[PARAMORE] I'm In The Biz Of Miz.™ - Uitkomsten

But, ... I don't want to go! (235 x uitgekomen)

2 juli 2006
Josh pov:
“Maar, maar, mam, ik wil niet!”, schreeuwde ik naar haar. De tranen prikten in mijn ogen.
“Josh Farro,”, schreeuwde ze terug. “Ik ben hier de baas en ik beslis wat je wel en niet doet!”
“Maar, maar, ik ga echt geen vier weken in een vies, smerig, goor- weet ik veel wat wegrotten!”
Zac zat geamuseerd toe te kijken. “Zac jongen, haal die grijns van je gezicht of ik zorg er persoonlijk voor dat die van je muil geveegd wordt!”, snauwde ik naar mijn broer. “En ja dat lelijk dik ding hangt nog steeds aan je mottig gezicht!”
Ook al had Zac geen lelijke neus en een mottige gezicht, het moest eruit. Die gozer moest me maar niet uitlachen.
“Josh, rustig het is allemaal niet zo erg als er in de brochure staat.”s zei mam tegen me.
“Ik moet rustig zijn? Je dropt me in the middle of nowhere en dan moet ik rustig blijven!”, schreeuwde ik luider. “En wie maakt er in godsnaam een brochure over zo’n verkracht plekje? Alsof er nog mensen zijn die zo doorgeslagen zijn dat ze hun kinderen inschrijven!”
“Josh, ik heb je ingeschreven omdat je meer discipline nodig hebt.”, zei mam rustig. “Hoe laat kom je uit je bed? Juist ja rond de middag” zei ze nog voor ik mijn mond kon openen.
Zac had intussen een zakje chips uit de kast genomen en zat erbij alsof het een nieuwe actiefilm was. Het gekraak van chips was het enige geluid dat je kon horen.
“Nou, eigenlijk,”, begon Zac. “Vind ik dat Josh inderdaad wat meer discipline nodig heeft…”
“Zac, hou je bek!”, schreeuwde ik, iets wat ik de laatste minuten al heel de tijd aan het doen was.
Hij keek me even chagrijnig aan en concentreerde zich dan weer verder op zijn Dorito's.
“Josh, nu heb ik er genoeg van, jij stapt morgen in de auto en ik duld geen tegenspraak.”, zei mam met een toon die aantoonde dat de conversatie over was en ik geen feedback meer moest geven.
Zac die zat nog steeds te grijnzen en het zou niet lang meer duren of ik verbouw heel zijn aangezicht.
“Maar, mam..”, probeerde ik toch nog eens.
“Josh, wat zei ik nou net en trouwens je gaat niet alleen.”, zei ze.
“Ah wie gaat er dan mee? Taylor ofzo?”, vroeg ik sarcastisch
“Nee hij woont veel dichter.”
Ik haalde mijn rechterwenkbrauw op toen mam deze woorden uitsprak.
“Ja en mijn gelatineachtige weet-ik-veel-hoe-groot-het-is moet weten wie jij nu bedoeld!”, zei ik sarcastisch.
“Zac gaat mee.”, zei ze en ze liep met een grote glimlach richting de keuken.
Zac verslikte zich in een chipje en begon ook te maren.
“Maar, maar”, stamelde hij.
“Zac,”, zei mam. “Je hebt daarnet de show gezien en je weet hoe het gaat. Dus, stel ik voor dat jullie naar boven gaan en jullie koffers inpakken. Einde discussie.”
Zac liep de kamer uit en stampvoette naar boven. Ik liep sloffend achter hem aan en bij elke stap ontsnapte een zucht uit mijn mond.
Ik trok mijn reusachtige koffer van onder mijn bed en smeet hem open op de grond. Ik trok de kastdeur open en trok als een brute aap een hele bos kleren eruit.
Ik katapulteerde de hele handel in de koffer en stampte als een olifant naar de badkamer.
Ik nam mijn tandenborstel en al die ander prul en smeet die in mijn koffer
Ik ging op mijn koffer gaan zitten en met veel moeite had ik hem na vijf minuten toe. Ik liep naar beneden en midden de trap had ik door dat ik mijn ondergoed vergeten was. Ik sloeg met mijn hoofd tegen de muur en sjokte weer naar boven.
“Wat doe jij nou?”, vroeg Zac die met wat ondergoed in zijn handen stond.
“Het gene in mijn koffer steken dat jij in je handen hebt.”, zei ik met een zucht.
“Ow ja, je bedoelt die smalle broekjes waar je lul in gekneld zit.”, probeerde hij grappig te zeggen.
“Ja, wat jij wil.”, mompelde ik meer tegen mezelf dan tegen Zac. Ik liep naar mijn kamer en propte de ondergoed in het zijzakje van mijn giga koffer. No way dat ik die weer ging opendoen om hem daarna weer toe te prutsen!
Eén keer lastig werk doen is al meer dan genoeg voor mij.
“Mam, ik ben klaar!”, schreeuwde ik naar beneden.
“Nu al?”, vroeg ze me verwonderd.
“Nee, morgen..”, zei ik terwijl ik met mijn ogen draaide. Wat zit dat mens nou weer vage vragen te stellen. Ik liep nogmaals naar mijn kamer en griste mijn iPhone van mijn nachtkastje.
“Mam, ik heb honger!”, riep ik van bovenaan de trap.
“Vreetzak!”, bromde Zac in de kamer naast me. Ik nam mijn schoen en pleurde die naar zijn kop.
“Ik zie je ook graag, Josh!”, schreeuwde Zac naar me. En opnieuw vloog de schoen door de lucht. Lachend en met één schoen aan mijn voeten liep ik naar beneden, richting de woonkamer waar waarschijnlijk mijn boefsel klaarstond voor de tv.