Tout les cris des S.O.S

Als een gek gooi ik lege flessen in de zee en hoop dat ze er S.O.S, geschreven met lucht, doorheen kunnen lezen, om te zeggen dat ik me eenzaam voel.
Ik teken met onzichtbaar inkt, toch is het enigste wat tevoorschijn komt een leegte.
Pijnlijke leegte die me bang maakt dat een bevrijding nooit zal komen.

En ik ren, klamp me vast aan het leven, word dronken van wanhoop.
Gedachtens, als lianen om me heen geknoopt als vlechten.
Niemand die het nood begrijpt van de woorden die ik in de zee gooi.

Het is moeilijk om hulp te roepen als er zoveel drama je onderdrukt.
Tranen verstrengeld met pijn en verdriet, verstik steeds weer een beetje van de kreten der liefde.
Zij die zwak staan zullen met een beetje laatste hoop verdwijnen.

En ik ren, klamp me vast aan het leven, word dronken van wanhoop.
Gedachtens, als lianen om me heen geknoopt als vlechten.
Niemand die het nood begrijpt van de woorden die ik in de zee gooi.

Alle S.O.S kreten verdwijnen in de lucht.
In het water laat het sporen na, wat in het schuim zijn schoonheid toont.
Gevangen in zijn glazen muren stribbelt het bericht tegen, maar de golven nemen hem mee als een steen die straalt als en ster tussen alle rotsen.

En ik pak een stukje glas, plak alle stukjes aan elkaar.
Alles was ineens zo helder als water, tegen het verleden is niets te doen.
We zouden de helden moeten vervangen in een wereld waar het mooie nog gedaan moet worden.

En ik ren, klamp me vast aan het leven, word dronken van wanhoop.
Gedachtens, als lianen om me heen geknoopt als vlechten.
Niemand die het nood begrijpt van de woorden die ik in de zee gooi

Alle S.O.S kreten verdwijnen in de lucht.
In het water laat het sporen na, wat in het schuim zijn schoonheid toont.
gevangen in zijn glazen muren stribbelt het bericht tegen, maar de golven nemen hem mee als een steen die straalt als en ster tussen alle rotsen.

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen