I wanna be a human to be with you [TH] *1* - Uitkomsten

Juist (10 x uitgekomen)

Naar bovenkijkend ligt Ariel op de bodem. Het water is rustig vandaag en ze ziet dat de wanden steeds smaller naar boven lopen. Aan het uiteinde van de steeds smaller wordende wanden ziet ze de zon. Ze word er ongelooflijk rustig van als ze ernaar kijkt. Het water kabbelt vredig terwijl de zon er rustig doorheen schijnt. Even sluit ze haar ogen en probeert de geluiden in haar op te nemen. Ineens hoort ze een bekende stem''Ariel, Waar ben je? Je vader zoekt je.'' Ze kijkt niet op maar blijft zo liggen. ze vind het wel grappig als de kleine Sebastiaan in paniek raakt omdat hij haar niet kan vinden. Ze is 17 maar toch wilt haar vader dat hij op haar let. Zelf begrijpt ze het niet want ze doet nks verkeerd. Althans dat denkt zij. Weer hoort ze''Ariel, Zeg nou waar je bent, ik moet je wat vertellen.'' Nu opent ze 1 oog en gluurt ermee langs de wanden om te zien of hij al binnen is. Ze had gehoopt even alleen te zijn maar Sebastiaan kenende vind hij haar altijd. Net zo iets als die gekke vluffige beesten op 4 benen waar mensen mee spelen. die beesten weten andere ook altijd te vinden. Ze weet dat omdat ze dat in een boekje gelezen heeft die ze gevonden heeft diep op de bodem.

Ze draait zich een kwartslag en opent ook haar andere oog. Langzaam komt de kleine Sebastiaan binnen gewandeld. “ gelukkig Ariel, je bent hier.” Ik zucht omdat mijn fijne moment weer is verpest word. “je va..” “ja,ja papa zoekt me.” Zuchtend komt ze overeind om richting haar vader te gaan. ‘Waarom gaat hij Hope niet irriteren, ze is een van me 4 oudere zussen om precies te zijn de oudste.’ Denkt Ariel terwijl ze naar de troon van haar vader gaat.

Ze komt daar aan en haar vader kijkt haar lachend aan. Zchtned komt ze dichterbij en ze zegt''U zocht mij?'' Hij knikt en zegt trots''We gaan iets nieuws proberen en daarbij mag jij de hoofdrolspelen.'' Ik kijk hem verbaasd aan en hij zegt''Sebastiaan wilt namelijk dolgraag jullie zangles gaan gevenomdat hij jullie al een keer heeft horen zingen. Waarvan dat jij de mooiste stem heb.'' Geërgerd kijkt ze hem aan. het laatste waar ze nu op zit te wachten is om haar vrije tijd op te geven voor zangles. Ze wilt gewoon overal naartoe waar ze zelf heen wilt en niet dat ze stipt optijd ergens moet wezen. ''Oke vader als u dat zo gezellig en leuk vind dan doe ik het wel.'' zegt ze met tegenzin maar toch met een lach op haar gezicht om hem niet teleur te stellen. Hij knikt trots en zegt''Fijn om dat te horen.'' ''Mag ik nu weer gaan?''vraagt ze dan. Hij knikt weer en snel gaat Ariel terug naar de plek waar ze eerst was.

Ze kijkt over alle planken, die vol staan met allemaal spulletjes die ze gevonden heeft. Van alles en nog wat. De betekenis weet ze van langena niet allemaal. Maar dat maakt haar niks uit. Het maakt haar gelukkig. Ze kijkt nog even door haar spulletjes en pakt haar tasje. Terwijl ze onderweg is om nog meer mooie spulletjes te zoeken komt ze botje tegen. “Ariel wat ga je doen!?” vraagt het altijd nieuwsgierige vriendje van Ariel aan haar. “ik wil kijken voor nog meer spulletjes.” Zegt ze lachend en gaat verder ‘Maar Ariel! je mag van je vader niet zo ver weg. Dat weetje” komt er angstig uit zijn mond. “rustig maar botje, ik ben voorzichtig” lacht ze hem toe. “dan ga ik mee!” zegt het vriendje vast besloten.





''Gezellig dan is het in iedergeval niet zo stil onderweg.''zegt ze lachend terwijl ze verdergaan. ''Ik hoorde daarnet van Sebastiaan dat je vader wat belangrjks moest vertellen.'' Zegt Botje plots. Ariel kijkt hem aan en zegt dan''Ow ja datte. Ik weet zeker dat Sebastiaan heel erg overdrijfde terwijl hij je dat vertelde.'' Botje knikt en zegt''Hij vertelde dat je moest gaan zingen ofzo. Maar dna kunnen wij toch niet meer ergens heen gaan?'' Ze lacht om de bezorgdheid van Botje en zegt''Ik zal er alles aan doen en ervoor zorgen dat wij gewoon overal naartoe kunnen blijven gaan.''

“maar, je moet toch ook naar die zangles of zo?” vragend kijkt hij haar aan. “dan kom ik wel wat laten hoor. Ik ga jou er niet voor laten vallen” ze geeft hem een knuffel. Hij laat een zucht ontgaan. “ik schrok al” gerust tellend lacht ze hem toe en gaan verder. “h-het is hier best eng hoor” bang kijkt Botje om zich heen. Dit stuk heeft hij nog nooit gezien, veel te ver weg van waar het paleis is. Ariel lacht alleen maar en gaat verder. Onderweg pakt ze wat op. “kijk dit!” ze houd een soort 3 tand omhoog. Alleen dan in een wat kleiner maatje. “wat is dat?” vragend kijk botje naar Ariel die gefascineerd naar het voorwerp kijkt. “ik weet niet, ik ga het aan jutter vragen!” ze wil weg gaan maar Botje houd haar tegen. “nee, het is nu al veel te laat om daar helemaal heen te gaan en je weet dat je vader dat niet wil hebben” ze zucht. Ariel word gek van al die bezorgdheden.

“kom we gaan , ik wil papa niet op mijn dak hebben” zegt ze tegen Botje. Botje vind het een verstandig idee en knikt. De zon is er al niet meer. Gelukkig kent Ariel hier alles op haar duimpje ondanks dat het donker is. “Ariel waar was je?” haar zus Faith komt op haar af. “Kijk ik heb dit gevonden” ze negeert de vraag van haar zus en laat het dingetje zien die ze had gevonden. Ze kijkt haar kleine zusje raar aan. “waar haal je dat toch allemaal vandaan, laat het papa maar niet weten. Als hij weet dat je n…” Ariel drukt haar hand op de mond van haar zus. “ja, ga het nog even lopen schreeuwen ook, ik ben slapen” ze pakt het dingetje uit de hand van haar zus en gaat richting haar slaap plek. Ze zegt Botje ook nog even gedag.