Waarom altijd mij? - Uitkomsten

Mama... (29 x uitgekomen)

Voorzichtig opende Mariecke de deur en sloot hem zachtjes acher haar. Uit de huiskamer hoorde ze TV geluiden. 'Gelukkig,' dacht ze, 'Nu kan ik tenminste onopgemerkt naar m'n kamer lopen.' Zachtjes opende ze de huiskamerdeur. De grond lag bezaaid met bierflesjes en peuken. Ze schrok, als hij haar nu zou zien zou de hel echt losbarsten. Nog voorzichtiger sloop ze verder. Het was echt gewoon pure pech dat haar vader zich net omdraaide. Daardoor zag hij haar. Zijn wenkbrauwen gingen naar beneden en hij brabbelde terwijl de bierwalmen zijn mond uitkwamen: 'Waarom sluip jij zo? Heb jij iets te verbergen voor mij?' Hij gebruikte de door Mariecke gevreesde stem; een dreigende, zachte toon. Ze slikte en deed een stap achteruit. Haar vader stond op en bewoog zich naar haar toe. Ze liet haar tas vallen om sneller weg te kunnen. Ze had vluchtig uitgerekend hoeveel stappen het naar de deur was, maar ze had zich vergist. Daardoor knalde ze tegen de muur aan. Daar maakte haar vader gebruik van. Hij gaf haar een keiharde stomp in haar gezicht. Mariecke onderdrukte een kreet en zakte in elkaar. Haar vader begon haar te schoppen. Mariecke probeerde haar hoofd zo goed als kon te verbergen tegen de aanval van haar vader. Nu begon hij haar op allemaal manieren pijn te doen; slaan, schoppen, stompen... Ineens stopte hij. Mariecke wachtte angstig af. Toen voelde ze iets gloeiends heets op haar bovenarm. Ze slaakte een kreet, en de tranen sprongen haar in de ogen. Toen ze naar haar arm keek, zag ze een ronde brandwond. Er kwam nog rook vanaf. Haar vader had zijn sigaret op haar arm uitgedrukt! 'Huilebalk,' zei haar vader, 'zeikwijf!' Hij begon haar voor alles wat maar mogelijk was uit te schelden. Daarna zei hij: 'Dit is je verdiende loon. Had je haar maar niet moeten vermoorden!'
Mariecke wist wat hij bedoelde. Een aantal jaar geleden is haar moeder om het leven gekomen toen ze van de trap viel. Mariecke, toen drie jaar, had het zien gebeuren. Volgens haar vader was het Marieckes schuld, zij zou voor haar moeders voeten gekropen hebben, waardoor ze gestruikeld was en zo van de trap gevallen, maar Mariecke dacht iets anders gezien te hebben. Toen het ongeluk gebeurde, stonden haar ouders ruzie te maken over dat haar vader te veel dronk. Van woede duwde hij haar van de trap af. Ze kwam voor Mariecke op de grond terecht. Voor Marieckes neus bloedde ze dood. Mariecke wist op die leeftijd al dat haar moeder dood zou gaan. Ze begon te huilen en probeerde haar moeder een knuffel te geven. 'Mama,' had ze gesnikt, 'Niet dood gaan. Alsjeblieft!' Haar moeder laatste woorden had alleen zij gehoord: 'Mariecke, ik hou meer van je dan van wie dan ook. Ga weg bij papa.' Daarna stierf ze. Daarna had Mariecke verscheidene keren geprobeerd om weg te lopen, maar telkens werd ze weer terug gebracht naar huis, als het niet door haar vader zelf was, was het wel door de Politie. Ze had het maar op gegeven.
Haar vader bleef maar doorgaan. Ineens werd alles zwart voor haar ogen......