Met een lach

Ik hou me sterk met elke lach,
wil niet ieder laten weten wat ik zag.
Er over praten heeft geen zin,
het zit te diep binnen in.
Verscholen achter al dat mooie.
Hopen dat ik het gewoon weg kon gooien.
Niet weten dat het nog diep in me zou zitten.
Willen dat ik het gewoon op kon slikken,
want als dat kon zou ik er niet meer mee zitten.
Willen dat ik vroeger kon vergeten.
Als dat kon had ik er niet meer mee gezeten.
Ik ga kapot aan de tijd van toen,
het breekt me in de tijd van nu.
Verga van de pijn diep in mijn hart.
Ik wil huilen maar alles wat er komt is een lach.
Ik wil dromen maar alles wat ik droom is zwart,
dat is wat er afspeelt diep in mijn hart.
Ik wil het verlaten maar het achtervolgt me telkens weer.
Er over praten kan niet wat dat doet me zeer.
Kon ik maar wensen dat ik gewoon een dood normaal kind kon zijn,
opgroeien zonder al de pijn.
Maar ik zal niet in die onzin geloven
want elke keer weer gaan me ogen open
en zie ik wat er van is gekomen.