Give me the key.

*Het is mijn eerste gedicht, en tja, ik ben er niet tevreden over. Reactie?*

Lieve, lieve, lieve onbekende.

Ik schrijf dit, omdat je me pijn doet.

Je gevoelens leken echt,
Je twinkelende ogen spraken me aan,
Je glimlach liet me dromen,
Liet me zweven naar de wolken.

Je trok mijn aandacht,
Door enkel je zelf te zijn,
Je liet me lachen,
Je liet me huilen.

Door jouw voelde ik me speciaal,
En elke keer als ik daar aan denk,
Breekt een stuk van mijn hart af,
Lijkt het alsof ik verloren ga.

Mijn ziel heb je geraakt,
Je hebt hem van me afgepakt,
Je beloofde me er zuinig op te zijn,
Maar in plaats daar van dumpte je het.

God mag weten waar je het gelaten hebt,
Vrienden van je lachen me uit,
Je doet me pijn door je zelf te zijn,
Jij hebt mijn hart, en ik wil hem terug.

Je fluisterde de woorden,
En ik geloofde het,
Maar nu weet ik dat het niet waar is,
Je hield niet van me.

Jij hebt de sleutel tot mijn hart,
En ik wil hem terug,
Ik geef hem aan iemand anders,
Waarvan ik weet dat hij van me houd.

Ondanks dat gene wat je mij hebt aangedaan,
Me beroofd van mijn leven,
Moet ik verder,
En dat kan alleen door jouw achter te laten.

Je zal me blijven stalken,
Je vrienden blijven sturen,
Maar weet dat je me niet kapot krijgt,
Dat heb je namelijk al gedaan.

Ik ben nu weer genezen,
Eindelijk van je af,
Maar die pijn in mijn hart,
Is voor altijd daar kom ik niet vanaf.

Ik vraag het je aardig,
Lief zoals ik ben,
Ik wil de sleutel naar mijn hart.

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen