Illegaal? - Uitkomsten

Illegaal? (21 x uitgekomen)

De rest van de dag ben ik er met mijn hoofd niet bij. In plaats van dat ik "Vier euro vijfenzestig" zeg, vertel ik een oud vrouwtje dat ze 465 euro moet betalen. Ze kijkt me minachtend aan, legt de vier euro en 65 cent op de toonbank en loopt weg. Ik kan het gewoonweg niet geloven. Het kan niet waar zijn. Het kan gewoon niet. Wat moet Bill híer, in een klein buurtsupermarktje? Ik zucht. Waarschijnlijk heb ik het me verbeeld.

Om kwart over vijf zit ik eindelijk op de fiets naar huis. De jongen spookt nog door mijn hoofd. Misschien léék hij gewoon op Bill. Plotseling bedenk ik me iets: Bianca is thuis. Wat zal ze nu wel niet van me denken? Ach ja, ik heb in ieder geval Kimberley nog.

'Ben er weer,' roep ik, terwijl ik de deur dichtgooi. 'We zitten in de keuken!' hoor ik Kimberley roepen. Ik slik. We. Terwijl ik in mijn hoofd koortsachtig probeer te bedenken wat ik tegen Bianca moet zeggen, loop ik naar de keuken. Ik zie Kim, en tegenover haar zit een onbekende jongen. Geen Bianca te zien. Ik grijns. Kim schraapt haar keel en staat op. Ik zie dat haar wangen een beetje rood zijn. 'Dit is eh.. Heb ik je al.. Hij is..' Ze kucht. 'Dit is Chris,' zegt ze dan. Ik loop naar ze toe. Chris gaat staan en ik geef hem een hand. 'Nou ja, Denise, dit is dus Chris, en Chris, dit is Denise.' Ik knik. 'Hoi, eh, Chris.' Hij glimlacht ongemakkelijk. 'Hey.. Denise.' Daarna wendt hij zich tot Kim. 'Ik ehm, moet gaan.. geloof ik,' hakkelt hij. Kim knikt. Vervolgens loopt hij snel de keuken uit, en even later hoor ik de deur weer dichtslaan. 'Wie was die Chris,' grijns ik, en ik ga zitten. 'Ik heb je toch verteld over die ene gast, je weet wel, die ene die telkens aan me zat toen jij en ik naar die nieuwe club waren gegaan?' Ik kijk haar met open mond aan. 'Hij was toch niet-' Snel schudt Kim haar hoofd. 'Nee, natuurlijk niet!' zegt ze lachend. 'Hij is juist degene die tegen die ene gast zei dat hij van me af moest blijven. Ik had zijn nummer, maar dat was ik vergeten. Bianca kwam er mee, ze had tijdens het opruimen een briefje gevonden en vroeg wie hij was.' Ik knik langzaam. 'Hoe was je dag?' vraagt Kimberley dan, en ze staat op om een glas cola voor me te pakken. Ik wéét dat ze dat gaat doen. Dat doet ze altijd op woensdagmiddag als ik thuiskom. Jezus, we lijken wel een getrouwd stel. 'Zoals gewoonlijk. De tijd ging te langzaam voor woorden, er waren amper mensen.. Oh, en ik zag Bill. Tenminste, dat denk ik.' Kim zet twee glazen op tafel. 'Ja vast.' Ik knik heftig. 'Echt waar! Hij leek ontzettend.' Wáárom heb ik dit verteld? 'Denise,' zegt Kim met een zucht. 'Je hebt toch niks illegaals geslikt of gesnoven ofzo?' Ik lach. 'Niet dat ik weet,' beantwoord ik haar vraag. Ze kijkt me met samengeknepen ogen aan. 'Waarschijnlijk heb ik iets te kort geslapen vannacht,' zeg ik snel. 'Dat zal dan wel,' mompelt Kim, en ze zet het glas aan haar mond.

Niet-illegaal? (0 x uitgekomen)

De rest van de dag ben ik er met mijn hoofd niet bij. In plaats van dat ik "Vier euro vijfenzestig" zeg, vertel ik een oud vrouwtje dat ze 465 euro moet betalen. Ze kijkt me minachtend aan, legt de vier euro en 65 cent op de toonbank en loopt weg. Ik kan het gewoonweg niet geloven. Het kan niet waar zijn. Het kan gewoon niet. Wat moet Bill híer, in een klein buurtsupermarktje? Ik zucht. Waarschijnlijk heb ik het me verbeeld.

Om kwart over vijf zit ik eindelijk op de fiets naar huis. De jongen spookt nog door mijn hoofd. Misschien léék hij gewoon op Bill. Plotseling bedenk ik me iets: Bianca is thuis. Wat zal ze nu wel niet van me denken? Ach ja, ik heb in ieder geval Kimberley nog.

'Ben er weer,' roep ik, terwijl ik de deur dichtgooi. 'We zitten in de keuken!' hoor ik Kimberley roepen. Ik slik. We. Terwijl ik in mijn hoofd koortsachtig probeer te bedenken wat ik tegen Bianca moet zeggen, loop ik naar de keuken. Ik zie Kim, en tegenover haar zit een onbekende jongen. Geen Bianca te zien. Ik grijns. Kim schraapt haar keel en staat op. Ik zie dat haar wangen een beetje rood zijn. 'Dit is eh.. Heb ik je al.. Hij is..' Ze kucht. 'Dit is Chris,' zegt ze dan. Ik loop naar ze toe. Chris gaat staan en ik geef hem een hand. 'Nou ja, Denise, dit is dus Chris, en Chris, dit is Denise.' Ik knik. 'Hoi, eh, Chris.' Hij glimlacht ongemakkelijk. 'Hey.. Denise.' Daarna wendt hij zich tot Kim. 'Ik ehm, moet gaan.. geloof ik,' hakkelt hij. Kim knikt. Vervolgens loopt hij snel de keuken uit, en even later hoor ik de deur weer dichtslaan. 'Wie was die Chris,' grijns ik, en ik ga zitten. 'Ik heb je toch verteld over die ene gast, je weet wel, die ene die telkens aan me zat toen jij en ik naar die nieuwe club waren gegaan?' Ik kijk haar met open mond aan. 'Hij was toch niet-' Snel schudt Kim haar hoofd. 'Nee, natuurlijk niet!' zegt ze lachend. 'Hij is juist degene die tegen die ene gast zei dat hij van me af moest blijven. Ik had zijn nummer, maar dat was ik vergeten. Bianca kwam er mee, ze had tijdens het opruimen een briefje gevonden en vroeg wie hij was.' Ik knik langzaam. 'Hoe was je dag?' vraagt Kimberley dan, en ze staat op om een glas cola voor me te pakken. Ik wéét dat ze dat gaat doen. Dat doet ze altijd op woensdagmiddag als ik thuiskom. Jezus, we lijken wel een getrouwd stel. 'Zoals gewoonlijk. De tijd ging te langzaam voor woorden, er waren amper mensen.. Oh, en ik zag Bill. Tenminste, dat denk ik.' Kim zet twee glazen op tafel. 'Ja vast.' Ik knik heftig. 'Echt waar! Hij leek ontzettend.' Wáárom heb ik dit verteld? 'Denise,' zegt Kim met een zucht. 'Je hebt toch niks illegaals geslikt of gesnoven ofzo?' Ik lach. 'Niet dat ik weet,' beantwoord ik haar vraag. Ze kijkt me met samengeknepen ogen aan. 'Waarschijnlijk heb ik iets te kort geslapen vannacht,' zeg ik snel. 'Dat zal dan wel,' mompelt Kim, en ze zet het glas aan haar mond.