[TH] Save me the last dance. Proloog. - Uitkomsten

Destruction. (16 x uitgekomen)

When love turns to Hate.
Wat doe je als je alles verliest wat je lief hebt? Als iedereen van je wegloopt en je geen schouder meer hebt om op uit te huilen? Of als die schouder meer verdriet heeft dan jijzelf hebt? Wat gebeurt er met je als je grote liefde uit je leven gerukt wordt? Hoe voel je je dan? En wat doe je ertegen? Ga je door zonder hem en pak je draad van het leven weer op? Of blijf je eeuwig in dat moment hangen en kwijn je jezelf weg?
Maar wat als diezelfde grote liefde je zoveel verdriet heeft gedaan dat je jezelf niet meer terugkent? Dat je door hem verandert bent is iets dat je eigenlijk niet wilt zijn? Als je verandert bent in iemand die mensen meer pijn doet dan ze lief? Ga je door met die liefde en laat je je oude leven, vrienden en familie achter je? Of kies je voor jezelf en dump je hem?
Niemand heeft mij een antwoord kunnen geven op deze vragen. Jarenlang heb ik ermee geworsteld. Ik heb ze bestreden, ze geprobeerd te verbannen, ze te verbranden. Maar niets heeft mij kunnen helpen. Jarenlang heeft hij mij pijn gedaan. Misschien niet opzettelijk, maar pijn deed het zeker. En nu, nu maak ik er een eind aan. Ik ben het zat, ik pik het niet langer. Hoeveel ik ook van hem houd, hoe graag ik hem ook zie en hoe goed ik me voel als hij bij me is. Dat is het allemaal niet waard.
Langzaam maar zeker begon ik steeds meer vrienden te verliezen. Ik kon steeds moeilijker contact met ze houden. Allemaal door zijn carrière. Zijn twee grote liefdes: ik en de gitaar. Hij kon niet kiezen dus ging ik tour na tour met ze mee. Ik ging niet meer naar verjaardagen van familie en vrienden. De band met mijn zusje ging kapot. Mijn tweelingzusje, samen waren we één, twee handen op één buik. We belden iedere dag, we hingen uren met elkaar aan de telefoon. Maar die momenten werden steeds zeldzamer. Zijn ‘band’ begon wereldwijd door te breken waardoor ik nog vaker weg was. En nog steeds kon hij niet kiezen. Ik heb hem ontelbaar vaak voor de keuze gesteld, ik heb gedreigd hem te verlaten als hij niet snel een keuze zou maken. Eigenlijk hield ik mezelf op die momenten voor de gek. Ik wist net zo goed als menig ander mens dat hij niet zou kunnen kiezen. Keer na keer werd ik teleurgesteld en bleef ik toch maar weer, wetende dat ik niet zonder hem zou kunnen. Op dat moment had ik nog maar weinig vrienden, was ik nooit meer in Emmerich am Rhein, was ik vergeten. De mensen die mij al langer kenden zagen hoe ik steeds verder van ze weg ging. Niet dat ik het wilde. Nee, dat zeker niet. Ik hield van Emmerich. Het stadje waar Adriënna en ik zijn opgegroeid, waar we onze eerste stappen hebben gezet, voor de eerste keer zonder zijwieltjes hebben gefietst. De Kohlmann Strasse, waar we voor de eerste keer zijn gevallen van de halfpipe en het schoolplein waar we onze eerste zoen hebben gekregen. Ik weet het allemaal nog als de dag van gisteren.
Maar nu is alles veranderd, ik leef niet meer. Ik ben leeggezogen, uitgeput. En nu maak ik er een eind aan.
Mijn naam is Tirza van Aerle, de vriendin van Tom Kaulitz en dit is mijn verhaal.
Réactions, s'il vous plaît.