Now you're not there anymore. [JB] Deel 7 - Uitkomsten

wanna come in? (15 x uitgekomen)

Mijn moeder komt binnen, en daarachter een vrouw die waarschijnlijk de moeder van Daniek is. “WAT HEBBEN JULLIE…” Ze beginnen te gillen als ze onze haren zien. “DANIEK WAT HEB JE GEDAAN!” roept haar moeder en geeft haar een klap. Mijn moeder pakt de moeder van Daniek vast en trekt haar weg. “daniek gaat het?” fluister ik als ik naar haar toe loop en bij haar op haar bed ga zitten. Haar moeder kijkt bedroefd. “het spijt me, ik schoot een beetje te veel uit mijn slof.” En er glijdt een traan over haar wang. “mam, ik wilde naar de kapper toe, om een keer wat anders te hebben. Ik vroeg of daniek mee ging, dus het is mijn schuld.” En ik kleur rood. Daniek kijkt naar beneden en zegt dan zacht “ dat is niet waar, ik wilde zelf dit haar, en mam, het gaat wel. Ik had het ook eerst aan jou moeten vragen.” Ze bloost. Ze stapt uit bed en geeft haar moeder een knuffel. “laat het nou is goed zien.” Zegt haar moeder, en daniek draait een rondje. “jij ook Iza!’ zegt mijn moeder en ik draai ook een rondje. “het staat jullie echt goed!” mijn moeder glimlacht en we kijken elkaar aan. “mam morgen mag ik toch naar huis?” ik kijk haar aan. “ja en Daniek ook!” ze glimlacht..

-tijdsprong van 1 dag. Nog 6 dagen voor Madame tussauds-

ik was samen met daniek onze spullen aan het pakken om naar huis te gaan. “meid ik zie je morgen dan wel op school verschijnen denk ik!” glimlachte ik en gaf haar nog een knuffel waarna ik samen met mijn moeder het ziekenhuis uit liep.

Als ik thuis ben plof ik gelijk op de bank neer. Dobby, onze labrador, komt gelijk naar me toe rennen en geeft me een lik over mijn gezicht. “dank je dobby, ik hou ook van jou” zeg je lachend terwijl je je gezicht af veegt. “over 20 minuten aan tafel!” zegt mijn moeder die snel weer de keuken in vliegt om eten klaar te maken. Ik kijk nog even televisie als ik mama hoor roepen dat het eten klaar is. na het eten maak ik nog wat achterliggend huiswerk en ga ik naar bed.