[1]Kappen Nou..[TH] - Uitkomsten

Het is weer goed mis! (15 x uitgekomen)

Het is vandaag weer zo ver. Nieuwe schooldag,Nieuwe Rot dag. Ben het ondertussen wel gewend maar toch. Niemand weet hoe ik me voel. Ik ben doodsbang om naar school te gaan. Durf gewoon niks. Ik trek me mond nooit open. Ze lachen me al uit om me stem. Waar slaat dat op.
Ik loop richting me kluisjes en zoek me kluisje op. Zoals altijd kan ik hem niet vinden. En weet je waarom?..Ze hebben me nummertje eraf gehaald. De directeur zou er nog iets aan doen maar is nu al 3 maanden zo.
Als ik hem eindelijk gevonden heb maak ik hem open en leg me boeken erin die ik nog niet nodig heb. Ze smijten altijd met mijn tas. Vorig jaar zijn al me boeken kapot gegaan door dat want me tas is niet zo stevig. En weet je waarom ik geen nieuwe krijg. Me ouders zijn gewoon te gierig.
Ik maak me kluisje weer dicht en loop richting het lokaal waar ik heen moet. Ik heb]vandaag als eerste Verzorging. Ik haat die vrouw zo erg! Ze lacht gewoon mee als de leerlingen me uitlachen. Hoe zielig kan je zijn. Ik kan soms gewoon zo boos worden in mijn gedachten. Maar dat te schreeuwen door de klas doe ik niet
Ik kom aan bij het lokaal die ze aangegeven hebben op het nieuwe rooster. Ik hoop maar dat het goed is want vorig jaar hadden ze een grapje uitgehaald met mij. Ik kan me die dag nog zo goed herinneren. De leerkrachten deden gewoon gezellig mee. En wat doen mijn ouders eraan? Niks!!

’Goedemorgen kinderen’ Zegt ze vrolijk als iedereen op hun plek zit. Iedereen zit gezellig te kletsen en te lachen met elkaar. Dat kan ik jammer genoeg niet. Ik zit gewoon vriendloos achterin in een hoekje. Zoals altijd komt er voor de grap iemand naast me zitten die in me oor begint te blazen. Deze keer is het weer raak. Ruben komt naast me zitten en doet een tijdje niks. tot de docent iets wilt uitleggen. ‘IEUWL CHARLOTTE’ schreeuwt Ruben door de klas. Ik kijk hem met grote ogen aan. Ik begrijp hem niet. ‘Ze liet een scheet’ zegt Ruben lachend. En hij loopt weer naar zijn plek. Iedereen begint keihard te lachen. Zoals altijd voel ik de tranen weer opkomen en voor ik het weer glijden ze langs mijn wangen naar beneden.
Na een tijdje zijn mijn tranen weg. De docent ging gewoon uitleggen zonder mij te troosten. Gelukkig is er 1 iemand op school die dat wel doet. “Meneer Steenman”. Hij leeft met me mee. Dat heeft hij een keer gezegd. Ik kan altijd mijn problemen bij hem kwijt. Gelukkig heb ik hem vandaag weer want ik wil hem spreken.
Als ik al mijn opdrachten af heb hebben we nog 5 min voor de bel. Het is best snel gegaan het eerste uur. Het was op het laatst wel leuk. Ik heb nog ff kunnen lachen om iemand die een ECHTE scheet liet en niet loopt te liegen. Maar zoals ik al dacht kijkt iedereen meteen mij aan. Gelukkig zei die persoon dat het hij was en niet ik.

Als de bel gaat moet ik als eerst weer naar me kluisje. Ff me boeken weg legen en me boeken pakken. Als ik daar aankom staat Ruben voor me kluisje. Hij kijkt met een gemene lach naar me. ‘hey lekkerding’ zeg hij. Ik krijg er kippenvel van. Wat moet die griezel toch elke keer van me. ‘zal ik je boeken pakken?’ vraagt hij. Ik schud me hoofd van “nee”. Hij haalt zijn schouders op en gaat aan de kant. Ik maak me kluisje open en pak wat ik nodig heb. Ik doe me slotje erop en wil me omdraaien maar Ruben duwt me gezicht tegen de kluisjes. Ik voel de pijn door me hele wang gaan. Ik proef gewoon me bloed in me mond. Ruben begint in me nek te kussen. Ik krijg er helemaal kippenvel van en voel me hele lichaam trillen. ‘lekker hea’ zeg hij. Ik schud weer me hoofd van “Nee”. Hij laat me los en trekt me van het kluisje af. ‘ga je mee? We komen telaat’ zeg hij lachend. Ik loop hem maar achterna naar het volgende lokaal…