Destination Tokio Hotel. SEVEN - Uitkomsten

Een blije gedachte. (18 x uitgekomen)

Wat moet je doen als je over jezelf twijfelt ? Ik doe mijn kast nog eens open : Alles is zo precies en zo ordelijk… Ben ik dit echt ? Andere twijfels. Mijn mama komt de kamer weer binnen met de thermometer in haar hand . ‘Waarom ben je opgestaan ? Ga naar je bed zodat ik je koorts kan opmeten.‘ Zevenendertig punt twee . ‘ Het is niet veel , maar het is beter als je vandaag thuis blijft.’ Ik blijf heel de ochtend in mijn bed liggen. Ik luister naar muziek en denk aan niets. Soms val ik in slaap. Opeens wordt de deur opengegooid. Ik kijk naar het uurwerk op mijn nachtkastje. Het is al kwart over één. ‘Papa ! Wat doe jij thuis ?‘ Mijn vader komt nooit thuis voor het middageten . ‘Wat een mooie ontvangst… Ik ben teruggekeerd om te zien hoe je het maakte,mama had me vertelt dat je koorts had.’ ‘Ja.’ ‘Hoe voel je je?’ ‘Slecht.’ Hij kijkt om zich heen omdat hij niet weet wat zeggen. ‘Waarom is je spiegel gedraait ?’ ‘Zomaar.’ ‘Heb je honger ?’ Ik schud mijn hoofd. Ik krijg al buikpijn door aan eten te denken. ‘Moet ik je iets brengen?’ ‘Nee,dankje. Of toch,kun je me de telefoon brengen ?’ ‘Oke , maar daarna moet je iets eten, hoe kun je anders weer beter worden ?’ ‘Goed,ik zal straks wel iets eten,beloofd.’ Twee minuten daarna ben ik Giulia aan het bellen. ‘Hallo ?’ ‘Giuli,ik ben het!’ Waar was je vandaag ? Ik heb je niet gezien op school…’ ‘Ik voel me niet lekker.’ ‘Ik hoor het, wat heb je ?’ ‘Koorts.’ ‘Alleen koorts? Je weet dat je mij niet kan liggen hebben. Ik weet dat er iets achter zit… Is het dat voorval met Miriam van gisteren ? Ik zweer dat als ze nog eens zo doet ik haar écht pijn ga doen!’ ‘Ze is vertrokken. Ze heeft besloten waarom ik me niet goed voel en ik weet dat ik haar niet meer kan stoppen. ‘Dat serpent!’ Gaat Giulia door. ‘Ik heb het je gezegt: één van deze dagen wacht ik haar buiten school op en rijd ik met mijn brommer over haar!’ ‘Miriam heeft er niets mee te maken…’ ‘Jawel , ze heeft er wél iets mee te maken! Deze namiddag zal ze me horen!’ ‘Wacht Giuli…’ ‘Wat is er ?’ Pauze. Ik zoek de de juiste woorden om uit te leggen wat ik voel , zonder dat ik het zelf echt begrijp. ‘Heb jij nooit getwijfeld over je gedrag ? Over je keuzes ?’ ‘Nadia, je denkt toch niet nog altijd aan Robbi?’ Robbi , Roberto , was mijn vriendje… Is,was… ik weet niet goed hoe het zit tussen ons. Hij is nu in Engeland bij een pleeggezin voor school. We gingen net uit elkaar voor hij vertrok , met een gigantische ruzie. Het is een mirakel dat de buren de politie niet gebeld hadden voor het verstoren van de rust of zo iets.