Daughters Of Destiny... ~3~ - Uitkomsten

Wicca... wat is dat.? (36 x uitgekomen)

Yentl tegen Doo: Cool plaatje :D:D
Doo terug tegen Yentl: I know

Mijn hand gleed naar het pentagram dat ik ooit zelf had gemaakt. Ik was toen nog maar klein. Ik wist niet precies waarom, maar ik voelde me aangetrokken door de vorm. Als een automatisme haalde ik hem vanonder mijn shirt vandaan en streelde een van de punten. Ik zag Mira mij aanstaren.
'Doe jij aan wicca.?' vroeg ze.
'Wicca... wat is dat?' vroeg ik nieuwsgierig.
'Je hebt een vet mooi pentagram om je nek hangen en je weet niet wat wicca is.?' vroeg ze alsof ze een klap in haar gezicht had gekregen.
'Hoezo vraag je dat.?' vroeg ik.
'Nou... ik doe er zelf aan... Maar onze coven is niet bepaald groot... Sterker nog we zijn maar met zijn drieën en we willen graag een beetje een grotere groep hebben. Dan zijn we sterker en kunnen we meer van elkaar leren... Maar dan moet je natuurlijk wel eerst weten wat wicca is...' zei ze.
'Wil je dat mij uitleggen?' vroeg ik meteen.
'Natuurlijk wil ik dat... maar niet hier... Die mensen verklaren ons voor gek...'
'Leg het maar thuis uit. Ik wil er alles over horen...' zei ik.
Zo kwam ik die avond toen we een simpele pizza gingen eten wat wicca inhield, wat een pentagram voorstelde, wat voor kanten wicca had, wat een coven was, wat je ermee kon bereiken, maar het belangrijkste van alles... Ik voelde me erin thuis... Ook al had ik nog niks gedaan... Als bedankje heb ik Mira mijn halve kledingkast meegegeven. In ieder geval zoveel ze mee kon nemen, samen met mij. We woonden toch op loopafstand van elkaar. Dit meisje was een soort vriendin die ik altijd al had gemist. Maar ook een soort moeder die mij leerde over het leven. Het leven dat ik zocht. Niet het afgezaagde saaie leventje dat er normaal was... Afleiding van de dagelijkse sleur. Mira kon mij nog wat leren. Ze vertelde mij dat zij behoorde tot Ether (geest). Dat dat heel krachtig was, maar dat dat op zich niet uitmaakte. Omdat iemand die tot het element vuur, aarde, lucht of water behoorde ook sterker als haar kon zijn, maar dan wel in zijn element. Het lag er maar net aan hoe je je geest trainde en of het in je zat om een echte heks te zijn. Dat wilde ik zo snel mogelijk uitvinden.

'Wat moet ik dan doen.?' vroeg ik.
'Gewoon naar de vlam kijken...' zei Mira. Het was ondertussen zaterdagavond en we hadden de hele dag samen huiswerk gemaakt en gepraat. Dat was wel ff wennen voor Mira, maar ook voor mij. Ik keek naar de kaars die tussen ons op tafel stond. Ik zat geknield op een zacht kussen, net als Mira. We waren gewoon bij mij thuis. En zoals gewoonlijk waren mijn ouders er niet. Ik had ze alleen vanochtend gezien.
'Er gebeurt niks...' zei ik beteuterd.
'Wacht probeer het eens met een lucifer. Concentreer je op de aura en beveel hem om te krimpen...' zei ze.
'De aura.?' vroeg ik.
'Ja.. het randje eromheen... Ik heb al lang door dat je dat kan zien... Ik weet nog dat je opeens blauw fluisterde vanmiddag...'
'Dus... dat is jouw aura.?' vroeg ik verbaasd.
'Dat was toch de kleur die je bij mij zag?' vroeg ze.
'Ja...' zei ik blozend.
'Dan kan je die ook van het vuur zien...' zei ze. Ik stak de lucifer aan. Ik hield hem voor mijn neus en onmiddelijk ging ie uit. Mira staarde mij aan.
'Oké... dat was snel...' zei ze.
'Zal wel gewoon een foutje ofzo zijn geweest. Ik doe het wel opnieuw...' Maar tot zes keer toe ging de vlam onmiddelijk uit. Ik kon hem ook laten groeien en daarna uit laten gaan, maar krimpen was leuker, dat gaf meer macht. Ik concentreerde me nu op de vlam. Mira zei dat ze zich nergens mee zou bemoeien. Ik sloot mijn ogen en dwong de vlam uit te gaan. Opeens hoorde ik Mira een kreetje uitslaan. Verschrikt keek ik op...