Zwartt . - Uitkomsten

Zwartt . (18 x uitgekomen)

Dikke tranen rolden van mijn wangen terwijl ik bibberend de rood beschilderde gsm in mijn handen hield. Overdreven hard klapte ik hem dicht en liet me toen snikkend op mijn knieën vallen. Ik huilde zo luid dat m'n kat die daarnet nog op het hoekje van mijn bed behaaglijk haar pootjes strekte nu in speedtempo ervoor zorgde dat ze de kamer uitkwam. Ik deed niet eens de moeite om haar na te kijken of de deur dicht te doen. Ik kreeg zo'n machteloos gevoel en kneep mijn handen samen van ongeloof. De nagels van mijn rechterhand vormden kleine putjes in mijn vel en ik klemde mijn tanden op elkaar om het niet uit te schreeuwen. Wat had ik dan verkeerd gedaan dat ik dit verdiende? Was ik echt zo wreed geweest tegen zij die me niet eens waren opgevallen? Het was onmogelijk, dit kon mij niet gebeuren! Ik die altijd degene was die met alles stipt in orde was en nooit voor problemen zorgde. Ik die altijd de zwaksten van de klas verdedigd had tegen jongens wiens harde woorden aardig konden kwetsen. Het was gewoon niet eerlijk.

Amper 10 minuten nadat ik het beslissende smsje gekregen had van Matt trilde mijn gsm voor de tweede keer. Hij klonk eng, bijna grommend, op de houten vloer waarop ik hem had laten valen. Een laatste snik bedwingend zocht ik door betraande blindheid mijn weg naar het kleine ding die de oorzaak was van mijn verdriet. Ik veegde het vocht met de mouwen van mijn trui uit mijn ogen en knipperde even om daarna het berichtje te lezen.

Soory sgat, dat bedoelde ik echt zo niet.
Kunnen we praten?

Ik snoof diep verontwaardigd en gooide de gsm zonder genade hard op de houten vloer. Het ding maakte een dof geluid en viel daarna uit. Ik vloekte en raapte hem voorzichtig terug op waarna ik controleerde of hij het nog steeds deed.
Hoe had die gast het lef mij hierna nog aan te spreken. Ik kon hem vervloeken, hem verwensen. Elke keer dat ik aan hem dacht kroop een bitter gevoel omhoog in mijn keel. Hij was een vreselijke slijmbal, maar ik had het nooit eerder opgemerkt, had nooit eerder verder gekeken dan zijn mooie blauwe ogen en daar had ik nu ontzettend veel spijt van.
Ik zuchte diep en liet me achterover op mijn rug vallen. Terwijl ik het plafond in de gaten hield alsof het elk moment kon wegrennen overdacht ik wat de afgelopen dag allemaal gebeurd was, het was ook allemaal zo vreselijk snel gegaan. Zijn handen, op plaatsen waar zij ze niet wou, en toen een vreselijke pijn, diep vanbinnen. . . .

* Word vervolgd ; als ik reactiess krijg ^à