NO YOU ? NO ME ! - Uitkomsten

cold heart. (20 x uitgekomen)

hier loop ik dan.krakend hoor ik mijn voetstappen door de sneeuw.er rolt een traan over mijn wang.ik wa sopweg naar annelies,mijn vriendin.Ik moet er nietmeer naartoe gaan,want ze is er niet meer.Ik zal je het vertellen.

Ik ben Shimay, en ik ben 16 jaar.ik had vele vrienden, heel veel zelfs !sinds ik er vooruit ben gekomen dat ik bi ben, kijkt heel de schol mij vies aan.zelfs de leerkrachten moetetn niet van mij weten.ik kan er toch niets aan doen?ik heb mezelf niet gemaakt.waarom kan ik niet gewoon zijn, net zoals anderen?Nee, ik ben weer speciaal!ik wil helemaal niet speciaal zijn, ik wil normaal zijn.een doodgewoon leven lijden!maar dat kan ik niet,niet meer sinds ik ervooruit ben gekomen.Al mijn vrienden hebebn me laten stikken toen ik het ze vertelden. Er bleef nog maar ééntje over en dat was annelies. ik was lbi dat ik haar nog had. ja je leest het goed ! HAD. de laatste tijd had ze veel problemen, heel veel ze deed raar.haar ouders wisten niet meer wat aan te vangen met haar. ze hadden haar naar een psycholoog gestuurd, die had haar dan doorverwezen naar een psychiater. een tijd lang ging het goed, maar toen verloor ze de controle weer. nu kon zelfs de psychiater haar moeilijk helpen, dus hadden ze haar in een psychiatrisch ziekenhuis gedumpt. dat was wel het laatste wat ze wou. ze wou niet in dat gekkenhuis zitten.

ze wou vrij zijn. dat was al wat ze wilde, maar dat kon nietmeer.een tijdlang heeft ze zo geleefd. een hele tijd zelfs ! ik sta ervan versteld dat ze het zo lang heeft uitgehouden.de laatste tijd ging het weeral slechter met haar, ze mocht geen bezoke meer ontvangen, dus ik ging vaak naar haar moeder om te polsen hoe het met haar ging. de laatste keer dat ik ging, deed haar moeder met rood betraande ogen de voordeur open en liet me erin. ze zei dat ik me meost neerzetten en dat deed ik. ze vertelde dat het heel slecht met annelies ging. ze wou weg en is er weg geraakt ! ze vertelde dat ze naar het dak van het ziekenhuis was gelopen en daar was gaan staan. verzorgers probeerden haar terug van het dak af te halen, maar ze wou niet. ze sprong.

Toen ik dat hoorde ging een een schok door me heen. hoe kon ze nu gewoon springen en mij heir zo helemaal alleen achterlaten. ik vertelde haar moeder dat ik naar huis ging en ze liet me eruit. maar in plaats van naar huis te gaan ging ik naar het dak van het ziekenhuis. de laatste restjes van annelies opsnuiven. even had ik gedacht om toch te springen, maar deed het dna toch maar niet. dat zou annelies nooit gewild hebben.

nu loop ik hier. door de sneeuw. mijn tranen bevroren door de koude. snel greep ik naar wat sneeuw en kneep het samen in de vorm van een hart. "no you ? no me !" fluisterde ik. Ik ging naar huis en kwam daar om van de eenzaamheid.