Ik mis je
Ik mis je
Ik mis je, je was mijn toekomst in het leven, en stiekem hoop ik echt dat het goed komt, ik weet het. Je liet me gaan voor een ander, liet me daar alleen staan, maar hoe moet ik gaan vechten als ik telkens op mijn bek ga ? Ik wacht nog steeds op die dag wanneer je weer voor me staat met je stralende lach, waarmee je mij verliefd maakt, en telkens als ik weg dwaal denk ik aan ons twee hoe goed het was, maar toen was je niet tevreden, je liet me vallen voor een ander, dacht dat het beter was. Je zag mijn tranen stromen, maar echt niet dat je om me gaf. Ik voel nu de leegte die ik niet kan vullen, ben al tijden de draad kwijt. Het lag steeds aan mij, maar vroeg me af hoe het zou zijn om te leven met jou. Ik spreek je niet meer, dus ik moet het maar laten, ik haat het om te praten, maar ik zag je als mijn toekomst, ik mis je, en vraag me af of het nog goed komt. Je liet me vallen in een kuil, en niemand kon me helpen, alleen jou die ik zocht, maar jij was nergens te bekennen. Een brok ellende, mijn leven was geen fuck waard, alleen met jou, alleen met jou kon ik de wereld aan. Je liet me vallen, je liet me zakken, steeds verder een stukje, en telkens als ik opstond zei jij dat ik het niet zou redden. Ik vocht voor ons twee, jij deed niet eens de moeite, dus hoe moet ik gaan vechten als het jou niet eens wat uitmaakte ? Ik ben er klaar mee, zoek jij je plek maar bij een ander. Ik heb geen spijt van ons twee, jij liet me inzien dat een mens ook twee kanten heeft, want als ik je nodig had, liet je me in de steek. Ik koos voor de kant die ik liever niet had gekozen. Het spijt me, ik mis je, maar het gaat echt niet meer samen. Ik wil vechten, maar ik ben bang om weer te falen. Ik had zoveel plannen, maar het viel uit elkaar. Het kan niet verder zo, maar toch blijf ik denken aan je. Ik kan niet vechten als ik zie dat het niks meer word, het doet me zoveel pijn, maar ik denk dat het beter is, dat ik moet leven zonder jou, ook al voel ik dat ik je mis.. Steeds denk ik aan wat we tegen elkaar zeiden ‘ik hou echt van je’ en kijk wat er nu overblijft.. Ik kan niet kiezen voor iets dat geen zekerheid meer heeft.. Jij was degene die mij gelukkig maakte, en ook al is het beter zo, het missen maakt me gek ! Ik kan je gewoon niet vergeten, heb dagen zitten huilen, tot ik een keuze had gemaakt. Gehuild als een klein kind, en mijn beste vriendin die me steunde en die er voor me was, in welke situatie dan ook. Ik kreeg wijze raad, en toch kon ik die raad niet opvolgen.. We hadden iets speciaals, niemand kon het overdoen, je was zo speciaal voor me..maar ik vrees ervoor dat ik je gewoon moet vergeten.. Ik ga kapot.. Maar ik weet wel dat het over gaat.. Het is even wennen..het komt wel goed.. Dit is zo’n moment dat ik even alleen wil zijn met mijn verdriet.. Moet ik hier dan maar rondhangen en voor altijd wachten ? Maarja.. ik hoop gewoon dat je vind waarvoor je zoekt.. Verspil geen moeite aan verspilde tijd, ik laat het, dit was mijn laatste zin…
Er zijn nog geen reacties.