Ouwelulle rocke het bejaardentehuis - Uitkomsten

't begin (246 x uitgekomen)

Melissaa klopt der witte jasje schoon, en loopt weer verder. Ze heeft der veel zin in. Vorige week was het best rustig omdat bijna iedereen meeging naar de dierentuin. Maar deze week ontmoet ze wel meerdere mensen en misschien ook wel leuke verzorgers. Melissaa slaakt een zucht van verheuging en wuift naar wat mensen die naast de ingang van het mooie weer genieten of even een sigaar staan te roken. De mensen kijken verbaast terug maar Melissaa loopt alweer bijna huppelend naar binnen.

Binnen loopt Melissaa naar de balie waar der moeder druk aan het telefoneren is. ‘ja mevrouw, we hadden ze vanochtend al gebeld maar ze zijn er nog steeds niet’ ‘….’ ‘ja wat wilt u dat we doen, der in de container hierachter gaan gooien?, ze moet er toch verzorgt uitzien voordat ze der graf ingaat! Zorg nou maar dat ze snel komen’ der moeder kijkt op als ze Melissaa met een pen op de balie hoort tikken. Ze ziet der geïrriteerd kijken en schrijft wat op een briefje en schuift het in der richting. “begin maar met koffie en thee” en voordat Melissaa kon knikken of wat, begon der moeder alweer te zeuren tegen de persoon aan de andere kant van de lijn. ‘daar kan ik toch ook niks aan doen!’ Veel zin had ze niet om zich in het gesprek te gaan verdiepen dus loopt ze naar de keuken en begint thee en koffie te zetten.

Frummelend met der elleboog probeert ze de deur open te krijgen. Makkelijk gaat het niet met een dienblad in der hand. Maar toch gaat de deur open. Er komt een glimlachende verpleegster van ongeveer 35 jaar oud de hal in gelopen en trekt de deur achter der dicht en loopt glimlachend weer verder. Verbaast kijkt Melissaa der na maar loopt dan maar richting de zitruimte. Voetje voor voetje probeert ze het zware dienblad recht te houden, als ze ineens word afgeleid door een raar geluid onder de trap vandaan. Ze besteed er geen aandacht meer aan en denkt bij zichzelf ‘het zal wel het hondje van meneer Stok zijn, die stond vorige weer ook al zo alleen in een hoekje op z’n eigen maniertje aandacht te trekken’.
Aangekomen bij de zitruimte ziet ze nog wat bekende van de vorige week zitten en loopt richting het tafeltje. Ze bied de mensen wat te drinken aan. En ziet dat ook meneer Stok aan de tafel zit. ‘wat wilt u hebben meneer’ vraagt ze beleefd. ‘uhm, koffie graag meid’. Melissaa schenkt een kopje koffie voor hem in en geeft het richting meneer Stok die zijn arm uitsteekt om het aan te pakken. Tot haar verbazing ziet ze zijn kleine hondje naast hem aangekruipt zitten. Ze schenkt nog wat kopjes in tot de kan leeg is en bedenkend loopt ze weer terug richting de keuken. ‘wat moest dat geluid dan zijn, hebben anderen ouden hier ook een huisdier, dat mocht toch niet? Voor meneer Stok was er toch een uitzondering omdat hij anders niks meer aan familie of hechteniszen had? Niet lettent op waar ze loopt struikelt ze bijna over een drempel. Nog net houdt ze der evenwicht als ze het rare geluid weer hoort. Ze word nogal nieuwsgierig dus besluit ze eerst het dienblad weer terug te zetten en dan te gaan kijken. En ja, als ze terug is hoort ze het weer. Langzaam loopt ze richting de kleine ruimte onder de trap. Ze glimlacht ‘je zou der zo een leuk verstopplekje van kunnen maken, of een soort van clubhuis’ maar gaat dan op der knieën en kruipt verder. Het is er nogal donker dus probeert ze op de tast iets te vinden wat het geluid gemaakt zou kunnen hebben. Ze verwacht een harig huidje van een lief klein beestje maar voelt een soort van doek wat langzaam op een neer gaat. Het geluid is harder en nu verstaat ze het goed. Het is gesnik.