SA: Sommige dromen hebben een betekenis. - Uitkomsten

Sommige dromen hebben een betekenis. (106 x uitgekomen)

Midden in de nacht, ik schrik wakker. Waarom blijf ik toch dromen over hém? Het is nu al meer als een maand geleden en toch blijft hij terug komen. Telkens verschijnt hij weer en weerspiegeld mijn droom al het goede dat we ooit samen hebben gehad. Het is leuk, dat kan ik niet ontkennen. Het is leuk om te weten dat ik in mijn dromen dingen met hem kan beleven, dat in de echte wereld niet meer kan.
Zoenen, een hele dag lang. Non-stop.
Knuffelen, tot we er letterlijk bij neervallen.
Amuseren en lachen, zodat we niet meer bijkomen van het lachen.
Dit en nog zoveel meer, wat we vroeger deden, kan nu niet meer. Enkel in mijn verbeelding.
Ik leg me terug neer, pak de eerste beste knuffel. Maar als ik zie welke het is, smijt ik hem ook weer weg. "Fack!" Alles doet me denken aan hem, allés. Zelfs een banale stomme kapotte pen, die hier nu niet eens iets mee te maken heeft. Zachtjes voel ik iets warm over mijn wang neerdruppelen. En al snel volgen er meer. Langzaam, maar zeker, val ik terug in slaap. Klaar om een volgende droom te gaan beleven. Maar deze is anders. Hij weerspiegelt niet het vrolijke, normale van anders. Neen, het is een rare vreemde droom. Heeft dit iets te betekenen? Is het een sein, van God naar mij toe? Ook al geloof ik niet in God en al die andere shit, dat ze je op school aanleren. Ergens heb ik nu hoop, hoop op iets positief dat me staat te gebeuren. Ik voel het. Ik voel het in mijn kleinste linkerteentje. Ik huppelde in mijn iets-dat-op-een-pyama-moet-lijken, naar beneden en vroeg aan mama of er post was. "Een klein briefje... Het zat deze ochtend bij de post." "Van wie?" Vraag ik. "Daar ligt het." Terwijl mama naar de andere kant van de woonkamer wees, huppelde ik er al naartoe en pakte de enveloppe op. Als ik de naam zag, dat op de achterkant ervan stond, stond mijn hart 5 seconde stil. "Oh." Is het enige wat ik uitbracht. Ik rende snel naar boven, zet wat muziek op en open de enveloppe.

"Beste, Kevin heeft veel over je verteld. Hij heeft me gezegd dat hij je graag zag, maar dat jullie uit elkaar waren om bepaalde redenen. Maar dat hij je eigenlijk nog niet kwijt wou. Met heel veel spijt en verdriet, zal ik je moeten meedelen dat deze nacht mijn lieve zoon om het leven is gekomen in een auto ongeluk. Zaterdag word hij begraven. Hij zou het vast heel erg op prijs stellen moest jij er ook bij zijn. Mvg, Katrien De Waele."

Ik las het briefje een tweede keer over. Al snel volgde een derde, een vierde en tenslotte ook nog een vijfde. Ik begon helemaal te rillen. Al snel druppelt er een traan op het kleine briefje en de inkt waarmee het geschreven was, liep uit. Ik liep naar beneden en vloog in mama haar armen. Ik liet ze het briefje lezen en ik zag ze slikken. Ik zag dat ze het er ook moeilijk mee kreeg omdat ze wist hoeveel hij voor me betekende. "Het is gewoon allemaal gedaan, voorbij." Snikte ik.
Snel schrik ik wéér wakker, voor de tweede keer deze nacht. Was dit allemaal dan ook maar een droom? Leeft hij nog en zou hij mij echt nog graag zien? Of ben ik nu gewoon zo achterlijk dat ik geen onderscheid meer kan maken tussen een droom en werkelijkheid? Ik heb hem nodig, dat is zeker. Maar ik moet hem vergeten en dàt, dat zal tijd vergen.
---

Thanks for reading this bullshit. Ik zou het enorm fijn vinden moesten jullie een reactie neerdroppen, want het heeft me veel gekost om dit neerteschrijven. Ik hoop ook ergens dat jullie mijn 'bedoeling' achter dit korte stukje tekst snappen. X.