Heaven - Uitkomsten

Haar haren dansten in het rond wanneer ze blij door het bos liep. De lichtjes verlichten de bomen en gaven hen een spookachtige sfeer. Ze leden een weg, een weg die ze moest volgen. Niemand die wist wat ze hier deed, niemand die haar kende. Genietend van het gevoel kwam ze tot stilstand en wachtte af. Ze wachtte tot HIJ haar kwam halen. Niet ver hier vandaan was haar moeder die ze lief had, maar die was nu verleden tijd. Dat wist ze gewoon, zelfs als ze er niet bij was. Waarom niet? Omdat haar verlangens hier in deze wereld lagen. Ze wou vrij zijn, kunnen zweven waar ze maar heen wou. Haar hart bonkte in haar keel. Ze kon voelen hoe andere mensen leden. Ze herinnerde zich hoe ze liep, hoe ze liep en viel. De kogel suisde recht door haar hoofd heen. Geen einde leek er te komen aan de pijn die ze leed, maar nu was het voorbij. De laatste woorden die ze hoorde gonsden door haar hoofd. 'Ik hou van je, veel geluk in je verdere leven.' Eerst begreep ze niet wat haar moeder bedoelde, ze raakte in paniek en probeerde tevergeefs op te staan en verder te vluchten. Langzaam aan werd ze in een diep zwart gat gezogen, haar hoofd tolde en liet alle emotie's en gedachten ontsnappen die ze ooit had gehad. Niemand die haar hielp tijdens haar lange vlucht alleen. Met een zacht plofje kwam ze terecht in een nieuwe wereld. Het gras was perfect gelijk en van het mooiste groen. Een riviertje van hemels blauw maakte een onderscheid tussen het veld en het bos, waar ze nu was. Haar hand reikte uit naar de paardenbloem en met haar tengere vingertjes rukte ze de blaadjes af. Een lichtschijnsel kwam tevoorschijn uit de bomen. De man die ze nooit voor mogelijk hield wandelde op zijn manier het bospad af, tot HIJ aan de open plek kwam. De plek waar zij nu zit. 'Ga met me mee, mijn lief kind en vertel me hoe je hier komt.' Ze stond recht en voelde haar witte kleed aan haar lichaam plakken. Doordrenkt met bloed van de schotwond in haar hoofd. Maar het deerde haar niet. Haar voeten verlieten de plek die ze altijd al eens wou bezoeken. Het zacht ruisen van de wind was het enige wat haar opviel. Haar ogen waren gesloten want die had ze niet meer nodig. Ze wist dat ze nu naar een betere wereld zou gaan. En in die wereld zou ze wachten op haar moeder die haar snikkend rond de hals zou vliegen wanneer ze haar kleine meisje eindelijk terugzag. Haar gedachten dwaalden weg en ze voelde niet hoe haar voeten los kwamen van de grond en haar naar haar uiteindelijke bestemming brachten. Een straal van wit licht verblinde de wereld en liet die voor eeuwig achter.

Ze vertelde het verhaal steeds opnieuw, liet het de mensen hun gedachten binnendringen wanneer ze sliepen, omdat het moest van God. Ze wou hier heen komen, had de kans gehad om bij haar moeder te blijven, maar ze kwam naar hier. Die woorden, die laatste krachtige woorden van haar moeder lieten haar niet los 'Ik hou van je veel geluk in je verdere leven.' Geluk, ze was er naar op zoek, maar had het nog steeds niet gevonden. In haar dromen had ze mensen zien meegevoerd worden door die man, met zijn veelbelovende ogen en rustgevende stem. Wanneer ze dood ging, dacht ze aan die dromen. Ze wou niet meer vechten, wou naar de hemel gaan en HEM zien. Dat was wat ze wou, wat ze toen wou, wat ze nu niet meer wilt. Ze begreep nu dat die verhalen werden doorgeseind, naar al de mensen beneden, zodat die in HEM zouden gaan geloven. Ze was er in getrapt, liet haar geliefden achter door haar nieuwsgierigheid die binnenin haar vlamde. Ze had er spijt van. Dag in dag uit verteld ze nu haar verhaal in eenieders dromen, ze weet het ongeveer van buiten nu. Vastgekend aan haar contract en dat was trouwens het enige wat haar nog hier hield, het enige wat haar ervan weerhield om geen nachtmerrie's te vertellen aan die mensen beneden. Ze wisten niet half hoe gelukkig ze waren. Hier boven werd je gemarteld als je een nachtmerrie vertelde, een verhaal over oorlog en geweld of een verhaal over de duivel. Je zou denken, dat je dan naar de hel werd gestuurd, maar dat zou geen zin hebben gehad. De hemel was geen hemel meer.

De hemel was een hel.