Dood & Liefde in eigen handen 3 - Uitkomsten

Verhalen (26 x uitgekomen)

Ik ga weer liggen. "Wie ben jij?" het verwonderd me dat er nog enigszins wat geluid uit mijn keel komt. "Jasper. We zitten op dezelfde school." "Waarom ben je hier?" "Later, rust nu maar even uit"

Na een tijdje televisie te hebben gekeken ben ik inderdaad wat meer uitgerust. De hevige hoofdpijn is lichther geworden en ik kan weer makkelijk rechtop zitten.
Ik praat met Jasper over het standaard onderwerp: school. Erg boeiend is het niet maar het leid me wel af van alle elende die nogsteeds in mijn hoofd rondhing. Het verbaast me dat ik Jasper nog nooit eerder heb gezien terwijl hij al een tijdje bij mij op school zit.
"Maar wat was er nou eigenlijk aan de hand?" "Wat bedoel je?" "Je rende, je leek er paniekerig, waarom?" Er komt een schok door me heen. Shit. "Euh..eerst jij. Waarom ging je me achterna?""Ik moest je achterna" "Moest?" "Ja." "Waarom?""Na-ah. Jij eerst nu."Ik zucht expres erg hoorbaar. "Vooruit. Ik euh..ik ben weggelopen." "Van waar?" "Huis..""Waarom?" "Nee. Nu jij weer."Wat wil je weten? "Waarom je me achterna 'moest'"Nu hoor ik een duidelijke zucht bij Jasper. "Lang verhaal" "Ik luister""Vooruit"Een pijnlijke stilte heerst over de kamer totdat Jasper met zijn verhaal begint. "Mijn moeder ging vroeger veel met jouw moeder om. Het waren de allerbeste vriendinnen totdat jouw moeder vlak na jouw geboorte overleed. Bij een soort van ongeluk. Najah een ongeluk kan je het niet noemen. Ze overleed om jou te beschermen, Liez, uit liefde. Ze werd vermoord door de gene die anders jou had vermoord. Je moeder offerde zich op om jou toch nog een paar jaar te laten leven ookal wist ze dat die gene als jij groter en verstandiger zou zijn toch weer achter jou aan zou gaan. Mijn moeder had het vage gevoel dat die gene dicht bij jou was en snel zou kunnen toeslaan. We zijn verhuist hierna toe om jou te kunnen beschermen. Waarom we dat doen? Het betekend heel veel voor mijn moeder. Ze heeft altijd een hechte band met jouw moeder gehad. Jouw moeder wou niets liever dan dat jij veilig was. Dus vandaar wil mijn moeder er voor de volle 100% voor zorgen dat jou niks overkomt, daarbij komt nog, mijn moeder wist zeker dat jij een enorm speciaal kind was." Weer komt er een doodse stiltedoor de kamer heen. "Mam" Ik wou altijd al weten hoe zij was, wie zij was, en alles. "weet jij meer over haar?" "Mijn moeder wel, ik denk dat ze wel een keer langs kan komen.." "Dankje." "Geen probleem." Alleen al door de verschrikkelijke liefe glimlach die hij nu op zijn gezicht had zou je al stapel verliefd op hem kunnen worden. "Hoe wist je waar ik was? "Zeg ik niet." Zijn glimlach verdwijt een beetje. "Maar jij bent aan de beurt. Waarom..ben je weggelopen?"