Yomi kon drijven van de wiet, misschien dat ze dan konen vliegen van de speed. In het begin lag iedereen dubbel van het lachen, totdat ze ineens opstegen.

“OMG! Janneke! Doe mee met De Nieuwe Uri Geller!” Lachte iedereen. Alsof het een zwembad was zwommen ze door de lucht op zoek naar een landingsplaats. Ze vlogen over het Schoonhovens College, maar ook dat stond helemaal onder water. Jolien begon te gillen van blijdschap.

“YEAH! M’N SCHOOL IS VERDRONKEN! WOHOO!” Klonk er door de lucht. Blijkbaar was het goed te horen, want ineens staken er allemaal starende mensen hoofdjes boven een flat uit. Al die mondjes vielen wagenwijd open en ogen stonden op het punt om eruit te vallen. Het zestal besloot om daar te landen. Toen alles en iedereen weer een beetje kon denken ging de groep van minstens 150 mensen een plan verzinnen om het water weer te laten verdwijnen.

“Hey!” Riep een klein meisje met blond haar, “Als we nu allemaal eens een voorbeeld nemen aan de zwanen-jongen en in ons ondergoed gaan staan, misschien zijn we dan met z’n allen wel zo heet dat het water ervan verdampt!” En krijg toch wat, iedereen deed het nog ook. Krijg nog wat, het werkte! Alleen was 150 man en vrouw natuurlijk nog niet genoeg om al het water te doen verdampen, dus werden familie en vrienden gebeld. Die belde weer naar hun kennissen en zo stond iedereen op de hele wereld in hun ondergoed. Weg was al het water! Maar de straten waren nog zo goor, niemand durfde daarop te lopen.

“Huh, what the f0ck.. Hallucineer ik? Yomi, is dat jouw string die daar vliegt?” Vroeg Janneke, ze durfde niet achter zich te kijken om het zelf te controleren. Yomi gilde een keiharde wijvengil. Geen hallucinatie dus. Er kwam een hoop gegiechel van de mensen die wel durfde te kijken en op een gegeven moment móest Janneke wel omkijken van nieuwsgierigheid. Daar zat Yomi, in een hoekje weggekropen met z’n handen voor z’n privé gedeeltes. Iemand gooide een rokje naar hem. Hij draaide zich om zodat iedereen naar z’n rug keek en probeerde zo het rokje aan te krijgen. Toen hij op stond werd er alleen maar harder gelachen. Het was een hilarisch gezicht. Het rode mini rokje was maar net lang genoeg, vijf centimeter korter en hij dat net zo goed gelijk op kunnen staan. Net als Yomi wou protesteren tegen de lachende menigte kwam z’n string weer aanvliegen.

“Yomi!” Kwaakte z’n string, “Moet je zien wat er met de wereld gebeurd is! Wat heb je nou weer gedaan?”

“Wat?! Ik was het niet!!” Antwoordde hij beledigd.

“Oh, en wie dan wel?” Wat een sarcastische kut zwaan.. Het lijkt m’n moeder wel..

“Het broeikaseffect!”

“Owjah. Nou, dan is het zowaar eens niet jouw schuld dat er een planeet ten onder gaat..”

“WTF? Ben je een alien ofzow?!” Zei Hitsugi. Yomi knikte, “Geen wonder dat ik je altijd al een vage vogel vond..”

“Oh, hou je kop! Jij bent helemaal geen alien! Ik ben hier de alien!” Riep de zwaan, “Ik heb magische krachten en, als jullie beloven beter voor je planeet te zorgen, kan ik de schade nog herstellen. En niet meer zoveel drugs! Die zijn slecht voor je!”

“Ja, mamazwaan..” Mompelde Yomi.

“Wat zei je daar?!”

“Ik zei: ‘Ja, zullen we doen!’” Paniekte hij, “Wil je nu alsjeblieft alles weer normaal maken..?” Hij zette puppy-ogen op en maakte een pruillipje. De zwaan begon te gloeien en er schoten lichtflitsen alle kanten uit. Het licht was zo sterk dan niemand zijn of haar ogen open kon houden. Toen alle ogen weer open gingen, was alles weer mooi schoon en perfect zoals het was voor de overstroming. Met een kleine explosie veranderde de zwaan in miljoenen kleine glimmende stukjes die om Yomi heen cirkelde en hem in een enorme zwaan veranderde. Hitsugi klom op zijn nek [Niels Holgerson-stijl] en ze wouden terug vliegen naar Japan.

“Hey! Jullie kunnen niet zomaar weg gaan!” Protesteerde Janneke.

“Oh, sorry.” Zei Hitsugi terwijl hij zo’n kaartje met telefoonnummer en alles uit zijn zak viste, “Hier is mijn visitekaartje. Bel maar! Doei!” Riep hij toen Yomi opsteeg. Iedereen zwaaide naar ze en toen keerde iedereen weer terug naar hun huis. Janneke en Jolien vertelde nog dagen lang iedereen op school over hun avontuur en veel klasgenootjes keken hun met bewondering aan. Ook in Japan ging het verhaal de ronde. De Yomi-zwaan was niet onopgemerkt gebleven toen hij over de straten vloog. Yomi en Hitsugi hadden ook al meerdere keren verteld wat er gebeurd was. De rest van de band kon hun oren niet geloven, was dit allemaal echt gebeurd? Toen Yomi net een paar dagen weg was, waren ze allemaal erg ongerust. Later verdween Hitsugi ook nog! Hij was in alle haast vergeten te zeggen waar hij heen ging. Hitsugi kwam helemaal gezond terug, maar Yomi was behoorlijk verkouden van het de hele tijd in z’n string rond lopen. Nu deed hij niks anders dan op zijn bed liggen en porno films kijken. Dit was de beste tijd van Yomi’s leven..

xx

Heelheelheel misschien schrijven we nog een volgende deel