Een stel gedichten:

Is er geen evenwicht, zet je dan neer
tegen het hout van je geweten
Op de stam van zekerheid
balanceer je aan de rand
Duwt een vriend je ervan af
Houd een vreemde
je wel vast.


Draag je eigen duivelskleed,
Doet zij hem af, tot zijn verdriet
Sist en knerpt,
met grote stappen
knalt de wereld
in elkaar.

Tijd is geen liefde
Klokken tikken door
Al lijm je harten wijzer
Wijzers aan de plaat
Tijd is geen liefde
Wielen rollen voort
Al sleutel je aan harten
Hard rolt het door
Liefde is tijd


Rol
Je gedachten uit
Verberg ze niet
In stoffig tapijt
Verdoem het geluk
Dat wat ongeluk maakt
Kenden we niet
Tot het geluk
Je greep


Er ligt een kunstwerk
Aan mijn voeten
In het gruis van de aarde
Verborgen in de mist
Als je goed kijkt
door je denken
Dan weet je
Wat ik wist
Maar denken verbergt
Verwerpt, verdort, verdorst
Honger je naar wijsheid
Weet tot waar de wereld rijkt

Ik zag je met een man
Gehuld in een gewaad
Zwart als de nacht
Waren de sterren
Die doofden met een lach
Bitterzoete chocolade
Vliegen zal je toch niet
Leren, als je springt
Val je neer
Plat en stijf en koud


Laat de zon schijnen
Schaduwen werpen
Bladeren tillen
Laat vogels zingen
Nestjes bouwen
Liederen schrijven
Laat me hangen aan de takken
Tegen strijden
De wind duwen
Als de wereld het heeft gehoord,
Kom dan weer terug

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen