Together..

de pijn die door me gaat, als ik het bericht hoor, dat je weg bent.
van iedereen die bij me weg is gegaan, doet het bij jouw het meest pijn.
de jaren van pijn, heb ik doorstaan, nu hoef ik alleen nog maar 1 hell te overleven.
tenminste dat dacht ik, de pijn werd heviger, toen ik naar het kleine podium liep, met mijn prachtige enige rode roos.
ik stopte voor de eikenhouten kist, en kuste de roos, en legde hem op de kist.
de tranen liepen over mijn wangen, ze vielen op de grond, en je hoorde de druppels duidelijk vallen, door de stilte.

ik hoor nog wat mensen een toespraak houden, maar ik zie ze niet meer, want de tranen vullen mijn ogen, en ik zie aleen nog maar wat vlekken.
de vlekken worden erger totdat ik als laatste zie, hoe ze je wegdragen.
dan sluit ik mijn ogen en word ik meegevoerd, in een wereld, waarin wíj nog samen zijn.
voor altijd..