Dad, do you like the way we are? -2- - Uitkomsten

Please, Leave us alone!!! (14 x uitgekomen)

De volgend ochtend wordje wakker door een straal zonlicht dat door een spleetje van het gordyn valt. Ik zie dat Bill nog altijd vredig in mijn armen ligt te slapen. Hy heeft zich vastgeklampt aan mij pyama. Zachtjes maak ik me los uit zijn greep. Wat ligt hij er toch weer lief bij. Mijn schattige broertje. die ik voor geen goud kwijt wilt
'Gaan jullie opstaan, school begint zo' Een diepe zucht ontsnapt uit mijn mond. 'ik maak Bill wel wakker' Mijn moeder trekt haar wenkbrauw op. 'is hij hier?' Ik knik. 'hij heeft hier geslapen. hij kon niet tegen de ruzie van jullie' De ogen van mijn moeder zakken naar beneden. Ze draait zich om en loopt met snelle passen mijn kamer uit. Ik stap uit bed, en loop naar mijn kast, en probeer nog wat te vinden tussen de rommel, als ik eindelijk wat vind kleed ik mij aan. Echt totaal geen zin in school, maar al helemaal geen zin in thuis blijven tussen 2 ruziënde ouders. Ik maak Bill voorzichtig wakker "Bill we moeten naar school!" ferluister ik in zijn oor. Na een tijdje doet hij eindelijk zijn ogen open, en als ik weer herhaal dat we naar school moeten ontsnapt er ook een zucht uit zijn mond. "Ik ga even wat kleren halen voor je. Ga je al wassen in de badkamer." Je nam wat kleren uit zijn kast en gaf ze hem. toen jullie uiteindelijk klaar waren gingen jullie op jullie tenen naar beneden om jullie vader niet wakker te maken. Je wilde een ruzie van s'Morgens vroeg al niet hebben. 'Zo lekker geslapen Bill' vraagt mama als we beneden komen. Bill knikt vrolijk. 'mooi zo,ik breng jullie zo even' 'waarom?' mijn moeder wijst naar het raam. ik zie donkere wolken. 'oke, is goed' zegt Bill. Nadat we hebben gegeten, lopen we met mama naar buiten, Bill en ik lopen zonder zin achter onze moeder aan. "Ik heb geen zin" hoor ik Bill zeggen. "Ik ook niet" zeg ik verveeld terug. We stappen in de auto en onze moeder brengt ons naar school. Op school aangekomen zie ik de pestkoppen weer staan. Ze pesten ons altijd. niemand helpt ons,docenten niet klasgenoten niet andreas niet en zelfs de directeur niet. We worden gepest door de ergste pestkoppen van de school en iedereen is jammer genoeg bang voor hun
'dag lieverds,veel plezier' En we krijgen een dikke zoen op onze wang. 'dankje' zeg ik zachtjes terug. We stappen de auto uit en zwaaien mama nog uit. Ik hoor hoe we beide een diepe zucht slaken. We lopen met kleine schuifelende pasjes naar het schoolplein. We lopen steeds dichter naar ze toe, elk stapje dat we zetten komt dichter bij onze nachtmerrie. "Ik ben bang" ferluister ik naar Bill, ik kijk naar hem en hij naar mij, we kijken elkaar met een angstige blik aan. "Zo kijk eens aan wie hier eens zijn!" Hoor ik Dennis tegen de rest van de pestkoppen roepen, ik slik "Laat ons met rust!" hoor ik Bill naast mij in paniek roepen. Ik hoor hoe Dennis begint te lachen en de rest volgt zijn voorbeeld meteen. Bill had dat nou niet gedaan. 'kom doorlopen' Maar een arm tegen mij buik houd me tegen. 'dacht je dat je verder mocht? echt niet' zegt Dennis. Ik slik. Bill zie ik met anstigge ogen me aankijken. 'komt goed' doe ik met mijn mond. Blijkbaar was dat niet zo'n slim plan. 'ja dacht het niet' Ik sla mijn ogen neer. Waarom bij ons? waarom doen jullie dit. dit blijft allemaal 1 groot vraagteken.