~Can we make this happen?~ { 4 } - Uitkomsten

Tess... (10 x uitgekomen)

Inmiddels is het alweer middag en heb ik mijn boek uit. Sebas, Jurre en Robin zijn allemaal naar huis om gewoon te gaan eten , als Aaron en ik aan de tafel zitten.
Onze ouders zijn weer eens een week niet thuis, volgens mij weten ze niet eens wat er allemaal in het leven van Aaron en mij gebeurt, ik denk wel dat ze weten dat Aaron in een bandje speelt en misschien dat Aaron volgende week zijn eerste echte concert heeft maar verder zou ik niet weten wat ze er nou wel en niet van afweten.
Aaron zucht, ik heb het idee dat hij het zelfde denkt als mij. Geen van beide zegt iets, geen van ons hoeft ook maar iets te zeggen, maar ooit moet iemand de stilte verbreken.
We kunnen moeilijk de rest van de dag niks meer tegen elkaar zeggen, dat zou saai zijn.
Nog steeds is er stilte tussen ons en eten we gewoon ons eten op.
Nu zucht ik ook.
‘Ik ga denk ik even bij iemand langs ofzo’ zeg ik tegen Aaron als ik mijn bord in de vaatwasser zit.
‘Naar wie?’ vraagt Aaron die een beetje doelloos in zijn bord zit te prikken.
‘Geen idee ik denk naar Tess, vragen of ze mee gaat naar de stad of dat ze mee gaat zwemmen’ zeg ik en ik ga op de tafel zitten.
‘Oke’ zegt Aaron en ik spring weer van de tafel af om mijn portemonnee en tas van boven te pakken.
Ik loop langs de kamer van Aaron en zijn deur staat open.
Natuurlijk kan ik het weer niet laten om even naar binnen te lopen en te kijken wat er allemaal op zijn bureau ligt.
Ik schuif een paar papieren aan de kant.
Onder die papieren ligt een backstage pasje voor het concert, zijn backstage pasje.
Meteen voel ik me weer blij worden, ik zelf heb ook een pasje – natuurlijk - maar toch word ik er blij van als ik de zijne zien.
Ik zucht zacht en loop weer zijn kamer uit.
Van mijn kamer haal mijn spullen en dan loop ik weer naar beneden.
Ik pak mijn fiets en ik ga op weg naar Tess. Rustig fiets ik over de weg.
Het is nog steeds heel stil in de straten.
Af en toe loopt er iemand met de hond langs of iemand die gewoon even rond loopt.
Als ik de bocht om fiets zie ik dat Tess net de andere bocht om fietst.
Ik begin sneller te trappen en halverwege de straat staan we allebei stil.
‘Ik zou net naar jou toe gaan!’ zegt Tess vrolijk zodra ze mij een knuffel geeft.
‘En ik naar jou’ lach ik en ik ga naast mijn fiets staan.
‘Heb je zin om te gaan zwemmen ofzo?’ vraagt Tess ‘je leest mijn gedachten’ antwoordt ik.
Lachend draai ik mijn fiets om en fietsen we naar mij huis, want natuurlijk moet ik mijn zwemspullen halen.


reacties ?