CarCrash 7 - Uitkomsten

Ashley komt bij (17 x uitgekomen)

Ashley POV
Ineens schiet ik overeind uit mijn bed en voel overal steken in mijn buik. "Wat is dit? Wat doe ik hier?!"
Ik laat mijn hoofd in het kussen vallen en kijk om me heen. Drie koppen steken boven mijn bed en ik denk ze ergens van te herkennen, maar ik weet niet meer wie ze zijn.
"Waar is Shana?" vraag ik aan ze. Ze stappen op zij en ik zie dat Shana naast me ligt in een bed. "Ik ben hier, Ash."
"Waar zijn we? Wat is er gebeurd? We liepen naar elkaar toe in de stad en nu zijn we ineens hier?"
Een man in een lange witte jas komt binnengelopen en ik begrijp waar ik ben. We liggen in het ziekenhuis.
"Zo", zegt de dokter, "dus je kan het je nog herrineren? Mooi zo. Deze jongens hebben met jullie ongeluk te maken."
"Oh, dus dáár ken ik ze van!" roep ik, maar meteen bedenk ik me dat ik ze nog ergens van ken. Ik staar ze alledrie één voor één aan en zeg: "Zijn jullie niet Tom, Georg en Gustav? Van Tokio Hotel?"
Zodra ze knikken begin ik te hyperventileren en zeg: "Oh gód, ik ben echt een supergrote fan van jullie en Shana ook en... en..."
Dan ben ik stil. Ik ben kwijt wat ik wil zeggen, omdat ik iemand binnen zie komen. Het is Bill. Dé echte Bill Kaulitz van Tokio Hotel.

Shana POV
“Bill! Signeer mijn gips!” Beveel ik hem. Hij lacht en neemt de viltstift die op het kastje ligt. Dan schrijft hij er in het groot “Sorry” op met daaronder zijn handtekening. “Ik ga, ik moet zo gaan werken”, zegt mijn moeder en ze loopt de deur uit. Ik wil zwaaien maar ik krijg nog steeds mijn pols niet recht. Ondertussen is Bill Ashley’s gips aan het signeren. Ik wil mijn mobiel nemen om een foto te maken maar die zit niet in mijn zak. Ik sta op. “Wat ga je doen?” vraagt Georg. “Mijn mobiel zoeken”, zeg ik en ik loop de deur uit. Ik ga naar de balie en vraag aan één of ander mens waar ze mijn mobiel hebben gelegd. “Zie je niet dat ik bezig ben!” schreeuwt ze arrogant naar me terwijl ze druk bezig is te bellen. Ik loop voorbij en trek de kabel van de telefoon uit het stopcontact. “Mijn mobiel”, zeg ik nog een keer. Ze kijkt me kwaad aan en zegt dan dat ze in de kast op mijn kamer liggen. Ik glimlach en loop weer terug. Als ik mijn kamer binnenloop kijkt de dokter me kwaad aan. Ik open de kast en gooi alles eruit. Na 5 minuten alles uit de kasten gooien vind ik hem. “Ash, kom je op de foto?” vraag ik als ik in Tom’s rug spring.