Besef pijn.

Ik kras op een blaadje, zwarte strepen, dikke grijs zwarte strepen,
ze gaan samen met zwarte gedachten.
Ik hoor kinderen schreeuwen en lachen,
alles lijkt zo normaal, heel normaal..
ik kras nog harder, het potlood breekt.
Ik heb het gevoel dat ik het potlood ben,
en het blaadje, de mensen om me heen,
hoe meer ik wil, hoe meer het me opbreekt,
het blaadje houdt vol, ik sta op breken.
Even leek alles weer normaal,
even leek alles twee jaar geleden,
tot een half uur geleden,
ik kijk naar de potlood, gebroken, van buiten, van binnen.
Het potlood lijkt op mijn gevoel, het potlood heeft geen gevoel,
ik wou dat ik een potlood was, gebroken zonder pijn..
langzaam komt er een traan uit mijn linkeroog,
ik gooi het potlood weg en staar voor me uit.
Het volle besef van pijn.

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen