Liefdesgedichten

1.
Jouw hele liefdevolle woorden hoor ik nooit meer.
Ik blijf achter met het lege gevoel van alleen zijn.
Ik verlang naar het dodelijke geluid van een geweer
om een einde te maken aan deze ondraaglijke pijn.



2.
Een gesprek tegen een kille muur die niet antwoordt.
Een foto op het dressoir als een stille getuige van jou.
Ik mis je lieve stem die nooit meer wordt gehoord,
en je zoete, warme lichaamsparfum waar ik van hou.



3.
Mijn ogen kleuren rood van droefenis en verdriet.
Vragen naar het waarom heeft geen enkele zin.
Ik sluit mijn ogen, want een antwoord erop krijg ik niet.
Ik wil niet wakker worden en houd mijn adem in …


4.
sorry schatje ik kan dit niet meer langer aan
terwijl ik alleen met jou door het leven wil gaan
alle herrineringen zullen altijd bij me blijven
en voor jou zal er altijd een plekje in mn hart blijven


5.
ik voel dat het einde in zicht is
want we zien alleen nog duisternis
wat moet ik geloven ik weet het niet meer
gedachtes door mn hoofd, het doet me zo zeer



6.
het einde is in zicht
alles donker en niks meer licht
ik ben je langzaam aan het kwijtraken
terwijl ik nog zoveel met je wil meemaken



7.
elke traan die knalt,
en elke traan die valt.
is een traan van gemis,
van gemis naar jou.
want ik ben nog altijd stapel van jou
elke traan die knalt,
en elke traan die valt.
is een traan van gemis,
van gemis naar jou.
want ik ben nog altijd stapel van jou
wees niet bang voor tranen,
stop angst niet weg..
laat het verdriet maar komen,


8.
als de trommels zwijgen
en de vlaggedrager hijst de vlag
zijn de zwijgende soldaten
aan het einde van de dag
leeg en vol van pijn
als de drums hun stilte bezegelen
met de reveille voor de nacht
is er altijd die ene voor zijn maten
die staat daar eenzaam op wacht
als de vlag weer wordt gestreken
en de trompet hen wakker sneert
is het helaas al weer gebleken
dat er nog niets van de oorlogen is geleerd
de wacht ligt met doorgesneden keel
hij deed alleen zijn plicht
maar waakzaam zijn daar waar bommen heersen
deed voor eeuwig zijn ogen dicht
de trommelslager begeleid de kist
richting vliegtuig dat op hem wacht
als hij van tevoren wist
wat er van hem was verwacht
had hij misschien iets langer
nagedacht
wat moeten wij daar in die landen
die door anderen opgestookt zijn
wij hebben totaal geen banden
met wie en wat dan ook
daarin zijn wij veel te klein
maar wij moeten zonodig mee gaan doen
want meetellen is zo goed
en de jongens als kannonnenvoer
die weten best wel hoe het moet
nee die weten niet eens wat hen te wachten staat
bommen en granaten en kogels om hen heen
veilig lopen over wegen en een straat
dat kan gewoon niet,


9.
zij kunnen nergens heen
dus ga naar huis, daar waar je hoort
bij je vrouw bij je man
snel en vlug zolang het nog kan
voordat je wordt vermoord
want wees nou eens eerlijk
dit is onze oorlog niet.

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen