Wrong place, wrong time.. + iets liefs ^^ 3 - Uitkomsten

Ja... (30 x uitgekomen)

"Zou ik misschien wat kleren kunnen lenen?" Vroeg hij lief.
"Volg mij." Zei ik met een mond vol cornflakes.
Snel liep ik naar m'n kamer... met Bill achter me aan.
Ik liep naar m'n kast en nam een oud t-shirt deruit.
Een t-shirt met troetelbeertjes Keigrappig!
Ik draaide me om en zag Bill geflatineerd naar m'n postercollectie kijken.
En ja hoor, natuurlijk zaten der een paar bij van jawel, Greenday ^^
Zou hij me dan nu doorhebben?
"Hey, psst!" Riep ik naar Bill die nog met grote ogen naar m'n muur zat te staren.
"HALLO!!" Ik knipperde een paar keer met m'n vingers.
"Ja?" Vroeg die dan afwezig.
Ik gooide hem het t-shirt.
Hij trok het over z'n hoofd.
Terwijl hij het tegoei trok zei ik: "Leuk t-shirt Bill."
Een geniepige grijns kon ik gewoon niet laten ^^
Er verscheen een lach op Bill's gezicht.
"Oh, dus, je vind de troetelbeertjes leuk?"
"Ja! Echt geweldig!" Riep hij terwijl hij vrolijk in het rond begon te springen.
"Die zag ik niet aankomen -.-'" Zei ik droog.
"Whaha! Weet ik ^^." Riep Bill.
"¬¬..." Ik schudde m'n hoofd en draaide me daarna om naar de muur waarnaar Bill nog af en toe keek.
Af en toe ook weer naar zijn t-shirt waardat hij zo trots op was -.-'
"Wat kijk je nou? Is maar een doodgewone muur!" Zei ik.
"Ja, maar wel een muur met styl." Antwoordde Bill.
Ahja, nee, ik aanvaard geen complimentjes van jou ¬¬, dacht ik.
Ik schudde m'n hoofd en draaide m'n rug naar Bill.
ff negeren ^^
Maar hij bleef staan -.-'
Ik ging op m'n bed zitten, nam een tijdschrift van mijn nachtkastje en bladerde er wat in.
Ga, nu, weheg!
Negeren, mislukt ¬¬
Dan maar aanstaren...
Ik gooide het schrift naast me en bekeek Bill.
Bekeek hem van kop tot teen.
Bij ze hoofd stopte ik weer en bleef weer staren.
Hij keek me namelijk ook aan.
Hij deed een paar passen naar m'n bed en plofte naast me.
WTF doe je gast?!

...

"Zou ik eens mogen bellen?" Vroeg Bill na lange stilte.
Ondertussen was het al middag, tijd ging best snel.
Bill en ik hadden redelijk lang gepraat.
Nou ja, hij praatte, ik 'luisterde'.
Ik heb zeker meer als de helft gehoord van wat hij allemaal zei, en dat was een hele beleving
Ik knikte en wees naar mijn nachtkastje waar de telefoon op lag.
Bill kroop onhandig van het bed en ging er op de rand zitten.
Hij nam de hoorn op en staarde er enkele seconden naar.
Hij twijfelde.
"Zou ik misschien even..." Vroeg hij stil.
Weer knikte ik en verliet me kamer.
Natuurlijk kon ik het niet laten om met mijn oren tegen de deur te plakken.
Veel hoorde ik niet echt.
Het was tenslotte ook 'mijn' deur.
Waar ik alles aan had gedaan om hem geluidsdicht te maken.
Ik haatte het als papa mijn telefoon gesprekken afluisterde.
Niet dat ik veel telefooneerde... maar je weet wel wat ik bedoel ^^
Mijn mond ging zachtjes open toen ik tegen de deur leunden.
Zo hoorde ik niet meer, maar zoiets gaat vanzelf.
Ik hoorde wazige stemmen. Ik kon het niet verstaan.
Enkele minuten hoorde ik niets, enkel stilte...
Maar dan, opeens, hoorde ik een luid gesnik.
Langzaam opende ik de deur danmaar.
"Bill?" Vroeg ik zacht.
:Geen antwoord...
"Is alles.. goed?"
Bill zat op het bed, zijn schouders schokte hevig.
Ik ging voorzichtig naast hem zitten.
"Wil je.. der over praten?"
Had ik dat net gezegt?... okéeee...
:Geen antwoord...
"Je kan het me vertellen hoor."
Ik lijk net een psychiater ofzo. Ha man, dit is moeilijk.
Misschien moet ik gewoon zwijgen.
Ja, dat kan ik ten minste! ^^
Zwijgen dus.
Onzeker legde ik mijn arm over zijn schouders en trok hem naar me toe.
Hij snikte nu heviger als toenjuist.
Ik maakte enkele sussende geluidjes.
Ik legde me een beetje gemakkelijker en leunde naar achter, met mijn rug tegen de muur en Bill
heel dicht tegen me aan...