Forever in my heart - Uitkomsten

where did you go, my love? (21 x uitgekomen)

Het is bijna een jaar geleden, morgen 21 september, is het precies een jaar geleden dat ik mijn hart aan jou gaf. Je nam het in je handen, en stopte het op de plaats van jouw hart. Jouw hart werd in mijn borst geplaatst. We zorgden goed voor elkaars hart, maar dan plots een paar maand later vertrok je en nam jou hart terug mee, je hield het mijne. Ik leef op hoop, hoop dat je ooit terug komt en zegt dat je van mij houdt, nog steeds. Dan pas zal mijn hart terug kloppen, voel je dan niet dat ik sterf hier zonder jou? Voel je de leegte van mijn hart dan niet? Je brak het liefste, maar hield de stukjes. Ik kreeg ooit 1 brief, een briefje zeg maar. ‘Ik zal ooit alle stukjes weer maken, geloof gewoon in mij. Arne. Ik zal altijd van je houden, liefste Lisa.’ Dat is was erin stond, dat, die brief, houdt me in leven. De hoop en liefde van die brief. Je kwam net op tijd in mijn leven, ving me op toen ik het hardst viel. Bij elke traan die viel, nam je me zacht in je armen en ving al mijn tranen op en als het even niet meer ging, kon alleen jouw troostende hand mij kalmeren, mij weer tot rust brengen en dat deed je. Je bracht de rust terug in mijn leven. Mijn hart was gebroken, in zoveel kleine stukjes, dat ik dacht dat ik er een paar kwijt was. Maar jij had ze allemaal en puzzelde ze terug in elkaar, stukje voor stukje. Toen mijn hart weer heel was, gaf ik het aan jou. We beleefden de mooiste tijden, liefste. Ik geef ze niet op, ik geef jou niet op. Ik kan van iemand anders proberen houden, maar ik zal hem nooit mijn hart kunnen geven, want mijn hart is nog steeds bij jou. Weet je nog die ene dag? Die ene dag dat we samen naar zee waren? Je verkondigde mij je eeuwige liefde. Ik weet nog precies wat je zei. ‘Liefste, we zijn nog niet zo lang samen, maar ik weet nu al dat mijn liefde voor jou, nooit zal sterven. De lichtjes in jou ogen, doen me stralen. Lisa, ik hou alleen van jou.’ En toen kuste je me. Mensen rond ons keken ons liefdevol aan en enkelen applaudisseerden. De lichtjes in mijn ogen zijn verdwenen, sinds de dag dat je me verliet. ik kijk op mijn wekker en zie 00u00. Het is 21 september. Ik open mijn raam en ga op mijn vensterbank zitten. Ik kijk naar de sterren in fluister. ‘ik geloof in je, Arne.’ Zo blijf ik nog even zitten en kruip dan in mijn bed.
Ik sluit mijn ogen en droom weg, met zijn naam, rustend op mijn lippen.

Ik hoor geluid beneden, mama is wakker. Het is nu 10u31, zie ik op mijn gsm. Zondag, het zou de mooiste dag van de week moeten zijn.
Het is al gauw 14u00 en ik besluit naar het park te gaan, naar het speeltuintje. Het is er zo verlaten, zo stil. Ik plaats me neer op een schommel, wiebel zachtjes heen en weer en luister naar de wind die door de bomen blaast. ‘Ik wist wel dat je hier zou te vinden zijn.’ Ik herken zijn stem, maar durf niet om te kijken. ik blijf roerloos zitten. ‘Liefste Lisa, wat heb ik je gemist.’ De stem lijkt zo dichtbij. Ik besluit toch om te kijken, maar halverwege mijn beweging stop ik, daar zit mijn liefste Arne, op de schommel naast me, mij stralend aan te kijken. Ik sla mezelf op de arm, om te zien of ik droom, maar dat is het niet. ‘Ik kom de lichtjes terug in je ogen plaatsen.’ Hij knielt voor mij neer, ik kijk hem strak aan. ‘Arne…’ fluister ik stil. ‘ik heb je zo gemist.’ Een traan valt over mijn wang en ik val hem in zijn armen. ‘Waar was je? Waarom liet je mij alleen?’ ‘Ik heb je nooit alleen gelaten, liefste, ik was altijd bij jou in mijn gedachten. En ik moest gaan, ik wou niet, maar ik moest. Het spijt me zo, liefste. Ik hou nog steeds alleen van jou.’ ‘Waarom wachtte je zo lang, tot je terug kwam?’ De blik in zijn ogen verraad zijn pijn. ‘Je geloofde niet meer in mij, dat voelde ik. Daarom schreef ik die brief, je moest terug in mij geloven. We zijn zo hard met elkaar verbonden, elke seconde van de dag flitste jouw beeld voor mijn ogen.’ Ik zie dat hij elk woord meent. ‘Je ogen verraden je pijn, liefste. Ik ben hier voor jou, stop de pijn. De lichtjes in mijn ogen waren verdwenen, net als het kloppen van mijn hart. De leegte wordt terug opgevuld met jouw liefde. Je brak mijn hart, maar geloof mij, ik hield nog steeds van je, met elk stukje en dat doe ik nog steeds. Ik hoop enkel dat jou hart terug in mijn binnenste klopt, want ik hou het niet lang meer uit zonder hart.’ Ik fluister, ook al is er niemand in de buurt, bang dat mijn woorden zullen verdwijnen, voor hij ze hoort. ‘Onze harten kloppen als 1 en dat zal altijd zo zijn. Ik hou van je.’ Hij trekt me naar zicht toe en kust me voorzichtig op mijn lippen. Hij stelt zich recht en trekt mij ook recht. Ik rust met mijn hoofd op zijn borst en zijn armen me heen. Ik zie de hemel donker worden en de eerste regendruppels vallen naar beneden. Ik ril en Arne neemt me steviger in zijn armen. Terwijl hij zijn lippen terug tegen de mijne drukt, barst een onweer los. Ik verdrink in zijn prachtige blauwe ogen en voel de regendruppels niet vallen. We worden helemaal nat, onze kleren zijn doorweekt, maar het maakt niet uit, ik voel zijn hart opnieuw tegen het mijne kloppen. We zijn verdwaald in onze kus.

Die avond:
Dolgelukkig kom ik met Arne aan mijn hand de woonkamer binnen. Mama kijkt me vertederd aan en glimlacht. ‘Arne, lang geleden! Blijf je hier slapen vannacht?’ ‘Inderdaad, lang geleden, veel te lang. En ik wil wel, als dat goed is voor u.’ Mama knikt en wij gaan boven. We doen onze doorweekte kleding uit en ik geef hem een oud t-shirt van hem, dat ik nog liggen had. Zelf doe ik een topje aan. we kruipen in bed en voor ik het licht uitdoe, drukt hij nog een zachte kus op mijn lippen.
Ik doe mijn ogen dicht en droom weg, met de afdruk van zijn kus, rustend op mijn lippen.

lalaaa (3 x uitgekomen)

lees gewoon de uitkomst hierboven :')
blijkbaar is het verplicht een tweede uitkomst in te voeren Ö