Papa
Papa
Papa
Er was eens een man
Hij was veertig jaar oud
Lopend in het Amsterdam
Zijn leven was goud
Hij dacht dat het niet beter kon
Totdat hij haar zag
Ze straalde als de zon
Hij werd verliefd op haar lach
Maar toen gebeurde er iets moois
Iets moois, maar voor hem verschrikkelijk
Ze vertelde met tranen dat ze zwanger was
Hij vertrok onmiddelijk
Huilend schilderde hij het weg
Roze strepen op het doek
Waarom was er geen overleg?
Hij was zijn leven helemaal zoek
Jaren gingen voorbij
Langzaam werd hij ouder
Steeds ongelukkiger werd hij
Miste zijn dochter niet zijn schouder?
Trost ging boven zijn schuldgevoel
Ze kan het vast wel zonder mij
Ik heb tenslotte toch geen levensdoel
En misschien is er allang een andere vader voor mij
Elke dag was hetzelfde
Het bestond vooral uit drank
Drinkend van verdriet
Huilend op de bank
En toen stond ze daar voor hem
Precies dezelfde lach
Uit haar mond kwam een lieve stem
En ze gaf hem een hand
Ze had dezelfde ogen
Ze had dezelfde handen
Het voelde als een vermogen
Alles mocht van hem verbranden
Zolang zij maar bij hem was
Hoe heeft hij haar ooit kunnen laten gaan?
Hoe heeft hij haar zo kunnen afwijzen?
Over zijn wang valt een traan
Hij koos voor zijn eigen eisen
Hij was al die jaren blind
Hij dacht alleen maar aan zichzelf
Nooit aan de toekomst van zijn kind
Hij dacht, zij redt het wel
Nou niet dus papa
Zegt ze met verdriet
Ze slaat hem op zijn wang
Waarom was je er al die tijd niet?
Weetje hoe het is om er maar half te zijn?
Altijd voelde ik me anders dan andere
Ik kan je vertellen, het voelde alles behalve fijn
Ik wilde het zo graag veranderen
Mijn hart is gebroken in tweeën
En de helft die heb jij
Daarom kom ik hem nu halen
Dus geef het nu eindelijk aan mij
Zodat ik nu kan beginnen met mijn leven
Eindelijk ben ik weer helemaal heel
Wil je hem nu alsjeblieft geven
Het betekent voor mij zoveel
Ik kan je mij hart niet geven
Ik heb je teveel pijn gedaan
Maar wacht eens heel even
Hij kwam met een schilderij aan
Het is een vlinder vertelde hij
Maar niet zomaar een
Die vlinder dat ben jij
Ze is net zo alleen
Ze heeft al heel veel meegemaakt
Ze is zelfs al een rups geweest
Uit haar pop is ze opnieuw ontwaakt
Hoe mooi ze ook is, ze heeft al die tijd gevreesd
Ik wil alleen maar even mee zeggen
Dat je niet in een keer een vlinder kunt zijn
Je moet grenzen verleggen
En af en toe voel je je zo klein
Maar steeds zet je door, opzoek naar jezelf
Bergen en dalen ga je over
Soms zie je het niet meer zitten
Maar de vraag is: wat heb je er voorover?
Als jij alles heb gemaakt
Geluk en heel veel pijn
Zijn je vleugels eindelijk sterk genoeg
Om een echte vlinder te kunnen zijn
Het meisje ging weer terug
Kijkend naar het schilderij
Rijdend over de oneindige brug
Rijdend weg van mij
En nu is ze inmiddels groot
Ze voelt zich eindelijk een beetje fijn
Haar vader is al een tijdje dood
Maar zal vast een mooie vlinder zijn
Reageer (1)
Ah dis echt de mooiste gedicht EVER(yeah)
1 decennium geleden