Three twinklin' stars [SA] - Uitkomsten

I see three twinklin' stars.. [SA] (7 x uitgekomen)

Terug in 1770

"Jongens, ik ga naar de mijn!" Mijnwerker Kor wuifde naar zijn vier zoons; Max, Rolf, Terrie en Leopold. Onno ontbrak. Onno was de tweelingbroer van Rolf. Zij waren de oudste, allebei 16 jaar. Zij waren geen mijnwerkers. Zij hadden nog een veel rottere klus. Als er iemand ter dood veroordeeld was, moesten zij ze ophangen. Dat was dus hun 'baan'. Max, die dertien was, werkte samen met Kor in de mijn. Vandaag had Max vrij. De jongens wuifden Kor uit, en Kor verliet de kleine boerderij. Kleine Leopold was in slaap gevallen met de poes Pip op zijn schoot. Pip snorde hard. Rolf stond op en sliep de boerderij zachtjes uit. Hij liep een stuk door het bos, totdat hij bij de duinen uitkwam. Daar liep hij nog een stuk verder. Hij wist waar Onno zat. Na even lopen had hij Onno inderdaad gevonden. Onno's schouders schokten en tranen welden op en drupten op zijn versleten broek. Hij zat op het plekje waar hij vaak zo alleen zat te huilen. Voor het graf van hun moeder. Voorzichtig liep Rolf naar Onno toe. Hij ging naast hem zitten en sloeg een arm om hem heen. "Hé, gaat het?" Hij keek naar zijn hevig snikkende broer die zijn schouders ophaalde. Hun moeder was twee jaar geleden omgekomen in een brand. Onno had het er het moeilijkst mee. Ze zwegen een paar minuten. Toen stond Onno op. "Ik wil naar huis." Rolf veerde ook op en ze liepen samen terug naar huis. Eenmaal thuis zagen ze Kor zwaar gestrest in een stoel zitten. Kor sprong op en omhelsde de tweeling. "Waar..." Kor onderbrak zijn zin toen hij de roodbehuilde ogen van Onno zag. "Oh." Zei Kor toen maar radeloos. Het was al laat. Hun kleine broertjes sliepen al. "Gaan jullie ook slapen?" Vroeg Kor. De tweeling knikte en vertrok naar de slaapkamer.

De volgende dag
Leopold kwam gillend van enthousiasme de kamer binnen rennen. "Ik ben vandaag zés!" Schreeuwde hij. Onno zuchtte en ging verder slapen, maar Rolf kwam meteen uit zijn bed en feliciteerde hem. "Komt mama ook?" Vroeg Leopold opgewekt. Rolf slikte. Leopold hadden ze verteld dat mama op wereldreis was. "Weet niet." Rolf staarde naar de grond. "Oh." Er verschenen traantjes in Leopold's ogen en zijn greep om zijn teddybeer verslapte. Er rolde een traan over zijn wang. Rolf kreeg medelijden. "Mama komt vast wel." Zei hij. Leopold fleurde op. "Jippie!" Gilde hij. Van de herrie in de woonkamer kwamen Onno en Terrie ook binnen gesloft. Ook zij feliciteerden hem. "Waar is papa? En Max?" Vroeg Leopold. Terrie haalde zijn schouders op. "In de mijn." Onno knikte instemmend. "Oh." Zei Leopold weer.

In de mijn
"Pap, Leopold is jarig hoor!" Zei Max. Kor staarde droevig naar de grond. "Ik weet het, jongen." "Drie voet extra! Drie voet extra!" Werd er geroepen door het hoofd van de mijn. "Nou jongen, dat word werken." Zei Kor tegen zijn zoon. Max knikte, en ze gingen werken. Toen het klaar was, werd er weer geschreeuwd. "nog vijf voet erbij!" Max keek ongeloofwaardig. "Kan niet. Dan stort de mijn in!" Riep een man. "Kop dicht en werken, varken!" Werd er teruggeroepen door het hoofd. De man mompelde. "Hoorde je dat?" Max stootte Kor aan. Kor knikte. Max begon te rennen. "Max! Waar ga je heen? Stop!" Schreeuwde Kor wanhopig. Hij probeerde er achteraan te rennen, maar werd tegengehouden.

Twee uur later
"De mijn gaat instoren hoor!" Riep die een man weer. "Ontslagen." Riep het hoofd. De man werd weggestuurd. Pok. Er viel een stuk steen op Kor's schouder. Pok. Pok. Nog meer volgden. "De mijn stor in!" Riep een man. Iedereen rende gillend de mijn uit. "Max? Max?!" Riep Kor hysterisch. Hij rende alle gangen door. Grote bakstenen moest hij ontwijken. Boem. Kor struikelde en lag toen oog in oog met een lijk. Henry, zijn aardigste mijn collega. Hij veerde op en rende verder. Hij verstijfde. Daar onder die steen. Was dat geen bekende hand? "Max?" Probeerde Kor. De hand bewoog niet. Kor duwde met alle kracht die hij nog over had de steen opzij. Hij schrok en viel achterover. Daar lag Max. Nou, wat er nog van hem over was. Zijn gezicht was verminkt, zijn rechterbeen was totaal verpulverd en overal zat bloed. Kor voelde aan Max' borstkas. Hij was dood. Kor trok zijn bebloedde hand weg en barstte in tranen uit. Totdat er twee meter van hen vandaan een enorme kei naar beneden viel. Kor pakte Max op en rende door alle gangen die al behoorlijk vol stonden met water naar buiten. Hij haalde het net. Kor's ogen stonden vol vuur. De geschokte meute mensen was al naar huis. Hij rende zo hard hij kon naar de begraafplaats van zijn vrouw. Daar groef hij nog een gat, en legde er zorgvuldig Max in. Van takjes maakte hij een kruis, en hij kerfde er met een scherpe steen de gegevens in. Een traan drupte op het kruis. Hij rende terug naar de ingang van de mijn en pakte een bijl. Daarna rende hij zo vlug hij kon terug het dorp in. Daar stond het hoofd. Hij rende er heen en haalde uit. Voor hij het wist was het gebeurd; Het hoofd viel tegen de grond en er ontstond een grote bloedplek rond zijn wond. Voor mensen Kor konden pakken, rende hij weg naar huis. Gelukkig zat Onno voor het huis. "Ik hou van jullie, feliciteer Leootje van me." Zei hij gehaast. Hij rende het bos in. "Halt!" Mannen te paard stonden om hem heen. Kor had zijn bijl thuis neergelegd. De mannen sleurden Kor mee. Kor vroeg zich af wat er ging gebeuren. Even later zag hij wazig veel mensen. En.. en.. een galg! "Nee. Néé!" Riep Kor. Bam, Kor kreeg een klap in zijn gezicht. Een straaltje bloed liep uit zijn neus. Eenmaal bij de galg was er iets verschrikkelijks. Het was waanzin gewoon. Onno en Rolf. De tweeling moest hun eigen vader ophangen. "Nee." Zeiden Onno en Rolf vastbesloten. "Ja." Zei Kor. Kor wist de regels van het beulen beroep. Werkten de beulen niet mee, dan werden ze zelf opgehangen. "Alsjeblieft!" Huilde Kor. Onno en Rolf ook. "Maar.." Stribbelde Onno tegen. "Nee. Doe het." Kor sloot zijn ogen, en Onno en Rolf namen diep adem. "We houden van je." Ze liepen naar Kor en deden hem de strop om. De vloer werd onder Kor's voeten weggetrokken. Alles werd zwart voor Kor's ogen...

Later die avond
"Rolf?" Vroeg Leopold. Rolf knikte huilend. "Waarom huil je?" Vroeg de hij. Rold schudde zijn hoofd. "Wanneer komen papa, mama en Max?" Probeerde Leopold bij Onno. Onno huilde ook. De tweeling stond op en nam Leopold mee naar buiten. Leopold keek verbaasd. "Zijn papa, mama en Max buiten?" Vroeg hij. "Een beetje." Onno klonk schor. "Papa, mama en Max zijn nu sterretjes. Weet je waar ze zijn?" Vroeg Rolf. "Nee." Antwoordde Leopold. Rolf's hand ging naar Leopold's linkerborstkas. Hij voelde het kleine hartje kloppen. "Hier zien ze," Zei Rolf zachtjes. "En daar." Rolf wees naar de heldere, blauwe lucht, waar drie sterren prachtig straalden...