Één klein woordje,
kan zoveel zeggen,
zoveel doen, met de gevoelens van een mens.
Één klein woordje,
kan een messteek zijn in iemands hart.
Vooral als het wordt gezegd door iemand,
waarvan je dacht dat het een vriend was.
Mensen zijn wreed.
Ze zeggen voortdurend iets gemeens tegen een ander.
Alleen omdat ze anders zijn,
of niet populair.
Hebben die pesters dan niet door wat ze aanrichten?
Mensen kiezen er niet voor om dik te zijn,
rood haar te hebben,
of een bril te dragen.
Denk na voordat je iets gemeens wil zeggen.
Ook heb persoon die je het meest haat,
die je het aller slechtste wil toewensen,
zelfs de pesters,
verdienen het niet om te worden uitgescholden.
Het lijkt niet altijd zo,
maar diep van binnen,
Gaan ook zij er kapot van.
Reageer (8)
Dit is echt zo mooi en ontroerend!
1 decennium geledenIk weet niet goed wat ik moet zeggen
Het is erg dat je beoordeeld wordt op je uiterlijk (ik ook). Maar je moet sterk blijven.
Ik ben er voor je als je me nodig hebt.
Weet dat je perfect bent, precies zoals je bent <3
Ahw. Lieverd, je weet toch.
1 decennium geledenDat ik altijd voor je klaar sta! Lieverd. Ik ben er 27/4 voor je!
Ik sla ze allemaal kapot als iemand je pijn doet.
Ik hou kapot veel van je <3
Xx<3
Ik heb haat aan mensen die pesten. Ik ben zelf nóóit gepest, en toch heb ik er een bloedhekel aan doordat ik vroeger op de basisschool ook een vriendin had. Ze was klein, best mollig en had rood haar. Ze was één van mijn beste vriendinnen en ik kon altijd zo goed met haar lachen. Maar ze werd gepest, en ik durfde niet voor haar op te komen. Niet omdat ik bang was zelf gepest te worden, want mensen mochten mij ofzo, maar gewoon omdat ik bang was dat zij het niet wou. Want dat vertelde ze me altijd. Dat ze niet wou dat ik voor haar op kwam, en daardoor durfde ik het niet. Ik was bang dat ze kwaad op me zou worden. Maar toen op een dag kwam ze niet meer op school. En ik dacht dat ze ziek was, maar ze kwam nooit meer. Dagen, weken, maanden gingen voorbij. Ze kwam niet. En ik was al langs haar huis gegaan, maar alles was dicht en alle gordijnen waren omlaag, maar ik had het gevoel dat het huis leeg stond. Dat ze gewoon was verhuisd. Ze had nooit meer iets tegen me gezegd, was gewoon weggegaan. En dat heeft me zoveel pijn gedaan. Eén van mijn beste vriendinnen was verdwenen, uit het niets. Kan je het je voorstellen? Ik heb haar nog steeds niet kunnen bereiken, ze heeft geen hyves, niks. Het allerlaatste wat ze tegen me zei was, 'tot morgen'. En telkens als ik daar aan denk, heb ik het gevoel alsof ze dood is. Maar ze loopt nu vredig ergens rond op deze aarde, zonder mensen die haar pesten. En daarom heb ik er zo'n hekel aan en laat ik mensen altijd in hun waarde. Ik zou nóóit pesten, nooit. Heb jij respect voor mij, krijg je het terug. En ik beoordeel mensen al helemaal niet op hun uiterlijk. Ze kunnen wel een heel moeilijk levensverhaal hebben. Als mensen dik zijn, ze kunnen wel hun hele familie hebben verloren, dat ze zoveel begonnen te eten. En uiterlijk zegt niks over het innerlijk. Nooit.
1 decennium geleden