Mama

Ik zag je als een superheld, een kei, een koningin. Mama je was mijn alles, Mama, ik zag je als een heldin. Maar mama, ik koos verkeerde richtingen, verkeerde vrienden op straat. En toch mama, ik hou echt van je, dat is toch waar het om gaat? Mama ik vertel je alles, dat zeg ik tegen jou. Maar mijn woorden liegen, mijn tranen spreken. Ik vertel het je niet want ik wil je niet breken. Dus mama, ik schrijf je een brief met verdriet, ik vertrouw je wel maar vertellen wil ik niet. Lees dit over een tijd, over dagen, misschien jaren. Seconden, minuten, uren en vele maanden. De tijd dat ik weg ben uit je leven, de tijd dat ik niet meer besef wat ik je nog allemaal kon geven. Donkere dagen met vele vragen, vragen die levens heel bijzonder kunnen maken. Dus ookal ga ik bij je weg, hoe je er ook tegen vecht, laat me gewoon zelf worstelen met mijn leven. Laat me klappen vangen en klappen geven. Laat me, laat me gewoon gaan. Ik zal je beschermen, over je wang rolt een traan, je bent me kwijt.

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen