** (70 x uitgekomen)
Zwijgend kijk ik naar mijn blote voeten die over de rand van mijn bed hangen maar toch net alleen met mijn tenen de grond raken. De vloer is koud maar niet zo koud als jouw handen, gezicht, armen, lichaam. Je mooie gezicht verschijnt steeds voor men ogen. Zuchtend laat ik me achterover vallen, ik snap het niet en zal het waarschijnlijk nooit snappen. Ik zal me altijd alleen voelen nooit in het gezelschap zijn van jouw.
Toch is er ergens een sprankje hoop, hoop dat niet bestaat, maar die hoop zorgt ervoor dat ik doorga. Die hoop beloofd mij dat ik je ooit tegenkom, dat je me ooit in je armen sluit, dat je niet wegloopt als je me ziet.
S’avonds droom ik van je. Dan voel ik me op mijn gemak, want ik ben bij jouw. Ik wil dan dat het nooit stopt, dat ik niet meer wakker word, alleen om bij jouw te zijn en dat prettige gevoel niet te verliezen. Ik wil jouw bij me hebben, ik wil jouw vingers op mijn huid voelen, jouw lippen op de mijne. Dat is alles wat ik wens, ik zal erin blijven geloven. Nooit durven inzien dat ik jouw niet krijgen kan.
Maar dat is hoop, je kan er niks tegen doen, het gaat vanzelf.
Reageer (17)
mooi chickaa
1 decennium geledenprachtig!!
XXloveyou!! (H)__(H)
met mijn hele kleine hartje:)
Mooíí.
1 decennium geledenEcht prachtig geschreven ..