De Onbekende zus van Alice ... [Twilight 0.3] - Uitkomsten

Schuld Gevoel. (39 x uitgekomen)

De dag verliep traag.. Edward was nergens meer te bekennen, alleen zijn familie. Ik liep naar het bussen kotje met een hééle benden vrienden,
Waaronder Jamie &Anke. "KUTWIJF" riep Luna achter me. ik zocht naar de persoon waar ze op riepen. "NERDYY!" riep Chloe, de groep begon te lachen. Manon kwam naast me stappen. "op wie hebben ze het?" vroeg ik haar, ze glimlachte eens en wees met haar vinger naar een meisje met een bril op dat eenzaam tegen het buskotje leunden, ik grijnsde de studie nerdjes zijn zo een gemakkelijk doelwit om te pesten..ik weet dat het erg is , maar zo werk ik mijn verdriet weg, "STUDIE NERD" riep manon ze stak een sigaret op en gaf me er ook 1. Ze duwde me als teken dat ik mee moest doen maar iets weerhoude me,ik stopte de sigaret in mijn mond en deed ze branden. We kwamen bij het bushokje en iedereen ging rond het meisje staan. ze was van chineese of japanse afkomst, "zow, waar ga jij naar toe?" manon grijnsde. Het meisje antwoorde niets en keek naar benden.."HEY ZE PRAAT TEGEN U" riep ik tegen haar.. "N-aar h-uis" stotterde ze vol angst uit. "Zég, haar ouders zouden het toch niet erg vinden moest ze iets later thuis komen ?" Luna schudden haar hoofd op de vraag van Manon. Ik keek rond om of er niemand anders stond.. niets tezien tot mijn ogen iets perfect tegen kwamen, het was edward die stond te leunen tegen een huis aan de overkant, zijn ogen keken recht in de mijne..
Hij wenkte zijn blik niet af ..integendeel hij bleef in mijn ogen staren, zijn gezicht stond afkeuring en hij schudden zijn hoofd. ik wenkte mijn blik weg en werd uit mijn trance gehaald door manon die het meisje bij de kraag vast had. "Neem haar schooltas en neem het geld dat ze heeft" het meisje spartelde tegen, ik aarzelde en draaide mijn hoofd de richting van edward uit die nog steeds afkeurend zat te kijken. Man ik voelde me opeens zo rot tegen over dat meisje. "MARIE BEAU" snauwde manon..ik zuchte en wenkte mijn hoofd naarhet meisje en keek in haar angstige ogen .."Laat haar gerust" mompelde ik still. Iedereen keek op en fronste zijn wenkbrauwen vol ongeloof dat ik dat zei.. Manon zuchte "Laat haar gewoon naar huis gaan" mompelde ik , manon bekeek me afkeurend , ze wenkte haar blik op het bange meisje en zat te aarzelen. "Komaan Manon Laat haar gerust " probeerde ik nog eens, Manon liet de kraag los van het meisje. Het meisje nam haar boekentas en spurte als een gek vol angst weg, aslof er een alien achter haar aan zat. "Wat was dat nou!" snauwde manon en gaf me een duw, "Jah lafaard " brulde luna. Ze schudden allemaal hun hoofden en stapte weg..zonder mij. Ik liet me zuchtend tegen het buskotje leunen.
Waarom voelde ik me zo schuldig , ik heb het al zo vaak gedaan...

Ik kwam thuis en gooide mijn schooltas in een hoekje. "Je bent te laat" mijn pleegmoeder schepte eten op de borden, iedereen zat al aan de tafel. "ik heb geen zin" mompelde ik, en liet me in de zetel ploffen. "Toch ga je eten" beval ze me. "Nee" beet ik haar terug. "Je moet" beval ze terug. "Ik heb geen honger" Snauwde ik..
"Kom dan gewoon aan de tafel zitten" ik draaide met mijn ogen. "Nee" ik duwde de tv aan. Mijn pleegmoeder stapte naar de tv en zetten hem uit. "Als je niet wil luisteren ga naar je kamer!" ik zuchten en stond recht, "OKE!" riep ik, ik stapte de woonkamer uit en liep naar mijn kamer..
Het is ook altijd het zelfde!